De rotstraal is zeker nog niet over. Je ziet ook een gat zitten in de rechter kant van de straal. Dat zal wel altijd tobben blijven onder deze omstandigheden. Het klopt dus zeker dat de straal zijn werk niet goed doet.

Het gekke is dat de wanden wel gelijk zijn aan de zool.

Ik vind het erg lastig om te bepalen wat ik weg moet halen. Als ik de wanden nog verder inkort of afrond dan komt hij naar mijn zin te veel op de zool te lopen, en hij heeft een geschiedenis van zoolzweren dus ik ben erg voorzichtig met die zool. De zool is behoorlijk vol doordat hij op beton loopt, dus ik ben bang dat de boel in de verdrukking komt.

Wat ik nu probeer is om de stralen zo goed mogelijk te krijgen, waardoor die meer gewicht kunnen dragen. Dat ontlast dan de zolen en dan kan ik de wanden ook beter inkorten en afronden.

Een goede witte lijn zou natuurlijk ook beter zijn voor de ontlasting van de zolen, maar het is voor mij even de vraag wat de juiste volgorde is.

Lila schreef op dinsdag 5 april 2011, 1:33:

De straal is de sensor die tegen de hersenen zegt: groeien!! We raken de grond!
) De straal moet dus de grond raken, als onderdeel van het hoefmechanisme.
Een paard hoort op z'n hielen te landen, en af te wikkelen over z'n straal + zool.
Een paard hoort geen rotstraal te hebben. Als je weet hoe het ontstaat, kun je het ook oplossen. (wat zijn 'deze omstandigheden' ?)
Zo lijkt het op de foto niet. )

Zolang je geen echt zoolmateriaal meeneemt met je rasp, er vanuit gaand dat je je rasp ook echt goed recht kunt houden, mag je raspen hoor. Je hoort een vlakke overgang van zool naar hoefwand te hebben. En die hoefwand rond je weer met 45 graden raspen naar buiten af.... mooi rond. Op die manier kan de wand gewoon niet hoger zijn als zoolniveau. Hij kan niet téveel op de zool lopen. Een paard hoort ook op z'n zool te lopen. Zoolzweren kunnen ontstaan omdat de zool nog niet voldoende dikte heeft. Klein scherp steentje en het kan gebeurd zijn... Een beetje zool kan gemakkelijk 2 cm. dik zijn.
Op beton kan je idd. een volgelopen zool krijgen ja. Kwestie van op verschillende ondergronden gaan rijden.

Ik denk niet dat je in 'volgordes' moet denken. Nogmaals, als je niet zo zeker van je zaak bent, haal er dan een profi bij. Laat die rotstraal behandelen, wissel van ondergronden, laat hem goed bekappen en probeer het daarna zelf goed bij te houden.

Hoe is dit eigenlijk ontstaan? Heb je dit paard zo gekocht? IJzer en stalverleden?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Fijn hè, twee topics.

Het hiellanden gaat steeds beter naar mate de rotstraal minder wordt. Het was erg slecht maar nu vind ik het acceptabel.

Ik rijd en longeer hem in bakken met verschillende bodems, maar wel allemaal zand, eentje met vilt er doorheen. Soms komt hij ook op een soort grindpaadje, maar dat is te kort om effect te hebben.

Dat hij niet in de paddock wil als die nat is hoeft niet per se iets met gevoeligheid te maken te hebben denk ik. Want met nat bedoel ik dat hij tot aan zijn knieën in de blubber zakt. Geen enkel paard gaat daar dan in. Zodra het enigszins opdroogt is dit paard wel een van de eersten die er wel in gaat. Hij staat graag op zachte ondergrond.

Helaas heb ik gemerkt dat veel profi's niet zo goed raad weten met het beton. Dat vereist volgens mij toch een speciale aanpak.

Er is te veel tijd overheen gegaan dat ik dat ook niet wist, dus ik probeer nu zo veel mogelijk kennis te verzamelen over de gevolgen van lopen op beton. Waarschijnlijk heb ik er hier dus weer eentje te pakken.

@Nils
Heb je misschien een foto van Woody waarbij dit zichtbaar is? Ben ik wel heel benieuwd naar.

Lila schreef op dinsdag 5 april 2011, 2:19:

Tóf ) Maar we vinden het wel....
Grind is idd. soms ideaal. Het masseert de onderzijde van de hoeven, paarden die eraan gewend zijn (peagravel) gaan er zelfs heel graag in staan.
Door grind lopen haalt heel vaak al het dode zoolmateriaal eruit, steunsels kunnen afbreken op precies de goede wijze.... kortom: lang leve grind!
Ah... zo'n paddock. Nee, verre van ideaal.
Tsja.... ik heb een glad betonnen inloopstal, voor hun voerplek is grof en ruw beton, ze lopen verder vrij rond over 4 hec. rotsachtige ondergrond, en verder is niets recht.
Nagenoeg de perfecte ondergrond. Toen ze hier ruim 3 jaar geleden aankwamen konden ze beiden niet blootvoets een normaal pad aflopen. Wat hier tenminste normaal is... dirtroad. Vol met keihard gebakken leem. Net zo hard als stenen.
In principe kunnen ze nu beiden over deze ondergronden galopperen.
Alleen is 1 nu bijna 21.... en die ontzie ik op wat langere buitenritten door knalrode Renegade hoefschoenen, alleen vóórvoeten.

Wat voor speciale aanpak beton zou moeten vereisen? Alleen maar beton is idd. niet goed.... je zou moeten wisselen qua ondergrond. Ook kun je hoefschoenen aanschaffen, en deze gaan gebruiken met inlegpads. Die heb je in verschillende hardheden. Doel hiervan is om de hielen en vooral stralen flink te stimuleren, zonder pijnlijke plekken (of zoolzweren!). Een beetje creatieveling kan ook zelf pads maken.
Kijk eens op www.hoofrehab.com, de site van Pete Ramey. Die kan perfect uitleggen en je ziet heel veel modellen van hoe te bekappen. Pete zelf zegt trouwens dat paarden die gebruikt worden op harde ondergronden, toch een heel klein randje wand nodig hebben om op te lopen. Bij 1 van m'n eigen paarden merk ik dat ook, 1 mm hiel meer maakt dan het verschil tussen goed of waardeloos lopen. Dus ik heb sterk de neiging om hierin mee te gaan. Ik meen dat ook Pien zulke ervaringen heeft.
Ja, lijkt me wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Goh, wat klinkt dat heerlijk.

En ja ik heb pas een keer op een paard gezeten en meteen in de natuur en er is voor mij geen andere manier. Da's pas Paard Natuurlijk.

Heel veel plezier met jullie avontuur. Maarre ... was er ook niet iets van onkruid wieden in die advertentie ?????

Dat wordt wel meer uitgeteld en tevreden rozig dromen denk ik, na een beetje Port ook prima voor de spierpijn

Heel veel plezier, groetjes Marianne