Joggen is juist erg goed om met regelmaat te ondernemen. Buiten dat het zorgt voor kracht en conditie, is het goed voor je weerstand, als wel mentaal. Het bezig zijn zorgt ervoor dat je lekker even uitwaait / wat anders doet, verstand op nul hoofd leeg.
Bewegen vermindert stress. Door spanning wekken we energie op die zich moet ontladen. En wat dacht je van het zelfrespect wat er uitvloeit. De disipline die je moet creeren om elke week meerdere keren je jezelf er toe aan te zetten.
Zelfdisipline bevordert zelfrespect.
Zelfrespect groeit naarmate de controle over onszelf toeneemt. Je voelt je er prettiger door en krijgt meer vat op je leven.
Als stress zich blijft ophopen zonder dat je de energie laat "ontsnappen" door te bewegen, knapt er iets.
Bewegen dus
Ik doe het zelf ook om de dag weer of geen weer, of b.v. voor iets spannends, de ergste druk is er dan af

Wat trouwens ook erg oed helpt is jezelf en anderen veel complimenten geven, je komt zo echt in een goede sfeer. Je richt je n.l. op het goede. En wat je terug krijgt van de andere werkt ook weer mee, zo kom je en blijf je in de goede cirkel.

De wind bepaalt niet de richting van de surfer, maar de stand vh zeil. De surfer benut de wind voor zijn eigen koers.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 16 maart 2011, 11:32:


Wat je nog zou kunnen proberen, en schadelijk is het niet... is curcuma gaan geven.
Koenjit, geelwortel, Turmeric, het is allemaal hetzelfde. 'n onderdeel van kerrie.
Letje gebruikt het voor maagzweren bij paarden, maar (zoals ik zo'n beetje overal lees) in het algemeen knappen paarden hier gewoon van op.
Het lijkt erop dat het hele spijsverteringskanaal flink van de leg af is...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 16 maart 2011, 11:40:


Oh, maar dat is vrouw eigen Sandra... we moeten altijd van alles en nog wat!
Dat leggen we onszelf op he? En als de doelstelling voor die dag niet lukt... hebben we gefaald! Ja toch? We moeten de perfecte huis- en gastvrouwen zijn, perfecte bedpartners, perfecte paardentrainers, verzorgers, we moeten er leuk uitzien etc.etc.etc.

En ons dan vooral megaschuldig voelen... als je b.v. drie doelen wél bereikt hebt... maar de vierde niet. Huppekidee, tóch weer 'n schuldgevoel want je hebt dát of dát weer niet gedaan.
Ik herken heel veel in je verhaal.... en ik weet ook donders goed dat het IN ons zit... in onze manier van denken en doen. We doen het zelf.
Maar niet te lang!
Wat ik doe is hetzelfde als wat Marianne beschreven heeft.... ik kan ook weleens van die doemscenario's in m'n hoofd hebben... maar ik weet dat ik ze ook zelf fabriceer.
Dus ik geef mezelf heel vaak een schop onder m'n kont. Gewoon doen.


Ik heb veel schrijfsels van jou gelezen, je hebt ook niet de allergemakkelijkste paarden en veel meegemaakt. Qua capaciteiten en aanvoelen van paarden denk ik dat jij heel veel weet en ook kan. Misschien moet je gewoon eens een heel makkelijk paard zien te krijgen, waar helemaal geen problemen mee zijn.
Zo'n paard van 'opstappen en wegrijden'.... ook al zou je er 'n week niets mee doen, het maakt niet uit. Wordt ie niet anders van.
Nog iets wat al eerder geschreven is.... als jouw man wil rijden, zal hij de verantwoordelijkheid voor dat paard moeten nemen. En ervoor zorgen dat dit paard wél voldoende kennis heeft. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om ook dit dier zover te trainen. Leer het hem zelf!

Met je leeftijd raak je je onbevangenheid ook kwijt. Je krijgt angst om te vallen, want stel.... blablablabla... maar hoe vaak ben je écht gevallen? (Ow... ik heb vroeger heel vaak vliegles gehad!! ) En hoe vaak gebeurde dát waar je van te voren bang voor was?

