Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:17:


Enig idee hoe het komt dat hij zo neigt naar een comfi houding die onregelmatig is?

Ik weet dat endurance veel vergt. Kan dat mee hebben gespeeld?
De meeste enduranceruiters doen om die reden ook dressuur, heb ik mij laten wijsmaken.

prima natuurlijk dat je bij DB veel resultaat had. Ik ken de man verder niet en heb nooit voor hem gereden. Kan er dus verder weinig over zeggen

Het is iig duidelijk dat jij er resultaat bij hebt.

Maar voor mij blijft de vraag nog een beetje hangen...
Wat is werkelijk nodig ?

Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:24:


En hetzelfde geldt voor mijn paard.
Pête werd finaal afgeschreven als rijpaard toen ze 8 was.
Ze stond toen al jaren 24/7 op de weide en werd alleen gebruikt als occasioneel wandelpaard.
Want dan inhield dat ik 1 keer in de 2 weken eens een uurtje langs de dijk ging rijden ofzo.
Ze heeft van veulen af aan altijd in ideale omstandigheden gestaan. Geboren in de Ardennen, nooit geen hoefijzers gehad en als jong paard altijd extensief gehouden.
En toch 'kapot' toen ze 8 was en zo scheef als een hoepel.
Charly ook trouwens. Die heeft nog nooit op stal gestaan, geboren op een paardenmelkerij en op haar 5 de verkocht aan mijn zusje. Nu is ze 14 en als ze 10 keer op een jaar gereden wordt, dan zal het veel zijn. Ook nooit geen ijzers gehad.
Maar die heeft ook al jaren een vage wederkerende kreupelheid waarvan de oorzaak niet te vinden is. (achterbeen is ook helemaal op foto geweest) Die pony is ook gewoon scheef.
Die vage kreupelheid is eigenlijk wel weg te trainen met dressuurmatige oefeningen. (Maar dat gebeurt dus niet, waardoor het zo nu en dan weer eens tevoorschijn komt.)

Eigenlijk durf ik het zelfs omgekeerd stellen; ik geloof dat 95% van de buitenpaarden enorm scheef is maar dat de eigenaren dat niet eens merken. Niet elk paard toont dat hij er last van heeft. Dus zolang er niks te zien is, wordt dat ook niet als probleem ervaren.
Ik heb alleszins nog nooit op een paard gereden dat niet duidelijk scheef was.

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 14:18:


Het kwam door de pen van de dierenarts. Toen de pen weg was, veranderde ze naar hem toe. Het gaat vooral om kleine stokjes in handen van vreemden die naar haar wijzen of die heen en weer bewogen worden. Mijn dierenarts ziet ze niet zo vaak, die is dus ook een vreemde. Lily heeft vooral problemen met mannen en kinderen. Vrouwen accepteert ze veel sneller.

Binnenkort gaan een buurvrouw en ik samen met Lily op pad: fiets mee en afwisselend rijden. Ze kan goed met paarden overweg, heeft zelf een paard gehad en Lily kent haar ook. Eens kijken hoe ze met een "saaie" tinker overweg kan, haar eigen paard was een racemonster. Ze verheugt zich er al op, eindelijk een gesprek kunnen voeren tijdens het rijden.


Ja jammer he..... Mijn dames staan te eten of te suffen als ik er met een camera aan kom. Heb ik dat ding net weggelegd moeten ze ineens wat raars doen. Nog een geluk dat ik ze ooit heb kunnen filmen toen ze gek deden in de sneeuw.




Nou, ik zou ook wel even schrikken als er zo'n groot paard plotseling achter me zou staan.

Monique

Maar volgens mij is iedereen het er wel over eens dat paarden scheef zijn, net als mensen. Maar gaat het nu om de vraag of ze er per definitie last van hebben

Wilde paarden zijn ongetwijfeld ook scheef, maar worden daardoor toch ook niet kreupel.
Toegegeven... onze paarden lopen met gewicht op de rug en dat zal zijn tol eisen

de vraag is, hoeveel tol eist het? En in hoeverre is de scheefheid van het paard daar debet aan?
Moet een paard voor gewoon huis tuin en keuken gebruik helemaal recht zijn?