Hoi Sandra, angs hebben is helemaal geen genant probleem, niks om je voor te schamen!

Ik heb in het verleden wel mensen met angst geholpen en begeleid momenteel een aantal angstruiters, toevallig zijn dit allemaal dames van boven de 40. Dus de hormonale schommelingen kunnen hier best wat mee te maken hebben. De oorzaak van de angst ie bij iedereen verschillend, de een heeft professioneel met paarden gewerkt maar een ernstig ongeluk gehad de ander heeft tijdens het aangespannen rijden een meelopend veulen zien verongelukken, etc. Ik heb zelf ook een ernstig ongeval gehad waardoor ik angst had ontwikkeld, gelukkig is dit nu weer over.

De tips van Anita over meditatie en bewustwording zijn super nuttig. Wat je kan doen is voordat je iets met je paard wilt gaan doen, vast in je hoofd "afspelen" en visualiseren wat je wilt gaan doen. Je hebt dan houvast maar het is wel belangrijk dat je bij dit scenario blijft en alles heel bewust doet.
Zodra je angst of spanning op voelt komen kan je je op je ademhaling gaan concentreren, neem je angst waar op dat moment maar ga er verder niet op in, dus ga geen verklaringen zoeken, concentreer je alleen op je ademhaling en je lichaam en op het moment dat je weer rustiger wordt ga je weer verder.
Neem kleine stappen en doe alleen dingen waarvan je weet dat ze gaan lukken, overschrijd je eigen grenzen niet maar zorg alleen maar voor veel goede ervaringen en zorg dat je de controle over de situatie houdt.

Sommige mensen voelen zich veiliger en zekerder als er iemand anders aanwezig, dus misschien is er wel iemand waar je samen je paarden mee kan trainen?

Wat leuk Angelique dat je begonnen bent met Zandora, gaaf dat je dit hele traject bij Emiel Voest gaat doorlopen. Ga je vast heel veel van leren en heel veel aan hebben in de toekomst.

Ik had mij een jaar of 10 geleden ook opgegeven voor een jongepaardenweek bij Voest, ging toen niet door vanwege de MKZ crisis, erg jammer.

Jassus, filmpje halverwege uitgezet....

Leuk hoor!

Ik heb even gekeken wat het Jonge Paarden Traject inhoudt en volgens mij is het hartstikke leuk. Goed dat je alles zelf doet als eigenaar en veel thuiswerk meekrijgt!

Groet, Dani

Anita Cats schreef op dinsdag 15 maart 2011, 15:59:


Goed geschreven. Volgens mij moet je je niet concentreren op weer aan de slag willen met de paarden maar op het elimineren van je angst. Angst is niet meer dan een projectie van onverwerkte ervaring in het verleden op de toekomst.


Je zelfbeeld doet er helemaal niet toe en mag ook geen argument zijn. Je bent wat je bent, niet meer en niet minder, en zoals je bent ben je precies goed, op dit moment. Je kan veranderen als je wilt of je verandert niet, maar daar hoef je geen consequenties aan te verbinden. Ga gewoon buiten zitten kijken naar je paarden en laat de angst voor wat het is. Mensen verdoen veel te veel tijd aan zichzelf bang maken met hun eigen gedachten terwijl ze gewoon op een stoel zitten met een lekkere kop koffie in een warm huis waar niks aan de hand is. Angst is echt grote nep!

Omdat je niet kan of wil wat je vroeger kon of wilde maak je je leven zuur. Gewoon mee stoppen want er gaan nog veel meer dingen komen die je vroeger kon of wilde en nu niet meer. Ik ben al bijna 60 en weet dat dus uit ervaring. Maar het geeft niks, want ik ben zoals ik ben, niet meer en niet minder.

Ik vraag me altijd af waarom men perse iets met de paarden zou moeten doen. Als je niks doet vinden ze het leven ook heel leuk. Door jezelf wijs te maken dat je iets moet doen ga je in de stress en vind je er niks meer aan. Niks doen kan zo'n verademing zijn. Groeten van Letje

joop schreef op woensdag 16 maart 2011, 10:20:


wil ik nog toevoegen: vanuit het relaxte niks doen pak je vanzelf weer wat op, zo ben ik begonnen met mennen, leuk hoor.

