Een beetje jammer dat jullie aan een bericht met 3 DT-fouten sterren gaan toekennen

Maria Delavega schreef op maandag 6 juni 2011, 23:59:


Ik had er moeite mee. Maar ik had het geluk een hele goede en eindeloos geduldige instructrice te hebben. Maar eens ik het doorhad en het gevoel herkende, werd het een gewoonte.
Ik heb nu een hekel aan scheve paarden. En ik voel dat direct als ik op andermans paard stap. (Ik doe dat daarom ook zelden, want ik erger mij daaraan. )
Maar ik ben dus geen natuurtalent. Wat ik nu in 1 bericht geschreven heb van zigzag tot cirkel met buitenteugel/binnenbeen, heeft mij 4 maanden dagelijks fanatiek trainen gekost vooraleer ik het min of meer zelf met mijn paard voor elkaar kreeg.
Aan de Bodt zelf heb ik trouwens geen fluit gehad. Ik snapte die vent niet. Maar ik had het geluk dat er op die lesdag iemand was die mij achteraf wel super goed heeft geholpen.

Nog een kleine toevoeging trouwens.
Ik heb het nu dmv een vierkant beschreven, maar je kan dat dus ook doen dmv slangenvolten of zigzaglijnen of achtjes of... het principe blijft hetzelfde. Maar zo'n vierkant had voor mij en Pête de meeste voordelen.

En helemaal dwangloos is het niet hoor. Die illusie moet je niet hebben. Het kan er in het begin behoorlijk onhandig uitzien. (En de Bodt wordt daar ook op af gerekend.) Maar probeer maar eens een paard dat vast van plan is over zijn schouder weg te lopen en daarbij zijn hals vastzet in een stelling te krijgen. Maar de voorkant verplaatsen is alleszins makkelijker dan de achterkant verplaatsen.

Even snel een reactie op Marianne voor ik de rest lees: mijn paard staat 24/7 in een groepje van drie paarden, één van die paarden is van mijn zus dus die gaat zowiezo al nergens heen. Paard is dus niet zielig en alleen Maar het gaat er echt om dat ik zelf opeens dan de zorg en verantwoordelijkheid voor twee paarden heb, en ik vroeg me af of ik in mijn enthousiasme niks over het hoofd zie dat écht verandert als je van één naar twee gaat (dus qua tijd, geld, zorg, verantwoordelijkheid) los van de voor de hand liggende dingen. Ik wil geen van de twee paarden tekort doen :)

e m kraak schreef op maandag 6 juni 2011, 19:38:

Zo zie je maar - heb ik mooi een dik probleem.

De kennis opdoen, dat kunnen de grijze cellen nog wel, wat het praktische werk zelf betreft, alleen lasgereedschap heeft nog geheimen voor me, dikke ervaring met elk ander soort.

Redelijk handige handjes, knietjes die niet willen en een rug die ook 59 jaar meegedraait heeft in mijn leven.

Dus machinaal bekappen zal wel heel snel een optie worden. Slijpmachientjes hebben totaal geen geheimen voor me.

Maarrrrr - tot Oktober heb ik gewoon geen tijd om me deze kennis goed in te prenten, weer naar Nederland te vliegen voor de praktijk dag, dan ervaring op te doen met mijn eigen paard, met de angst dat het fout gaat, zonder hulp van iemand die hier in Bulgarije ervaring mee heeft. Een paarden hoef is geen stuk hout dat je bewerkt, geen metaal waar je een stempel van maakt, geen mooie steen de je slijpt, geen zilver dat je naar je wil zet, geen bronze dat gloeiend heet is. Met die praktijken kun je alleen jezelf zeer doen als het fout gaat. Een paardenhoef heeft gevoel en bloed en een zeer belangrijke functie. Daar laat ik niet zomaar een totale leek (ik dus) op los.

Hier afmaken, verhuizen en dan huis renoveren en winterklaar maken ..... en dat gaat nu gewoon eens voor. Ik wil die luxe wel weer van een kraan opendraaien en dan komt er heet water uit. En het is weer winter voordat je het weet.

Dus de interum oplossing is toch met Rob en zijn ijzerboer die DVD bestuderen en het eerste werk met zijn drieen doen, of de eerste Natuurlijke Bekapdag organiseren in Bulgarije.

Of ze moet gewoon natuurlijk nog even zelf die voeten bij houden. Deze zomer heeft ze, wat mij betreft, toch nog vakantie.

Als ik me daadwerkelijk ga verdiepen in zelf Natuurlijk Bekappen dan zet ik me daar voor 200% voor in, ik ken mezelf.

Sarah_Noah_Sol schreef op dinsdag 7 juni 2011, 7:38:


Precies mijn probleem. Ik heb de ruimte voor een hele kudde, maar het geld ????

Deze beesten, hondjes, rescue hond en Maya, komen allemaal als verassing op je pad en kosten nu meer dan ikzelf aan eten en onderhoud. Dat is allemaal prima als je dus in het geld zwemt. Helaas heb ik die truc nooit goed geleerd van Oom Dagobert.

Ik heb al gezegd Maya mag haar eigen maatje uit zoeken ik wil geen heibel in knollie land. Dus wat doet dieTut ... ze zoekt de hele kudde uit

Hoe dit allemaal afloopt weet ik nog niet, maar dat Maya's gezonde levensvreugde voorop staat dat is een feit.

Maar toen ze nog hier stond en de gypsy paarden op visite kwamen - nou volgens mij was het gewoon ouderwets jaloers hoor. Als ik maar even aandacht schonk aan een van de andere knollies dan kwam dat grote hoofd er weer gewoon tussen staan - ik ik ik wil geaaid worden. En toen begon Morat haar vriendje erg bezitterig te worden en kwam echt aanstormen als ik ook maar haar richting uitliep. En inderdaad doe ik dan wel snel een stapje opzij, of terug of zelfs heel ver weg.

Gisteren was Boyan hier met zijn 'kudde' merry met vastgebonden voorpoten, met Alisia die al enorm groot is, wat groeit dat snel zeg, en kleine Maya. Weer ben ik blij dat ik mijn Maya gered heb van dat leven. Boyan heeft wonden op zijn rug van het houtzadel, de vliegen wil je niet weten, en ik kan en mag er niets aan doen.

Kleine Maya wist nog wel heel precies dat er in mijn zak normaal lekkertjes zitten ...

Laat mijn Maya maar met ietsje te lange tenen in totale vrijheid voorlopig nog maar in haar vakantie kudde staan.

Voor elk probleem heeft de Universe een oplossing. Dus dit komt ook wel goed.