Piet schreef
> Waar je wat minder enthousiasme mee kunt bereiken, omdat ik werken met
> extinction burst niet aanraad omdat dat veel preciezer komt, kan je daar
> in de plaats voor proberen met een minder krachtige beloning te werken.
> Bv een plukjes hooi of een beetje gras, of een aai of alleen een
> "goooooeeed"
> Let wel, niet als markering maar als beloning he! Dus ook bij jouw goedzo
> eerst met de klik of jes scherp timen en daarna pas belonen.
> Nergens staat dat voerbeloning móet he
Ah, goed om te lezen, zo doe ik het dus nu ook. Ik voedselbeloon nu nu nog alleen in moeilijke of erg nieuwe situaties die wellicht wat spanning bij Gría kunnen oproepen.
Vor de rest zijn we terug bij woorden 'goedzo' met eventuele krabbelondersteuning.
Maar snap jij dat ook als ik zeg dat voedsel nu niet meer tussen ons in staat? Zij ging haar hele reportoire staan opvoeren als ik alleen maar een 'te-rug' vroeg. Ook tijdens even stilstaan met wandelen bijvoorbeeld. Tuurlijk stond ze dan stil, dat heeft ze zo geleerd. Maar het was geen rustig stilstaan meer, in dat hoofd flitste vanalles en het maakte haar druk. Soms wel met een tijdbomachtig effect. Dat kun je heel lang negeren (en geloof me dat ik dat goed kan bij mijn paarden) maar er móést iets volgen want zij hield zichzelf aan de gang. Terwijl ik gewoon even wilde stilstaan, bijvoorbeeld, om op de rest te wachten die achter me liepen, of iets aan het halster wilde verstellen, ik bedoel maar.
Iebelig, dat is het juiste woord. Wij hebben het er ooit, jaren geleden, eens over gehad, weet je nog? Dat ik er 'iebelig' van wordt als zo'n paard naast je een heel theater staat op te voeren. Als ik onderweg wil stilstaan wil ik dat zo'n paard dat gewoon volgt en blijft staan, uitademt, hoofd laat zakken, totdat we weer verdergaan. Meer is het niet. Maar dat maakte zij er wel van. Kop omhoog, spiedende ogen en niet in die rust komen.
Voordeel is dat ze rustiger is nu, nadeel, en dat zeg ik eerlijk, is dat ze wat lompiger reageert. Alegría is op zich fijngevoeliger in haar reageren dan wel ander paard, maar nu minder 'gespitst' om het heel precies te doen (nu vind ik een paard nogal gauw lomp dus misschien is dat geen goede uitdrukking). Toch heb ik nu het gevoel dat ze meer down to earth is en meer bij me is.
We zullen wel zien hoe ik ermee verderga.
Hoofdzaak is dat we het beiden leuk blijven vinden.
Nog een lááánge weg te gaan met dit paard. Haar moeder wqas zo'n heftige, deze ook.
Zal wel karmisch zijn, haha (mijn persoonlijke paarden zijn altijd van die druktemakers)
Groet, pien
Warboel