Ik zal je 'n klein voorbeeldje geven... m'n vriendin heeft IJslandse pony's, middenin de Algarve. Ik rij 'n keer met haar mee, op 1 van hun IJsco's. En ik zie die vriendin voor mij, gewoon tussen megahoge cactussen door laveren! En ik dacht gelijk: shiiiiiiittttt.... je zal d'r hier vanaf vallen zeg!! Of er te strak langs rijden..
Ik dacht dat..... en zij heeft dat stadium allang vergeten. Of er zelfs nog nooit over nagedacht.... Idem dito met vrij steile straatjes waar zij komt... bestraat met spekgladde keitjes, soort kinderkopjes. Ik keek naar beneden en dacht: oeps....???? Als ze hier gaan glijden..... ben ik niet blij! Gaan we weer... ik dacht het... en dacht er gelijk achteraan: nou ja... IJsco heeft vier benen, GEEN ijzers, is het gewend... als hij het durft en aankan... wat zal ik me dan druk maken?
Natuurlijk ging het goed!

Sandra, denk terug aan de lol die je gehad hebt! De leuke dingen, samen met je man/paarden. Ga terug naar de tijd dat het nog wél leuk was... dan weet je ook de reden waarom je het nu niet meer leuk vind... Ik denk: veels te veel druk op jouw ketel!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ilma Meijer schreef op woensdag 16 maart 2011, 14:22:




Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Precies Ilma.

Gisteren heb ik ook gewoon eens heerlijk 2 paarden uitgebreid staan te rossen!
2 voeten geraspt, want vier red ik niet meer in 1 keer en daar heb ik me ook bij neergelegd.
Althans: met de hand raspen. 's zomers rasp ik mechanisch en dan zijn vier voeten 'n makkie. Dus ik doe die dag wat ik wél kan.

Lekker uitgebreid tijd genomen voor beide paarden. Nou ja... toen ik klaar was had ik nog 2 halve paarden, zoveel haar lag er op de grond!
En dit alles doe ik dan ook nog zonder halster, zonder touwtjes... gewoon op 'n uitnodigende hand, ze lopen zó de inloopstal in.... en dan denk ik: zo fijn is dat!

Gewoon weer even genieten van hoe ze zijn, hoe ze ruiken, aanvoelen, reageren, en vooral ook hoe dankbaar ze daarna zijn. De beloning daarna is voor hun een lading hooi... en voor mij de aanblik van 2 tevreden paarden die gewoon lekker in hun gepoetste velletje zitten. Voordat ik ze verlaat zeg ik: wat zijn jullie mooooooooi!!
En dan moet je die koppies zien...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Anita Cats schreef op woensdag 16 maart 2011, 16:24:


Helaas ben ik het hier niet mee eens. Joggen is weer zo'n typische hype exercise die niet voor iedereen goed is. Ik heb te veel mensen weer recht moeten bouwen en naar chiropractors door moeten sturen. Joggen is ook een kunst, als je ergens 'scheef' bent kan het funest zijn, als je op ongelijke bospaadjes gaat joggen, nou hou maar op...

Daarbij de 'dwang' die er achter zit is ook weer gewone puur opgelegde dwang. Ik 'moet' joggen, endorphines zijn ook addictive..!

Discipline kan ook ergens anders uit komen. En waarom moeten we perse die discipline steeds hebben, mag iets niet spontaan?

De clue is dat je buiten adem raakt, dat je je spieren voelt, dat je iets doet wat je normaal niet doet en daardoor trots bent op jezelf.

Als je joggen wilt of regelmatig naar een gym 'moet' nou dan kun je beter de grote schoonmaak doen in je huis. Dan beweeg je al je spieren, moet kracht gebruiken en niets is in een vaste stand positie regelmaat. Daar wordt je fit van en krijg je geen spierverkramping etc etc etc. Natuurlijk bewegen is altijd beter dan geforceerd bewegen.

Wandelen met de hond en poep scheppen en balen hooi sjouwen is duizend maal beter dan een gym bezoek. Trainen voor een speciale sport ligt heeel anders dan dat waar we hier over spreken. Ik heb nog ergens badminton medailles en bekertjes liggen


Ja ja - En wat als er geen wind staat???? Ik heb wel op het water gezeten in mijn bootje, wind valt weg en was blij dat ik een peddeltje had. Daar moet je ook op voorbereid zijn.

Ik denk dat joggen een voorbeeld kán zijn omdat je er zo snel resultaat van hebt: het is efficiënt.

Maar ik snap héél erg goed dat dat niet is wat je bedoeld.

Wil schreef op woensdag 16 maart 2011, 16:31:


Ja, heb ik in huis.
heb dat al eerder gelezen hier, theelepel was voldoende?
Was gestopt met actieve kool voor Player, omdat ze het goed deed.Ze stond gewoon mestwater te druppen, precies een kraan die niet goed sluit.
Zij is verreweg de magerste, ribben zijn zichtbaar nu.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 16 maart 2011, 18:36:

Bedoel dus dat Player nu terug staat te druppen, ben weer begonnen met die actieve kool.
Weet het even niet meer.