Wie een paard anatomische en natuurkundig goed bestudeert kan als alleen tot de conclusie komen dat dressuur volledig in strijd is met de natuurlijke houding en bouw van het paard. Immers de voorhand was toch al ingericht op het dragen van het volledige gewicht van het paard en daar komt dan een klein gewichtje extra bij als de ruiter erop zit; dat is geen punt, want zoveel weegt een mens niet en is praktisch te verwaarlozen, bovendien zitten we er niet 24/7 op.
De houding die je bij veel westernruiters ziet (en dan bedoel ik niet die sukkels die met dikke scharenbitten lopen te rossen), is veel natuurlijker, hoofd laag en nek lang. Ik denk dat de cowboys veel meer inzicht hadden dan die duffe Engelsen op hun veel te kleine zadeltjes. Cowboys werkten dag en nacht met hun paarden en kwamen ten eerste al tot de ontdekking dat de Engelse zadels totaal ongeschikt waren en ook die manier van rijden voor een paard niet vol te houden is als ie meer dan één uurtje moet huppelen onder een zadel.
Engels rijden, dressuur rijden, is meer showrijden, zo zie ik het. Als je showrijden leuk vindt, moet je dat vooral doen, net als dat je springen leuk vindt, maar wel met mate, anders slijt je paard te hard. Dat geldt voor dressuur net zo goed. Komt nog eens bij dat een paart in een bakje rijden van 20 x 40 ook volstrekt onlogisch is, je vraagt elke 30 meter een bocht van een paard (je kan maximaal 30 m vooruit rijden), terwijl een paard niet gemáákt is om zoveel bochten te rijden. De pezen gaan draaibewegingen maken op plaatsen waar het niet gewenst is. In geen enkele sport komen zoveel peesproblemen voor als in dressuur, terwijl bijv. endurance veel belastender 'lijkt'. Maar omdat daar vooral rechtuit gereden wordt, worden pezen belast op de manier zoals ze door de natuur bedoeld zijn.
Warboel
