Een tijdje geleden stelde een kennis met grote verontwaardiging vast dat mijn paarden veel te weinig voer krijgen. Hij heeft namelijk al een aantal malen gezien dat mijn paarden naar het hek rennen zodra ik thuiskom of een voet buiten de deur zet. Dat ze de hele dag op het weiland gestaan hebben en dat er een gevuld hooinet in de stal hangt, daarvan wil hij niet weten.
Krachtvoer moet erin, daar krijgen ze de kracht van!

Geen praten tegenaan, Kim is bovendien veel te dun, dat arme beest. Dat mensen eraan gewend zijn dat de meeste Shetlanders gewoon te dik zijn, wilde hij niet horen. Lily is nog steeds wat te dik, maar valt langzaam maar gestaag af door de beweging die ze nu krijgt.
We halen twee balen hooi van 200-250 kg, gewicht varieert al naar gelang de mate waarin de balen geperst zijn. De laatste tijd hebben we balen die extreem geperst zijn, erg mooi langstengelig hooi, geen stof. Hiermee kunnen we net geen twee maanden vooruit. Ik vul elke ochtend en elke avond een groot hooinet met mazen van 5x5 cm. Als ze op het weiland staan bied ik wel hooi aan, maar dat wordt nauwelijks gegeten.
Of ze nu op het weiland staan of niet, of het hooinet nog vol is of leeg, mijn dames komen elke ochtend en avond als gekken aangerend zodra ze mij zien. Lily is altijd de "hongerdood nabij" zoals ze zich gedraagt. Vul je het hooinet, duiken beide dames er enthousiast op, om na enkele minuten weer naar buiten te komen om te kijken wat ik aan het doen ben. Voor de keukendeur staan staren als ik binnen ben, naar boven loeren of we daar soms zijn en als ik eindelijk weer naar buiten kom opzichter spelen of ik wel goed uitmest.
Ja hoor, de hongerdood nabij......
Monique