> Maar afgezien daarvan was mijn commentaar eerder richting
> Dorien, en vooral in het algemeen, bedoeld.
> Het gaat me boven mijn pet dat castratie zoals dat in regel
> plaats vindt in paardenmensenland gewoon en "normaal" moet
> worden gevonden (en mochten er meelezertjes niet op de hoogte
> zijn van de toch lichtelijk barbaarse inhumaanheid van deze
> "operatie" dan wil ik daar met alle genoegen een filmpje van
> online zetten waarop de (slecht- of onverdoofde?) patient in
> kwestie sidderend van pijn aan alle kanten gebonden het
> bewustzijn verliest).
Sorry maar hier moet ik heeeeeeeel hard om lachen. Alsof elke castratie met een halfverdoofd paard gebeurd om hem eens even lekker pijn te gaan doen.
Ik heb er nu al aardig wat meegemaakt en altijd als de verdoving onvoldoende bleek te zijn werd het dier wat bijgespoten. Plaatselijke verdoving, dan voelde hij er niets van hoor.
Principieel ertegen zijn prima, kan ik me echt wel wat bij voorstellen, maar vanwege een slechte castratie met te weinig verdoving. Kom zeg, zo gebeurt het echt niet altijd....
> Als ik daar het verzet tegen een chipje (een ingreep waarvan ik
> zeker weet dat het in praktijk en statistisch veel kleinere
> gevolgen heeft) tegenover zet, dan waan ik me in een gekkenhuis.
> Wat is er nog "paardnatuurlijk" aan een ruin?
Helemaal niets en dát bezwaar kan ik me ook helemaal in vinden.
Groetjes Karin
Warboel
