Het is mogelijk dat de kou/regen/wind de spieren verstijft, waardoor het hele paard minder zal bewegen terwijl beweging juist voor een artrosepaard belangrijk is. In dat geval zou ik kiezen voor een deken.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Leuk he?? Ik merkte het onderweg al... in galop over het asfalt. OK, dat kán nog.
Maar hier is ook het asfalt bezaaid met steentjes.
Zeker aan de zijkanten....

Aan het begin van de dirtroad naar hier, eigenlijk om Ruth een lol te doen... zei ik: ga maar in galop naar huis... ik kom wel!
En dat is echt een heel rotsig pad. Eigenlijk voor Chaser altijd een crime.
Maar nee hoor.... Chaser dacht, holladiee.... ik ga mee!
En hij deed het echt zélf.
Zelfs het pad naar boven, waar je dus tegen ons huis aanrijdt, over stenen en later grind.... zelfs dat laatste stukkie moest met 'n noodvaart.
Hihi.... we zijn nog nooit in al die 11 jaar niet... zo ónbeschaafd thuisgekomen....

(Ouwe gek..... )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 21:26:

Das juist - Waar een Wil is, is een weg..!

Veel plezier er mee en gefeliciteerd.

Ik herinner me Chaser enkel als "THE GENTLEMAN"
and a gentleman walks and never run
maar tradities zijn om aan de kant te gooien toch !

Vrees dat Chaser tóch 'n beetje de Portugese mentaliteit overgenomen heeft...
( 't grind ligt IN de garage)

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.