Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 2 februari 2005, 11:17:
> Karin schreef op woensdag, 2 februari 2005, 11:11:
>
>>

> gemeen. Helaas het lot van vele kleine pony's.
>
> Groeten,
> Ingrid
Karin, Ingrid... jullie hebben nmm allebei gelijk waar het veronderstellingen over knufelijscoos en kleine ponies aan gaat. En als die veronderstellingen dan niet blijken te kloppen is de pony weer de dupe.
Net zoals een Yorkshire Terrier en een Deense Dog allebei gewoon honden zijn (en elkaar ook als "gewoon honden" herkennen!) zijn kleine en grote paarden gewoon paarden. Alleen, zelfs de Shetlander is nog wel fysiek in staat een mens van de sokken te trekken. Met kracht en geweld "win" je dus NOOIT.
Er zit denk ik wel verschil tussen deze veronderstellingen van volkomen leken, en wanneer die van "grote paarden"-mensen komen. Waar bij leken die ongehinderd door enige kennis een pony als kinderspeelgoed willen dit voortkomt uit onbekendheid, zit er vanuit de "grote paarden wereld" reeds sinds het ontstaan van de ponyliefhebberij een stuk "neerkijken op" bij, en een botsing tussen verschillende belevingswerelden.
Het is trouwens niet zo dat ik me mijn hele leven alleen maar met knuffelijscoos bezig gehouden heb; dat maakt in deze context nmm ook weinig uit. Frans en Ilona heb ik dacht toch wel een demo gegeven dat ik met een zeer opgewonden arabhengst toch ook op een (wederzijds!) prettige geweldloze manier kan omgaan, gehandicapt omdat zoiets toch incidenteel ad hoc plaats vindt en het mijn paard niet was.
Groeten, Egon