Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:05:


het is zowiezo onduidelijk wat deze paarden dagelijks te eten kregen

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:05:


verbaasde mij ook. Aan de andere kant: als alle proefpaarden het krijgen zou het voor het relatieve testresultaat toch niet veel uitmaken, lijkt me.
maar ja, ik ben geen kei in onderzoeksmethodiek

Spirithorses schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:12:


Dank je wel !

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 9:48:

Ik snap die tweedeling totaal niet. In de buitenrijderij noch in de klassieke dressuur is er sprake van een opgelegde houding. De houding is het gevolg van de actie: form follows function.
Ik zie het zo: je leidt het paard dressuurmatig klassiek op (dus niet sportdressuurmatig, want die creëert inderdaad een willoze marionet) om er in het terrein maximaal profijt van te hebben.

Het "opleggen van een houding", zoals dat boek blijkbaar beschrijft wanneer je de andere afslag van de splitsing neemt, is absoluut géén eigenschap van de klassieke dressuur. Die heeft balans, lichtheid en zelfhouding als kernbegrippen. Sportdressuur/moderne dressuur baseert zich daarentegen op learned helplessness dmv een afgedwongen houding en totale overgave, zoals het dressuurpaard waarop jij de buitenrit deed.

Off topic: zou je je licht eens willen laten schijnen over het hoornzuil-topic? Er komt nogal weinig reactie op.

4bozzza schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:09:


Toch wel, door toevoeging van haver in het dieet zou de hoeveelheid magnesium en chroom wel eens te gering kunnen zijn om een daling in insuline te bewerkstelligen. Ik vind het ook vreemd om te beginnen met de combi Mg- Cr want als er een effect is, wat veroorzaakt dat dan?

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:18:


in niet veel woorden, maar zo is het. Mensen die minder in aanraking komen met trainen van paarden lijken erg wit-zwart te gaan denken zo te lezen. Ze horen van 'paard in de krul rijden' en plots is alle dressuur slecht voor een paard. Je ziet maar hoe verkeerd paarden aangepakt kunnen worden door deze twee extremen.
Ooit hoorde ik deze zin op een of andere katholieke zender: middelmaat is de maat vinden tussen twee idiote uitersten....deze vind ik in de paardesport zo toepasselijk...

joop schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:37:

Maria Delavega schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:31:


Het paard geef je toch een basisopleiding rechtuit, balans vinden en gewoon zelf goed leren zitten zodat je het paard zo min mogelijk belast.

Als de klassieke dressuur geen opgelegde houding was en een natuurlijke houding kostte het mijn inziens geen jaren van training en opbouw van spieren voor dat de oefeningen correct uitgevoerd kunnen worden. Renvers, Travers, Piaffe, Passage, verzameling in de vrije natuur met de knik op het hoogste punt en achter gaan zitten heb ik in vrijheid enkel ooit bij mijn twee hengsten langs de draad en mijn alpha merrie gezien als ze echt pissed-off was. En nooit langer dan een paar minuten. Het achterbeen onder de massa brengen door naast het paard te lopen buiging van de hals via een kaptoom en een "aanwijsstokje" voor extra impuls noem ik niet een natuurlijke houding aangegeven door de paard zelf vanuit "zelfhouding". Zodra de impuls van de begeleider weg is valt het paard direkt weer in zijn oorspronkelijke/natuurlijke houding terug of is zo geconditioneerd dat hij in een verkrampte opgelegde houding doorloopt.

De termen wordt ik zelf ook een beetje moe van en ja ik heb hier ook alle klassiekers wel in de kast staan.

Lichtheid ? Ik zie een verzameling van energie, spieren die korter worden, meer naar boven dan naar voren. Ik zie spanning en geen ontspanning en dat kan ik moeilijk als lichtheid ervaren.

Zelfhouding ? een paard loopt 80% van de tijd met het hoofd (buiten het grazen om)
onder zijn schofthoogte. Dan is opgeheven front die hij enkel bij het alert zijn, opwinding en vlucht opeens zijn zelfhouding.

Balans? als hij met zijn hals niet lang kan maken en zijn hoofd niet zo kan draaien dat hij zijn omgeving kan zien struikelt hij over de eerste beste molshoop of trotoirband.

Dramatisch wat er ervaren en gedacht wordt.
Een juist getraint paard is een paard die variatie krijgt aangeboden, om zo het plezier te behouden in wat hij ook doet.
Een (dressuur) paard is een dier die zelf denkt en voelt, net als op een buitenrit zich plezierig zal voelen en lekker voorwaarts zal willen lopen.
Controle over het paard is voor de veiligheid wel zo fijn, maar een paard in wat voor tak ook, zal nooit afgestompt moeten zijn. Levendigheid,allertheid, plezier en looplust zijn tekenen van een gezond denkend en fysiek gezond paard.
Er wordt gesproken over gedwongen houding, als we het gezonde verstand gebruiken; dan weten we allemaal dat bij ons zelf of het bij het paard een gedwongen houding niks ten goede zal komen.
Hoe ver je een paard ook doortraint, als hij het fysiek en mentaal aan kan, maakt niet uit het is net wat je samen wil en kan bereiken. De manier waarop dat bereikt wordt is een ander verhaal en zegt veel over degene die het paard begeleid.

