Koen Theys schreef op zondag 12 september 2010, 22:46:


Ik denk zelf dat alle stijlen weinig verschillen van elkaar...

Iedereen wil immers een gehoorzaam, soepel paard.

De basis is toch vooral hetzelfde, zeker als je het hele outfit en optomingsverhaal weglaat.

Zelf vind ik een Westernzadel veel fijner zitten. Een dressuurzadel geeft soms wat minder bekkenvrijheid voor de ruiter. Daarentegen is de beugelophaning van de Westernzadels vaak weer een nadeel.
Het maakt weinig uit met wat voor een tuig je rijdt, als het maar past en je je daarnaast als ruiter er comfortabel in voelt.

Basis is basis, in mijn ogen, en zolang je geen showambities hebt kun je prima combineren. Het plaatje waar je naartoe werkt kan verschillen, maar daarin vind ik het zaak om te kijken naar de bouw van je paard.

Elke stijl heeft zo zijn prettige en minder prettige punten. Bij stijlen die in de minderheid zijn valt dat sneller op doordat er minder vergelijk is en men elkaar beter kent ('klein wereldje').

Wat ik zelf belangrijk vind is het kijken naar je paard, ontspanning en altijd oog voor zit van de ruiter.

Stom voorbeeld:
Ik vind bijvoorbeeld neckreining een fijn principe, maar wat je vaak zit is dat paarden over de binnenschouder vallen. Toch is die aandacht voor het wenden op buitenteugel wel fijn.

Ik zou iemand zoeken die ook niet vasthoud aan één methode, maar wel een paardgerichte visie heeft (uiteraard). Mijn ervaring is trouwens dat er in de hoek van de klassieke dressuur vaak mensen zijn die daarvoor openstaan en wel rijtechnisch goed onderbouwd zijn.

En ik ben fan van Centered Riding, mits goed gebracht (niet te zweverig, wel iemand lichaamsbewustzijn vergroten), maar da's ook niet disciplinegebonden.

Focus je niet te veel, al snap ik je gedachten. :)

jennet schreef :

Nou, zo'n hoef ruikt behoorlijk naar paard hoor (mest onder de hoef). Net zoals ze ook aan je bekaphandschoenen willen snuffelen, of aan je schoenen waarmee je bij andere paarden bent geweest en over hun terrein hebt gelopen.


Ik moet er ook niet aan denken dat ik zou meegaan. Jack zou dat wel durven, die vindt dat je dat zelfs aan het paard verplicht bent.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 13 september 2010, 21:31:


Nee inderdaad, daarom dat ze bij een slachting de bloedvaten in de hals ook doorsnijden.
Zo'n dier sterft inderdaad pas bij het leegbloeden.
Die pin is alleen maar de 'verdoving'. (En dus het stuk van de procedure wat niet mag bij rituele slachtingen.) Maar als ze neergaan leven ze dus nog.

jennet schreef op maandag 13 september 2010, 21:52:


Dat was wat anders hoor. Zij zocht de onrust en angst in details, details die voor mensen onbelangrijk zijn, maar voor dieren niet. Kan bv. een lichtstraal zijn, of een strootje op verder een kale plek. Ze ging zelf heel laag lopen om op dezelfde ooghoogte te zitten als de koeien.

We vragen het ons af (niets over schapen en geiten wetende); wat zijn eigenlijk "de gebruiksaanwijzingen" van deze dieren en kunnen ze zonder problemen samen met paarden gehouden worden? Wat zijn jullie ervaringen...?
Wat is het onderhoud...? Scheren, voeding, hoefverzorging...?

We kunnen nl. 2 schapen en 2 geiten erbij krijgen en we weten niet of we dat moeten doen. Ik weet dat schapen en paarden wat wormen betreft een goede combi is, maar daar houdt m'n kennis over schapen dan ook op.

Katten zijn overal ter wereld hetzelfde, tenminste ze gedragen zich hetzelfde, eigenzinnig en dat maakt ze zo leuk.

Koen Theys schreef op maandag 13 september 2010, 9:20:


Jij kunt wel willen kiezen voor een bepaalde rijstijl, maar als de bijrijd dames andere ideeën daarover hebben weet ik niet in hoeverre jij daarin mee zou willen gaan natuurlijk.

Gaat het niet, zoals Coralie net ook schreef, om de basis, de manier waarop je wilt dat je paarden leren? Dan maakt het discipline niet veel uit.

Ik neem aan dat je weinig druk wilt, niet kopsjorren maar het paard de ruimte gevend om zichzelf te kunnen ontwikkelen, dmv grondwerkspelletjes de basis aanlerend, veel belonen, paard in zijn/haar waarde latend, geen bit, zweep, sporen, ijzers etcetera.

