Spirithorses schreef op donderdag 17 februari 2011, 21:01:


Nou nee, ik zou zeggen ga eens kijken op m'n pagina 56-57 als je "bewijs" wil. Of herlees wat ik op deze lijst heb geschreven al sinds hij bestaat - ik verdedig uiteraard met verve het werken met voer, maar niet als enige zaligmakende oplossing.

Je moet weten: ik heb clickertraining niet geleerd uit een boek of van Alexandra Kurland, ik heb eigenlijk bridge&target geleerd van Kayce Cover (http://www.youtube.com/watch?v=06K9dQ0xNAw), van oorsprong een zeeleeuwentrainster en nu voornamelijk met honden bezig. Vandaar mijn "ex"-woord en geen clicker, het gebruik van bodyparts (typisch iets dierentuinentraining), de intermediate bridge (die ik eigenlijk maar zelden gebruik) én het niet per definitie gebruiken van voer. Het grote verschil tussen bridge&target en clickertraining is (naast de intermediate bridge) het feit dat de bridge daar NIET einde oefening is en dus ook dat er niet na elke bridge een beloning komt. Dat is het bij clickertraining duidelijk wel, en vind ik ook de meest logische en heldere (en wetenschappelijk verantwoorde) manier van werken.

Is het nieuw in mainstream clickertrainen? Hmm, nee, maar dat was het wel 10 jaar geleden, en dat heeft te maken, denk ik, met het feit dat het allemaal heel Amerikaans guru-achtig ooh-ah-Alexandra was - en dat is het in grote mate nog steeds. Alex was de enige die op het juiste moment op de juiste plaats was (ttz het internet), iets wat iemand als Shawna Karrash (diegene die clickertraining begeleidt bij het Amerikaanse Olympische team zoals Steffen Peters en Beezie Patton-Madden) heeft gemist toen. En dus ging iedereen daar toen toch voornamelijk met háár persoonlijke evolutie mee.
In de begintijd van de Amerikaanse paardenclickertraininglijst werd ik zelfs gemodereerd (én gecensureerd) omdat ik het in vraag durfde stellen dat de beloning àltijd voer moest zijn, 1/1 na elke bridge. Wel potverdorie, het is de ontvanger die bepaalt, nietwaar, en dat werkt dus in de twéé richtingen.
De laatste jaren zijn er nu de Clicker Expo's en ook Alexandra is duidelijk onder de invloed van wat andere sprekers daar vertellen, en nu gaat het dus toch allemaal wat anders, minder simplistisch.

Ik denk ook dat je er weinig over tegenkomt omdat mensen zo vaak blijven steken in het basisgrondwerk (dat geldt voor àlle "nieuwe" methodes en denkwijzen denk ik overigens). In het zadel is het meestal toch gewoon weer meer van hetzelfde "traditionele" trek- en duwwerk, ook omdat er geen echt referentiekader is - wie geeft er nu eigenlijk les in clickertraining-met-paarden? ik kan ze op één hand noemen.
't Is ook gewoon een ongelukkig woord, nietwaar, "clickertraining". 't Gaat eigenlijk gewoon over helder, analytisch denken, hardop zeggen dat je paard het goed doet en belonen met dat wat je paard wil.

nb: de bridge is, naast een discriminatieve stimulus (cue), zélf ook een secundaire bekrachtiger. Niet meteen - daarom duurt het even voor de bridge z'n échte kracht verwerft en is het zo jammer als mensen niet doorzetten. Super-vervelend dat die allermoeilijkste uitdaging (respect en rust in je paard krijgen) in het begin komen.

Succes,
Inge

www.ingeteblick.be

joop schreef op vrijdag 18 februari 2011, 10:43:


voeg ik nog toe: in de emmer van 1500 g zit dus 600 g suiker! Deze suiker heeft een prijs van 10€ de kilo! wat de calciumcarbonaat kost mag je zelf uitrekenen

Dani62 schreef op vrijdag 18 februari 2011, 9:22:


Ik wil toch benadrukken dat het belangrijker is om éérst aan je criteria te schaven en dan pas aan je beloning .

Succes!
Inge

www.ingeteblick.be

Uit een Frans onderzoek is naar voren gekomen dat bij paarden in verschillende disciplines de dressuurpaarden de meeste stress ervaren. Dit kan vervolgens invloed hebben op de ontwikkeling van hun persoonlijkheid. De uitgangsvraag in deze studie, waarvoor paarden als proefmodel zijn gebruikt, was of het soort werk, dat mensen uitvoert, invloed heeft op hun persoonlijkheid.

In totaal werden meer dan honderd vergelijkbare paarden, getraind in verschillende disciplines, aan standaard karaktertesten onderworpen. De onderzoekers vonden op de nationale hippische opleiding in Saumu een groep van 119 paarden, allemaal ruinen van vier tot twintig jaar de onder dezelfde omstandigheden werden gehouden en niet vanwege hun genetische achtergrond geselecteerd waren voor de discipline (o.a. springen, dressuur, eventing en voltige) waarin ze werden gebruikt.

De onderzoekers ontdekte dat de verschillen in daadwerkelijk gemeten emoties (bv. hartslag) bij de paarden in de verschillende disciplines minder groot was dan de wijze waarop emoties werden geuit. Bij de dressuurpaarden werd het hoogste niveau van 'opwinding'/stress gemeten en bij voltigepaarden het laagste. Niet geheel onlogisch aangezien de dressuurpaarden het meest onder controle stonden, eerder conflicten ervoeren met hun ruiter, maar dit minder via natuurlijk gedrag konden uiten.

Ook het feit dat ruiters van hun dressuurpaard een vlugge reactie op de hulpen verwachten ontwikkelt de sensitiviteit van deze paarden extra. Dit alles kan makkelijker leiden tot nervositeit wat bij herhaling en op lange termijn een onderdeel kan worden van de persoonlijkheid van het dier. 'Spring- en voltigepaarden hebben meer vrijheid tot uiten en wat hun rustigere reactie op de testen en tijdens een angstsituatie kan verklaren', aldus een van de onderzoekers.

www.dehoefslag.nl

Groet, Dani