Wederom bedankt voor jullie zeer zinnige reacties.
Zal niet op alles apart ingaan, want dat is teveel en in feite klinkt het allemaal zeer zinnig in de oren en ga ik zeker iets doen met de vele adviezen.

Op 1 opmerking van Joop wil ik echter even ingaan. Het niets doen...

Is dat altijd mogelijk?

Ik denk nu even aan Rappa, die dus deze winter stijf en sjagrijnig is geworden en die, net als een mens met lichamelijke problemen, toch weer iets moet gaan doen.
Dat ziet ze niet zitten, want ze begrijpt niet dat beweging goed is voor d'r. Ze wil ook alles doen voor een click, maar kan tegenlijk boos worden omdat ze daar iets voor moet doen. Bijvoorbeeld een oefening op de volte. En dat is lastig, want haar lijf werkt niet mee.

Ik heb er zeker over gedacht om niets meer met haar te doen, maar gaat ze dan niet nog veel harder achteruit? Het is een paard wat bezig gehouden wil worden. Je merkt dat; ze is nijdig als een ander de aandacht krijgt; rent om als eerste bij me te zijn als er iets gedaan wordt... Ben ik het haar dan niet verplicht.

En silja... silja is van mijn man en hij wil er graag in de zomer rustig mee buiten rijden. Maar kan momenteel zelf geen grondwerk/voorbereiding met haar doen. Vaak donker als hij thuis komt en dan moet er bij goed weer nog hout worden gekapt voor volgende winter, huis renoveren, etc etc etc.
Daarnaast ontbreekt hem de kennis om een paard iets aan te leren en silja weet niet zoveel. Ik heb die kennis dan weer wel.
Hij is dan weer daarentegen nooit onzeker of bang. HIj kruipt er dus zonder problemen op.
Maar ik wil dat ze in ieder geval voldoende voorbereiding heeft.
Ben ik dat haar niet verplicht?

Met Amber moest ik veel werken aan hantering. Ze had problemen en om bekapster en d.a. etc veilig hun werk te laten doen, was oefenen noodzakelijk. Bovendien wilde ook zij meedoen. Ik voelde mij ook tegenover haar verplicht.

En de shetten... toen het slecht ging, werd dagelijks wandelen aanbevolen. Ze moesten in beweging blijven. Om het te redden.
Ik was het verplicht.

En als ik dit rijtje bekijk, dan denk ik... waar is de lol gebleven?
De tijden waarop een uitje met paard nog een stukje vakantie was en geen 'moeten'
Ergens onderweg ben ik met al die verplichtingen dat kwijt geraakt.
Ik denk dat ook dat een rol speelt.

Dus misschien moet ik Rappa maar gewoon laten grazen. En sil laten voor wat het is.
Maar ja.. ontwijk ik dan weer niet het werken met hun? Mijn angst?
En ben ik het niet hen en mijzelf verplicht?
Ik weet het niet meer hoor....

En toch---je kunt het geloven of niet---- ben ik voor de rest helemaal niet zo'n moeilijk mens .,

Sandra van Bommel schreef op woensdag 16 maart 2011, 10:42:


De lol is weg omdat je steeds met andere zaken bezig bent dan met de lol. Door je eigen gedachten te volgen en jezelf steeds moeilijke vragen te stellen kun je er geen lol meer in hebben.
Als Rappa moet bewegen dan beweegt ze maar, als je man wil rijden dan rijdt hij maar, dat is niet jouw verantwoordelijkheid. Hou je met je eigen zaken bezig, daar heb je al meer dan genoeg aan.


Omdat je gelooft in je verplichtingen. Als je morgen dood valt draait de wereld gewoon door, en ook als je nu op je stoel gaat zitten genieten van het uitzicht.


