Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 21:28:


Vogeltjesdans?
Wat moet ik mij daarbij voor stellen?

Zusje duwde hem ook eerst weg toen hij steigerde, maar dan draaide hij zich om en sloeg uit naar haar. (En toen kreeg die dus de voerschep tegen z'n kont )
Hoe krijg je hem achterwaarts als die vrij rond loopt en in't rond trapt?
Nu niet dat ze hem afslaat hoor. Maar veulen of niet. Een schop van hem, kan ook hard aankomen.

T'is niet vanzelfsprekend vind ik, zo'n veulen. Je komt toch dingen tegen waar je op voorhand nooit aan gedacht hebt.
Heel stom bijvoorbeeld maar als hij net geboren was dan was hij angstig voor mensen.
Stonden we toen te bedenken, hoe we zijn vertrouwen wat moesten winnen en kwamen tot de conclusie dat dat nogal complex was. Zo'n veulen lust immers helemaal geen worteltjes. Dat hadden we ff over het hoofd gezien.

Zus zei trouwens net dat hij na het voerschep-incident toch een weekje behoorlijk gereserveerd deed tov haar. Nu vindt hij haar weer aardig.


Ha leuk

Wil, had jij eigenlijk geen foto's van Monty?
Ik ben best wel benieuwd hoe die er nu uitziet eigenlijk.

Ans Jondral schreef op maandag 20 september 2010, 20:54:
Sommige moeders, vooral bij het eerste veulen, zijn gewoon té lief!
Wij hebben ook ooit eens een quarterveulen gefokt, bijgenaamd EIKEL, die z'n moeder gelijk al kickte. Ook omdat ze de melk niet gelijk liet schieten...
Ze vond het allemaal prima. Ik vermoed dat ze blauwe schenen heeft gehad!

Denk je dat ze daarvan angstig worden? Welnee, je zus slaat 'm toch niet dagelijks met de voerschep? Dit was gewoon een instinctieve reactie van haar, en toevallig kwam de boodschap over. Zo herinneren doe ik het niet, maar ik zal ongetwijfeld best ook weleens een jetser hebben uitgedeeld. Toevallig hadden wij natuurlijk altijd hengstveulens!

Beleefdheid aanleren. In hele kleine (veulen)stapjes. Hoofd laag en never onuitgenodigd in jouw ruimte komen. Achteruit zetten... d'r al wat mee doen.
Wandelen.... Zowel links- als rechtsom meevoeren....
Niet te lang, niet teveel in 1 keer... kleine stapjes. Paar minuutjes en tijd geven om alles te laten bezinken. Dat ene stapje blijven herhalen, net zolang tot hij het snapt.
Dan het volgende stapje....
Ik heb er zelf geen tijd voor om het Monty goed te leren. En ik vind het mijn taak niet. Maar bij mij ging ie eerst eens van alle voer af. Alleen hooi.
Dan apart in een vrij kleine paddock. En aan de lijn... gewoon wandelen. Netjes leren volgen, naast mij, niet voor mij, ook niet achter mij. Gewoon in z'n eigen spoor.
Halthouden en achteruit lopen. Daar ben je al urenlang zoet mee, om ze alleen dát al te leren. Hoofd laag.
Alleen al het feit dat je hem uit z'n veilige (grote) paddock haalt, en 'n paar meter weg van z'n beide maatjes heeft al zoveel impact dat daar de problemen al ontstaan. Want dat vertikt hij dus al. Het feit dat ie eventjes niet kan doen waar ie zelf zin in heeft.... en niet de veiligheid van de 'kudde' op kan zoeken... is in dit stadium al voldoende.
Blocken met je arm door het touw net even ietsje anders vast te houden, zodat ie niet kán bijten. Dat soort dingen.
Een aantal weken geleden liep hij braaf mee, ging achteruit op commando en beet absoluut niet meer. Kan zijn dat ie toen nog te ziek was.... Maar hij wist het donders goed. Ik kon alle vier de benen zonder problemen optillen, geen commentaar.
Daarom viel het gisteren ook zo tegen, ik had dit gewoon niet verwacht.

Dat is nu nog veulenspel. Maar wel het begin van grenzen verkennen...
I.p.v. weglopen er naartoe springen... en het sissen.... maakt echt wel indruk hoor!
Ach.... ik ben er een soort aan gewend. Als ze zo opgefokt zijn dan weet je gewoon dat er een lading controlevragen zit aan te komen. Je moet gewoon zorgen dat je niet in de slagrichting van de achtervoeten komt. Zodra hij draait, draai ik nog veel sneller.
En in geval van steigeren, tsja... niet recht ervoor blijven staan natuurlijk!
Ik had 'm op dat moment trouwens niet aan de lijn, maar Jules.

Van opzij kun je naar 'm toespringen en dan keihard sissen als een slang... beide armen omhoog... Monty stuiterde zowat op z'n kont van verbazing.
Bij Catcher werkte dit ook perfect... Conrad heeft het ooit moeten doen.
Toen dacht Catcher ook dat ie van achteren wel even op Conrad kon springen.
Voordat ik 'n waarschuwing kon roepen had Conrad het al in de gaten, die heeft écht ogen in z'n achterhoofd of hij wéét gewoon dat het komt. Haha... ik vergeet never nooit dat smoelwerk van een hevig beduusde Catcher meer! Giller!

