Ivanhoe schreef op zondag, 27 februari 2005, 10:41:


Nogmaals, ik ben tegen elke vorm van opsluiting...een paard moet de keuze kunnen hebben zichzelf te verplaatsen als hij/zij dit wil.
Opsluiting op een veel te klein oppervlak is, net als bij mensen, in mijn ogen een straf om iemand langzaam gek te maken.

Na het lezen van deze lijn en vooral dit bericht komt dan bij mijn het volgende vraagje op die ik de hoefsmid zou stellen.

Laat hem dan eens uitleggen waarom een paard dat op stal staat ook op zijn hoefwand (of op ijzers) moet staan? (met daarnaast nog vaak veel te lange hielen). Wat is daarvan het nut? Ben reuze benieuwd naar het antwoord.

Gr Nick
Met geduld,vertrouwen en
liefde bereik je meer.

Michaela schreef op vrijdag, 25 februari 2005, 17:48:


Hoi Michaela, ik ga je wat vragen stellen.
Als ik jouw verhaal zo lees krijg ik een beetje het idee dat je je paard een aantal keren niet voldoende hebt opgewarmd voordat je daadwerkelijk begon met rijden.
Als zijn spieren nog koud zijn en zijn rug niet soepel zal hij eerder last krijgen van blessures. Dit wat ik lees lijkt daar sterk op. Zou dat kunnen?

Een paard dat spierbevangen is geweest dient, zeker in de winter minimaal een half uur opgewarmd te worden in stap en dmv losmakingsoefeningen. Ook het uitstappen is net zo belangrijk.
Spierbevangenheid gaat vaak samen met nierproblemen, dat is ook de reden dat de urine van een paard dat acuut spierbevangen is zo donker gekleurd kan zijn.

Misschien heeft je paard er een nierprobleem aan overgehouden.
Er kan ook blijvende spierschade zijn opgetreden. Ik ben geen arts.
Ik heb echter ooit door toedoen van mijzelf mijn paard spierbevangen zien worden.
Ze stond toen dag en nacht op stal, kreeg 3 kilo krachtvoer per dag omdat ze te mager was. Het was winter en ik ging rijden terwijl ze zo gek was als een bos uien. Ik heb haar toen maar even laten uitrazen met mij erop zonder haar eerst op te warmen en nog geen 5 minuten later was het prijs.
Het herstel geeft weken geduurd. Daarna heeft ze ook rugproblemen gekregen en daar heb ik zeer veel van geleerd.

Alles had te maken met mijn gebrek aan ervaring op dat moment.
Ik heb haar toen beloofd dat ik haar nooit meer op die manier zou houden. Zodra ze begon te genezen en ze weer een beetje kon lopen heb ik haar naar een wei verhuisd.Ingepakt in dikke dekens heeft ze die eerste winter en haar genezingsproces goed doorstaan.
Tot op de dag van vandaag staat ze buiten.

Oerigens : Als je paard een deken opheeft en je neemt die er in een klap af in de vrieskou kan dat al een nieuwe bevangenheid opleveren.
Laat de deken even op het kruis liggen (de meest kwetsbare plek) en neem hem er na een paar minuten af.
Ik doe dat terwijl het paard rustig staat te eten.

Dit ook is de reden dat wij na het opwarmen beginnen met een paar rondjes draven en dan weer even in stap gaan. De ademhaling van het paard is dan dieper en zo kan de zuurstof de spieren goed bereiken.

Die bultjes op zijn hals kunnen komen door teveel (eiwirijke) voeding. Een ooit spierbevangen paard moet veel bewegen en niet te rijk eten.

Ik begrijp niet dat je dierenarts zout aanraadt om het drinken te bevorderen.
Voor zover ik weet geeft zout een enorme belasting, juist op die nieren.
Hij zou mi helemaal geen zout mogen hebben.

Hou je ons op de hoogte? Ik hoop dat je wat verder komt zo.
Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 27 februari 2005, 11:23:

***********

Zo te lezen ben je de derde al die dat dus helemaal niet begrijpt. Het lijkt mij juist ook erg belastend voor de nieren, dat zout. Ik weet ook niet beter, dan dat zout belastend is juist voor de nieren! Onbegrijpelijjk (???).

Nuttige info van je over die spierbevangenheid. Ik ook weer wat van geleerd (heb ik nooit mee te maken gehad).