Lees dit verhaal nu pas en kan me het tumult levendig voorstellen van drukke paniekerige volwassenen en dan zo'n klein manneke op zijn dooie gemak "paard ga ni". Super!
Ooit was een paard op wandel gegaan op een vroege zondagmorgen en stond voor een deur toen mensen die opendeden om pistolekes te halen zoals dat in Belgie de gewoonte is op zondag. Mensen belden de polite en wilden het paard zoet houden al waren ze ook wel bang van dat grote dier. Ze wisten niet beter dan hem klontjes suiker te geven en gingen dan uit angst telkens een stapje achteruit en paard natuurlijk verlekkerd stapje dichter. Tegen dat de politie (echtgenoot) er was, was er alleen nog een paardekont te zien want het beest stond in de gang. Mensen wisten niet eens wat clickeren was en zeker in die tijd niet maar dat paard blijkbaar wel.

Afgelopen zondag zat ik dus bij Eddy op een huurpaard. In het 'gevaarlijke' bos, met een instructeur die ik niet kende. Huurpaarden vind ik al helemaal eng, geen idee waar ze je op zetten.
Ik ben er maar van uit gegaan dat ik een absoluut mak en veilig beginnerspaard onder me had. Vantevoren was aangegeven dat ik vrijwel geen rijervaring had plus galopangst. Meestal krijg je dan zo'n doods paard

Vooraf heeft Eddy uitgelegd hoe er bij calamiteit 'geblokt' wordt door hem. Mijn paard zou niet door zijn paard heenrijden.
Vervolgens moest ik even alles afleren wat ik in 8 mnd op de manege geleerd heb. Dat was wel goed want het nam mijn aandacht van mijn nervositeit en angst wat af. Na een uurtje zat ik ontspannen. Eddy zit achterstevoren, ondersteboven, etc. op zijn paard om alles in de gaten te houden. Maar hij neemt je niet bij het handje. Dat had ik geloof ik graag gewild, maar achteraf weet ik nu dat ik alles zelf heb gedaan en heeft me dit zoveel kracht en zelfvertrouwen gegeven dat ik na 1 lesje Eddy klaar ben om de stap naar rijden op mijn eigen paard te maken.

De manier waarop Eddy de paarden benaderd is er een die mijn aanspreekt en die ik als vanzelfsprekend beschouw. Het is ook een wijze waarvan ik weet dat Liz hier goed en ontspannen op reageert.

Ik ben klaar voor de grote stap: rijden op mijn droompaard.

Cindy Helms schreef op donderdag 11 november 2010, 19:32:


Kan zelfs aan het achterbeen geweest zijn, dat laat ik voor de correctheid even in het midden daar ik dat niet meer met zekerheid weet zelfs.

Stephanie Pots schreef op donderdag 11 november 2010, 19:34:


You go for it!!!!!! Enne ... volgende zomer houd ik me aanbevolen om samen over de Veluwe te gaan struinen!