Ben benieuwd!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef :


Met je ellebogen wapperen om hem op afstand te houden als het echt te erg is en hij achterwaarts nog niet geleerd heeft.


Nou en of dus moet je dit soort situaties zien te voorkomen.
Leer hem eerst aan een touwtje lopen (dat kan hij toch al he) en een van de volgende dingen is hem leren achterwaarts te gaan. Voor hem staand met je gezicht naar hem toe en lichte druk op de borst en dito op het halstertouw. Bij elke gewenste move druk los en belonen (woord/kriebel). niet voerbelonen dan als je dat niet eerst geleerd hebt anders heb je hem zo weer op je schoot/in je nek hangen.

Verder weet je nu, dat wanneer hij in een onstuimige bui is, je sommige situaties niet moet moet gaan uitlokken, zoals spelen, voor hem uit rennen, hem gek maken met vanalles want hij ziet daarin dat jij met hem wilt spelen en hij heeft het verschil nog niet geleerd.
Voor hem is het volkomen normaal dat hij dan gezellig gaat meedoen en op je springt want zo gaat dat met leeftijdsgenootjes ook. Dus daag je hem niet uit. Als het té erg is neem je hem op zulke momenten aan een touwtje zodat je dat achterwaarts (en belonen) kunt oefenen en daar ook gebruik van kunt maken.

Pas wanneer hij over een tijdje geleerd heeft uit jouw persoonlijke ruimte te blijven kun je spelletjes met hem doen, waarbij je hem met cues en lichaamstaal duidelijk kunt begrenzen/begeleiden. Dan heeft hij dat geleerd en zal hij rekening met je gaan houden.


Ik begrijp haar rimpulsieve reaktie wel omdat ze geen andere troef had, maar dat moet ze natuurlijk niet te vaak doen he.
Kracht versus macht, weet je nog?

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef op maandag 20 september 2010, 21:43:


Nils, waarom probeer je de Koenjit/Curcuma niet wat Letje hier zo vaak geschreven heeft? En nu Sue wonderbaarlijke resultaten bereikt heeft met de oude Spartan?
Volgens mij is dit een serieus wondermiddel!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Dapper Britt! Helaas heb ik het niet gezien, maar misschien verschijnen er nog eens filmpjes van jullie op het i-net?

Klasse dat je dit gedaan hebt in ieder geval!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nee... ik had wel foto's van hem van toen ie nog zo ziek was...
Maar daarna heb ik geen foto's meer gemaakt.
Misschien doe ik dat nog wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ow Pien.... dit had ik eventjes helemaal vergeten, maar je hebt gelijk!!
Verdorie..... Sue voetbalt dagelijks met Monty!!
Terwijl ie helemaal 0,0000000 respect voor haar heeft!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Precies, Marjolijn.
En ik zal je zeggen, ik was van de zenuwen.Er spookte van alles door mijn hoofd, maar kon echt geen fatsoenlijke zin over mijn lippen krijgen in de "arena".
Tenslotte HAD ik ook niks te demo-ën.
Het enige wat ik kon laten zien was, dat je ZO het bit uit een paarden mond kunt nemen en even vrolijk, NEE vrolijker , kunt verder rijden.
In normale situaties zou ik dat ook niet doen, als het paard al aangespannen staat, maar dit was een uitzondering, in een "veilige" omgeving
De meeste angst hadden we voor de jonge merrie, (Arabo-Fries) Verschrikkelijk nerveus- kijkerig en door omstandigheden de laatste tijd weinig mee gedaan. IK heb het echt niet op Arabisch bloed in Friesen, verkrachten van het ras een Bastaard, maar allee, verder wel een heel lief beest. Omwille van het leer moment van menner en paard heb ik verzocht om een applaus en dat heeft ze goed doorstaan.
Ik heb verder helaas weinig of niks kunnen volgen van demo's of lezingen, een stuk van Cindy (vind ik echt een "moord" vrouw) en Brit, Heeeel knap en duidelijk , inspirerend en daar wil ik nog wel eens wat mee doen. Ga ik vragen aan Jossy, waar ik ook nog een stukje van heb mogen zien, bij zijn eerste aantreden.
ALS er een vervolg komt, zal ik een uitgewerkte tekst geven, aan de presentatrice
Zo "face to face" gaat mij toch beter af

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Shit, leg ik de lat weer lager

mirel schreef op maandag 20 september 2010, 22:01:


Natuurlijk, je opvattingen worden verstevigd, door de (succes)ervaringen die je hebt. Maar dat betekent niet dat je niet kunt kijken naar onderdelen ervan. Alles bestaat uit een groter geheel, maar je kunt als je je ogen open houd nog steeds leren van de kleine delen daarvan, denk ik...
Het is zonde je blind te staren op je principes (waarmee ik niet zeg dat je die dan maar moet laten vallen!), en ik denk dat er wel zijn die dat doen...

Vergeet daarnaast niet dat voor ons dingen heel gewoon zijn, maar voor de meeste mensen nog heel nieuw of ongewoon, of zelfs wel 'spannend'.