Hier rijden we paarden zowel 'western' als 'engels' in. Ik zet dat tussen haakjes omdat de basis universeel is. Pas wanneer het paard verder in zijn/haar opleiding is kun je een keuze maken en in een bepaalde richting verder gaan ontwikkelen. Daarbij ligt het er ook aan wat de sterke punten van zo'n paard zijn. Evy is meer van de dressuurmatige kant, ik van het (recreaieve)western. en toch liggen onze gedachten perfect op één lijn hierbij.
Dat kan, het hoeft mekaar niet te bijten en het geeft geen verwarring bij het paard.
Basis is basis.

groet, Pien

Martina schreef op maandag 13 september 2010, 22:24:


Wil je leren vloeken, neem dan een geit...
Zo gaat 'ie toch...

Mijn ervaring is dat ze op zich best bij elkaar kunnen.

Schapen houden je weiland wel netjes en leveren qua wormen geen problemen in principe. Zijn in principe ook gemakkelijk in onderhoud.

Geiten zijn wel klojo's, vreten overal aan, misschien ook aan de staart van je paard. Klauteren en kunnen slopen... Het hoeft niet zo te gaan maar gebeurd wel vaak, daar moet je je wel op instellen.
Mijn pony vond het erg leuk om achter de schapen aan te gaan zo nu en dan, maar dat is ook wel een apart geval soms. Ging overigens wel goed daarna.

Spirithorses schreef op maandag 13 september 2010, 22:30:


Pure nieuwsgierigheid he, maar waar uit zich dan dat 'western vs dressuur' in als je bezig bent met basis en hetzelfde denkt?
(Behalve dat Evy een 'andere' *kuch smaak heeft qua tuig... )

Klopt Merel, van geiten leer je schelden .

Wij hebben ook geiten en ze zijn best leuk. Ze staan niet bij de paarden omdat ze meesters zijn in het uitbreken en daarnaast overal aan vreten. Ze willen graag onbeperkt hooi anders gaan ze bleren totdat de ruif weer gevuld wordt (en dat vinden de buren niet leuk). Als je zorgt voor voldoende verharding dan slijten de hoeven wel en is af en toe controle en een beetje bijwerken van de hoef voldoende. Verder worden ze periodiek ontwormt en zijn ze gelukkig nog niet ziek geweest.

Merel Stoffers schreef ":


Voornamelijk de optoming.
(Dressuurtrutje versus luie westernrijder, laat het haar maar niet horen)

Hoewel ik ook wel moet toegeven dat ik na mijn vroegere westernwedstrijdverleden in mijn hart nu eigenlijk meer bosklosser geworden ben en Evy meer van de uitdagingen is. Heeft waarschijnlijk ook wel met leeftijd te maken. Hoewel we het trainen wel gewoon samen doen hoor, en alles overleggen/trainingsprogramma's maken.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op maandag 13 september 2010, 22:13:


Hallo mensen! In welke tijd leven wij?

Vroeger was je dood als je stopte met ademen. Dan kwam de dokter met een spiegeltje voor je mond, en als dat niet meer besloeg dan was je dood.
Helaas kwam het wel eens voor dat je ademhaling te gering was om te ontdekken, of alleen maar tijdelijk was gestopt, en was je al dood verklaard terwijl je eigenlijk nog niet dood was.

Daarna was het de hartstilstand. Klopt het hart niet meer, dan ben je dood. Ook hier kleven nadelen aan. Vooral toen bleek dat je met een stroomstoot een stilstaand hart weer aan de gang kon krijgen. Was je dood en weer tot leven gewekt? Of was je eigenlijk gewoon nooit dood geweest?

Inmiddels, en dat is toch echt al een tijdje, is de concensus dat je dood bent als je hersenen het niet meer doen. Hier is geen vergissing mogelijk. Hersenen die volledig out zijn (en dus niet in coma, want dan doen je hersenen het nog wel, alleen ben je niet wakker), die komen niet meer tot leven.


Nee, de pin IS de dood. Dat het hart nog een tijd door blijft kloppen is irrelevant. Het hart is alleen maar een pomp, niks meer. Het hele zijn, je belevingen, je herinneringen, je voelen, alles eigenlijk, zit in je brein. Doet dat het niet meer, dan is de rest gewoon vlees bloed en botten. Ook al kan dat zootje door wat reflexen en automatismen nog een tijdje doorsudderen en een verder ontzield lichaam volstrekt zinloos van bloed blijven voorzien. Dat duurt doorgaans niet zo lang omdat het zonder aansturing van de hersenen toch al vrij snel spaak loopt.

Frans

Frans Veldman schreef :

Het zal best Frans. Ik weet wel dat iedereen zich kapot schrok (inclusief de DA) omdat het dier nog bleek te leven. 's Nachts is het gebeurd, en de volgende ochtend om 10.30 uur bleek ze niet dood dus moest ze alsnog uit haar lijden verlost.
Ik heb het niet gezien gelukkig (was bekaptheorie aan het geven maar Jack stond er met z'n neus bovenop natuurlijk).

Als ze dan volgens jou toch al dood zou zijn, waarom dan nog die injectie?

Groet, Pien