Even iets minder serieus mag ook wel een keertje
Gisteren kwam mijn meter, haar echtgenoot en haar jongst zoon op bezoek. Zelf hebben zij geen dieren, maar de jongste is er helemaal weg van. Sinds hij hier voor het eerst op bezoek kwam, spaart hij alles van dieren en is hij helemaal paardengek geworden.
Dus gisteren mocht hij de piste slepen, samen met papa op de Quad. kinderhanden zijn snel gevuld en papa had er dus alle plezier in.
Dan zijn we gaan wandelen en onze inmiddels 4jarige shetter mocht mee. De wildebras, is nog ondeugend, maar reeds veel van zijn onstuimige koppige trekjes laat hij al wel achterwege.
Even het spelletje met Jordi: Ik wil naar daar! neen Ik wil naar daar! neen Ik wil naar daar! Neen, IK wil naar daar! En dan, daar kan ik inmiddels mijn chronometer op afstellen, "Verrekt! Dan ga IK liggen!"
Soit, Niño vind zijn eigen reacties soms zelf al vrij immatuur dus, zijn we weer lekker op stap. Eens veilig en diep genoeg het bos is, mag hij lekker vrij lopen. Voor ons, achter ons, ... maakt niet uit. Hij wacht altijd wel ergens op ons, of komt ons wel achterna gerend. Soms lopen we wild van het pad af en springen we over allerlei obstakels. Vind hij en ook alle anderen helemaal geweldig!
Dan moest papa pipi doen in het bos. Iedereen wandelt door. Kijkt plots onze pony om zich heen ... "huh, waar is die papa nou??" hij in draf er naartoe en telkens die man zich verzette voor de opdringerige bijtgrage pony, kwam die dreumes weer dichter om dat kleine verborge carrotje te pakken! "Hoezo jij wilt niet delen met mij!"
Ongetwijfeld zullen er nog wel zo van die verhalen zijn