Maria Delavega schreef op woensdag 10 augustus 2011, 21:26:


afgezien van het feit dat ik ook gewoon moet werken heb je gelijk, het is hier in zekere zin altijd vakantie


Aangezien ik al meer dan 10 jaar treurige paarden opvang heb ik zeker niet mijn ogen kunnen sluiten voor de misere die er door mensen in de paardenwereld veroozaakt wordt.


Mensen copieren nu eenmaal gedrag. Hier in FR precies hetzelfde. De mensen die vroeger paarden hadden op de boerderij om mee te werken beweren steevast dat de beste remedie blijft: een pak slaag. Zij zijn zelf als kind afgerammeld als hun ouders het nodig vonden (of een slecht humeur hadden ) en vinden slaan een normale manier van corrigeren.
De mens verandert slechts als hij door nadenken en evalueren tot nieuwe inzichten komt. Er zijn andere methodes dan geweld beschikbaar, en die methodes zijn er altijd geweest maar de meeste mensen blijven gewoontes handhaven zonder erover na te denken.
Ook hier zijn anky en co weer een goed voorbeeld, welke dicipline zij ook beoefenen, de manier van aanleren blijft hetzelfde: met geweld en het meest opvallende daarbij is dat deze mensen zelf niet zien hoeveel geweld zij gebruiken.

cheyenne26 schreef op donderdag 11 augustus 2011, 12:16:


Ik weet wel wat ik er van vind, en ik vind deze manier waardeloos, afbreuk doen aan het systeem. Of ik heb het destijds niet goed begrepen, of het is ondertussen veranderd. Hoe dan ook, dit is een reactie op het idee om net zo hard met het touw te schudden tot het paard achteruit loopt. Met 90% ben ik het eens met Parelli hoor, maar dit doe ik dus anders:

1) Ik leer het paard eerst achteruit gaan op een lichte handaanraking ("druk").
2) Hierna leer ik het paard achteruit gaan door middel van "driving", door dit aan de fysieke aanraking vooraf te laten gaan (backchaining zoals Egon het noemt). Tot zover is het volgens het boekje.
3) Als het paard driving begrijpt bouw ik die driving af (ook weer backchaining) door uiteindelijk alleen maar mijn hand heen en weer te schudden. Zoals ik zou doen als ik de leadrope vast hebt, maar mijn hand is leeg.
4) Uiteindelijk gaat de leadrope in die hand, en reageert het paard keurig volgens het boekje op de cue "achteruit", en heb ik een werkbare fase 4, het daadwerkelijk bewegen van het touw. Maar zonder dat ik ooit wild met het touw heb moeten slingeren om het paard te leren achteruit lopen.


Rijden is, ook bij 99% van de clickeraars, gebaseerd op "druk". Met teugels kun je niks anders doen dan "druk" geven op bepaalde delen van de neus en nek, met je benen communiceer je met behulp van "druk", en je gewicht verplaatsen wordt het paard gewaar via de verandering van "druk" op zijn rug.

Aangezien het mijn doel is om op het paard te kunnen rijden (vele clickeraars lijken dat doel niet te hebben maar daar is het clickeren een doel op zichzelf geworden), wil ik gewoon de communicatie via "druk" perfect op orde hebben. Omdat je met rijden er niet aan ontkomt om via druk te communiceren. Dus doe ik alle training en communicatie op de grond ook het liefst via fysiek contact (druk) of d.m.v. focus (driving game, lichaamstaal). Het is niet alleen training van het paard maar ook training van mezelf om de juiste lichaamstaal en timing in optimale staat te krijgen/houden.

Clickeren (nou ja, operante conditionering eigenlijk, ik gebruik zelden een daadwerkelijke clicker) doe ik ook. Het ligt er maar net aan wat het doel is.

Frans

Piet schreef op donderdag 11 augustus 2011, 11:50:


volgens mij gebruiken de meest gerespecteerde ruiters juist het geeft niet welke optuiging en insnoering en winnen daar doorgaans nog de eerste prijzen mee ook! Er is op "hoog" niveau helemaal geen waardering voor rijden zonder hulpmiddelen. Daar zit ook een gedeelte van het probleem: zowel in honden als paardenwereld is werken met druk waarbij fase 4 ongedefinieerd kan voortgezet nog doodgewoon.


fase 4 kent geen maximum

Peet schreef op dinsdag 9 augustus 2011, 21:50:

Fem: bedankt voor het tekenen!

Hoe zit het met de rest? Heeft iedereen getekend??