Juist


nee dus, je bent helemaal niks verplicht aan niemand, vooral ook niet aan jezelf.


je weet het wel, je denkt alleen nog aan de verkeerde dingen.

je bent wie je bent, niet meer en niet minder en dat is gewoon in orde.

wel moeilijk , dus...
Voor jezelf
Je legt de lat nogal hoog vind ik
En je straft jezelf dan ook nog als je vind dat je faalt, ook al is dat echt niet altijd alleen jouw verantwoording...(of schuld...)
Volgens mij ligt dit ook wel in de aard van veel vrouwen, wij moeten alle ballen hooghouden.

Ik ben hier voor mezelf ook mee bezig , heb nog niet echt goede raad, ik ben onderaan opnieuw begonnen en stapje voor stapje aan het doen, wat in ieder geval na een tijd wel wat meer innerlijke rust heeft gebracht.

Maar ik heb dan ook nog lang niet mijn doel bereikt dus of het de goede weg is?

Veel sterkte ermee!

Probeer je niet te veel met je doel bezig te houden, maar ga bewust genieten van de weg!

Slik, je hebt gelijk...

Alegria schreef op woensdag 16 maart 2011, 11:17:


ook als die weg uiteindelijk heel ergens anders toe leidt dan tot het orginele doel

Ik heb nu twee wormcheckkits besteld bij Het woud.
Heb een mail gestuurd naar Wicher Holland en hij antwoordt: "Het vele ontwormen zoals voorgesteld heeft totaal geen zin, zeker de injectie niet laten uitvoeren. Je vergiftigt je dieren zo!
Het heeft zeker zin om een mestonderzoek te laten uitvoeren."

ben toch wel ongerust over die ingekapselde larven, die zijn niet terug te vinden in een mesttest, toch?

Ondertussen blijft Carmen haar diarree, het is wel teruggebracht naar een 8 spetterhopen per dag. Maar het is nogal wisselvallig, het gaat van watermest naar vloeibare mest en terug. Ze blijft gevoelig lopen. Ze is fel vermagerd, gelukkig had ze reserve. Het mag nu wel stoppen.

Wat je nu doet is precies hoe het niet moet..... Ik denk dat als je even nadenkt dat je nóg wel een paar problemen kunt opschrijven maar dat je dan bang bent dat je gaat zeuren op dit forum
Veeg alle "problemen" op een hoop en het wordt een berg waar zelfs Armstrong met z'n fietsie niet overheen komt.
Je zit nu helemaal aan het andere eind van een gericht, zo simpel mogelijk stappenplan.

Denk hier eens over na:
"als ik met de desolate onmogelijkheid om 500 bladzijden wordt geconfronteerd, word ik overvallen door een ziek gevoel van falen en weet ik dat het me nooit zal lukken. Dan schrijf ik één bladzijde en dan nog eentje. Het werk van één dag is alles wat ik mezelf veroorloof te overwegen"

John Steinbeck

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Jullie hebben natuurlijk gelijk.
Zeker Letje zet mij behoorlijk aan het denken.
Al die verplichtingen en van mezelf eisen dat ik het goed doe.
Je wil niet weten hoeveel boeken ik heb gelezen/dvd's bekeken etc etc waarin wordt gezegd wat allemaal 'moet'

En ja... dat verplicht voelen, is iets wat ik toch al heb-

Maar dan denkt ik... als je vandaar uit met paarden werkt, voelen zij dat ook.
Paarden spiegelen.
Ik voel mij verplicht, zij ook. En dat is niet leuk.
De lol is er ook bij hen vanaf.

Ik ga eens in een hoekje zitten en hierover nadenken.

Angsten aanpakken (want ja, dat wil ik ook. Ik wil weer de bossen in kunnen), maar mijzelf niet overladen met 'moeten'
Nog geen idee hoe ik dat moet aanpakken.
Maar zoals gezegd... ik laat dit allemaal goed bezinken en ga erover nadenken.

En misschien doe ik vandaag maar eens gewoon niets bij de paarden. Gewoon ff erbij zitten en kijken hoe ze zich volproppen met hooi.