Je schrijft precies wat ik altijd op tv zie en op manege wedstrijden, op 'onderlinge wedstrijden en gewone thuis trainingen, maar niet heus

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Help mij even om mijn beeld dan bij te schaven. Als de mensen die zich bezig houden met klassieke dressuur een tereinrit maken. Dus niet gewoon een recht ruiterpad maar steil heuvel op en af, haakse bochten, slingerpaadjes, door water waden, rengalopje, sprongetje, etc. dan gaat dat nog altijd volgens de regels van de klassieke dressuur dus rechtop zittend, paard in aanleuning met hoofd iets voor of op de loodlijn en corrigerend indien paard niet goed ondertreed met het binnenbeen/buitenbeen onder de massa. Of wordt het paard in de bak of wellicht op een rechtstuk gymnastiseerd en zijn de buitenritten dezelfde oefeningen maar dan op een recht pad.

Anita Cats schreef op dinsdag 21 juni 2011, 12:00:


geef eens een paar voorbeelden


daarvan voorbeelden te over


de meeste paarden raken uitgeblust en afgestompt hierdoor


een paard wil toch niks anders bereiken dan gewoon met zijn vrienden buiten lopen, waarom wordt daar geen rekening mee gehouden?


Zeg maar gerust over de gehele tradi paardenwereld, waar altijd concessies tov welzijn van het paard worden gedaan ten voordele van het ijdele ruitervolk dat op hun rug kruipt. Van begeleiding is geen sprake, na een rondje paardenpesten wordt het dier gestald en gaat men in de foyer onbegrijpelijke paardenklets uitwisselen.

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 12:26:


Hoe ik het zie is dat je gevoel kweekt, door het dressuurwerk dat je de ervaringen gegeven heeft om het paard de steun te geven die hij nodig heeft om z'n lichaam in balans te houden, niet het paard in en houding plaatsen. Dat je een ontspannen, licht contact hebt met de voorkant via je schouders en handen, met je eigen bekken met die van het paard. Je weet wat te doen met de feedback die van het paard komt (scheef lopen, veel struikelen, gaan trekken vooraan...).
Je gaat geen paard verzameld rijden op tochten, een paard zoekt vanzelf die steun als je het op de juiste manier doet. Een halve ophouding doe ik soms enkel met m'n zit. Paardje gaat te snel, even een halve ophouding door het bekken te kantelen, niet dat het paard stil staat, maar even minder vooruit gaat en wat 'terug' komt. Dat is maar een voorbeeld van iets wat ik doe, maar de dressuur geeft je een waaier aan mogelijkheden, die je kan gebruiken tijdens een buitenrit.
Onlangs ging m'n paard zwaar op de knieën, gevolg, twee knieeën geschaafd en ik die er met de schrik vanaf kwam. Wiens fout? De mijne, want ik moest gevoeld hebben dat m'n paard op z'n voorhand liep en wat aan het slabbaken was. Ook dit is dressuur, je hoeft het niet eens zo ver te zoeken....

joop schreef op dinsdag 21 juni 2011, 12:27:


Het leven bekeken door een paardenbril...letterlijk en figuurlijk bedoeld.
Wat is een tradi paardenwereld? Zo immens in hokjes plaatsende uitdrukking en vage uitdrukking...daar hoort de Cadre Noir ook bij volgens u?

Die enge gedachtengang , ik kan me er maar niet in vinden.
Nooit gehoord van verschillende types paarden? Je hebt paarden, die dol zijn op aandacht en werk. Die maar niet genoeg krijgen van presteren. Denk je nu echt dat dat bij ons mensen alleen voorkomt? Dat wij zo anders en uniek zijn, ook bij paarden komen luie en werklustige types voor (hout versus aarde-type).
Als je dan wil presteren, moet je het juiste type vinden die daar ook voor te vinden is. Een paard dat liever met rust gelaten wordt en z'n tonnetje rond eet in de weide, is inderdaad niet gediend als je ermee wil trainen, die blijft liever op z'n gemakje doorwreten.
Als je dan ziet hoe graag paarden werken voor een ruiter die weet wat hij doet, die zich zouden uitsloven omdat ze het juist leuk vinden om te werken (zelfs met het vreselijke bit), dan in hun postzegelweide z'n dagen te slijten in oerstierlijke verveling...