susan garritsen schreef op zondag, 13 februari 2005, 13:01:


Ik zie onze paarden erg balen van de enkelhoge modder.
Ze komen niet weg, en vooral 9 1/2 maand drachtige Holly heeft het h e l e m a a l gehad nu. Ze kijkt met de dag sjaggerijniger.

Om ze nu toch wat stevige en droge grond te geven hebben we de buitenbak permanent opengegooid zodat de paarden de keuze hebben tussen de paddocks met inloopstallen en de zanderige bak ,die overigens wonderbaarlijk droog blijft met dit snertweer, zal wel komen doordat het licht berop loopt. Maar waar het het hardste waait omdat het open veld is.
En waar staan ze nu ? : Juist : In de bak, met de kont naar de wind en de regen.

Overigens geen spoortje van mok en te zachte hoeven nu.
Ik denk dat het ook komt doordat ze het zand hebben om effe op te drogen. Ik maak me er niet zo'n zorgen over.
De doorbloeding van de hoeven is goed, de hoeven voelen lekker warm en mooi stevig. Zelfs Winnertje loopt weer prima!

We denken er wel over om nog een stuk te gaan betegelen of om een strook vuursteen te laten storten.

Groet, Pien

Doordat de bak één modderbende is en de andere paarden (met dekens) niet naar buiten mogen in dit slechte weer staat Mike alweer sinds eergisteren op stal. (Buitenstal) Dus besloot ik hem en mij een plezier te doen en naar de stallen te rijden en met hem te gaan grazen langs de dijken. We hadden net even mazzel tussen de buien door maar het stormt hier in het vlakke Noordholland wel behoorlijk.

Maar zo’n plezier deed ik hem schijnbaar niet want hij was op plaats van bestemming helemaal opgefokt. Deed enkele happen en vloog dan weer om me heen schrikkend van een voor mij niet zichtbare vijand of zo. Op een gegeven moment vond ik het zelfs gevaarlijk worden omdat hij langs mij heen de dijk op vloog waar de weg loopt. (En stel je voor dat hij zijn evenwicht verliest heb ik 600 kg paard bovenop me.) Op zo’n moment zwengelde ik hem flink aan de leadrope terug naar beneden en uit mijn buurt maar daar werd hij nou niet echt rustiger op. Een hoop gespring en licht steigeren... Na enkele van die griezelige momenten (ben voor hem niet bang maar wel voor wat er allemaal mis kan gaan als ik hem niet meer zou kunnen houden...) besloot ik terug naar stal te gaan. En dat vond hij blijkbaar prima want zo’n vreetkont als hij is: het gras was niet meer belangrijk!!! Gelukkig met nog enkele berispingen veilig op stal aangekomen, hem toch maar even de bak in en stal uitgemest. Grote pluk kuilgras van een kruiwagen gepakt en in de stal gegooid met wat peen en een appel in de voerbak. Als bezigheids therapie... Nou dat was wel weer naar meneers zin.

Nou zit ik met het hele gebeuren toch in mijn maag: wat is namelijk de juiste manier van handelen met een paard dat over de rooie drijgt te gaan? Het heeft echt met de harde wind te maken want normaal is hij wel eens een beetje jolig aan de leadrope maar nooit onhandelbaar. Ik probeerde zelf kalm te blijven en niet kwaad te worden en een grens te stellen voor mijzelf om alles in de hand te houden. Maar als een paard echt gevaarlijk doet moet je hem in dit geval dan toch hard aanpakken omdat het eigenlijk onacceptabel is? Maar gaat hij dan niet echt door het lint, want als hij ook nog bij mij vandaan zou willen hou ik hem niet meer natuurlijk. menselijke kippekracht t.o.v. paardenkracht... Overigens aan het snuiven en snurken te horen en de verwarde orenstanden was b.v. het omhoogkomen van de voorbenen volgens mij niet echt tegen mij gericht... Ik denk zelf meer het niet weten waar hij het zoeken moest...

Kortom: wat is wijsheid? Met stormachtig weer maar niet meer gaan grazen in de winter? Dan staat hij alleen met erg slecht weer de hele dag op stal en dat wil ik niet. (Ben de enige daar die aan Parelli en NH doet overigens...)

e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:

hele grote KNIP...

Ik weet dat angstvrij een utopie is, maar ik denk dat je een paard voor iets is, je hem kunt leren dat er eigenlijk niets aan de hand is. Hoe vaker het paard ziet dat je gelijk hebt (en nooit ziet dat je ongelijkheid had), hoe meer het paard vertrouwen in je krijgt. En dat maakt (onbekende) angstige situaties een stuk gemakkelijker, als ik zeg "er is niets aan de hand" dan weet mijn paard dat er niets aan de hand is.

Omgekeerd krijg ik daardoor ook meer vertrouwen in mijn paard. Doordat ik weet dat hij op mij vertrouwd, ben ik minder angstig.

Uiteraard ben in niet angstvrij. gelukkig maar.

Ivanhoe schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:45:


Je weet best in welke contect ik deze vraag stel. Natuurlijk weet ik dat je een paard niet angstVRIJ kan maken.....

Ivanhoe schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:47:


Ook landbouw plastic kom je buiten tegen, en vreemde ondergronden, en wapperend wasgoed enz. enz.... dus hoe meer je paard als bekend en niet eng beschouwd, hoe minder problemen.

Elzaliene Proost schreef op zondag, 13 februari 2005, 14:13:


Nagel op de kop
bij stormweer zoekt je paard naar veiligheid :
punt 1 = andere paarden, samen staan we sterk
punt 2 = beschutting, met de kont naar regen en wind, hoofd laag
staart intrekken en beetje ronde rug maken

dit is natuurlijk voor een paard
niet in zn eentje in de storm eropuit
zo eenvoudig is dat
en dat moet je respekteren
en doe precies hetzelfde
pook de kachel op en kruip maar onder je dekentje
met een kop heet lekkers en wat gezelschap naar keuze ....

groetjes, Peter

susan garritsen schreef op zaterdag, 12 februari 2005, 12:24:


wat natuurlijk absoluut niet wil zeggen
dat dit de beste aanpak is !
de meeste ren- en westernpaarden zijn dan ook voortijdig versleten
je komt ze wel tegen in de handel op 7 en 8 jaar !
superwedstrijdpaarden allemaal !
eindstation eenheidsworst ...

Maar je paard is 3 1/2, het kan al wel gereden worden
maar beperk dat dan.
Een paard is pas volgroeid /volwassen op zn 5 jaar,
dwz dat dan pas de botvorming "afgewerkt" is.
Vergelijk het met een mens van zo'n 18 jaar.
Jij bent dus aan het sporten met een kind of puber van 14-15

groetjes, Peter

haha! een goei! maar als halterquarter heeft hij wel een enorm achterste.
soit, bedankt voor de reactie.

groetjes

kristel

bedankt, het overwegen waard!
groetjes

kristel