omdat ze kronkelen dacht ik eerst ook aan oxyuris, maar ik zie geen eitjes onder zijn staart, ook niet die 'smurrie' waar ze in zitten en hij schuurt zich overal wel, niet specifiek zijn staart. Ook na een test met een stukje plakband 's ochtendsvroeg zie ik geen eitjes.

Ik zal de eitelling afwachten, maar ben wel erg benieuwd.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 9 september 2010, 13:41:

Hoi Sandra,

Misschien vind je dit wel een interessante site om info af te halen. Het is weliswaar geschreven door iemand die zelf een zadel heeft ontwikkeld (pegaso).

http://www.pegasosaddles.com/Zadelboek%20bladerversie/zadelboek%20bladerversie/Basic-Xml%20Version/Zadelboek.html

Sandra van Bommel schreef op maandag 13 september 2010, 8:28:


Lijkt wel een zondags uitstapje, vandaag gaan we je fijn en ontspannen doodschieten.
Ok, als er geen ander keus is omdat er sprake is van ondraaglijk lijden dan kies je de "beste" manier om je dier te laten gaan. De snelste en de pijnlooste en met de minste stress.
Jouw roze wolk slachthuisverhaal staat in schril contrast met het geen ik tot nu toe heb vernomen, onder andere hier op de site.


Dit lijkt me de ergste nachtmerrie en hier heb ik oneindig veel schrik voor dat als ik ooit voor die keuze kom dat het zo zal verlopen. heb hier ook al veel gruwelverhalen over gehoord, gelukkig heb ik dat nog niet zelf mee moeten maken maar het houdt me toch wel bezig.


Het is geen kwestie van de keuzes van mensen al of niet te respecteren.
Het is hoe ikzelf erover denk.
Moet je eigenlijk wel respect opbrengen voor die massa mensen die hun paard nu opeens aan de slacht aanbieden? Want daar ging het toch eigenlijk over?
Dit geeft me toch een hele vieze bijsmaak.
Moet ik ook respect hebben misschien voor alle mensen die geen raad weten met hun huisdier en ze in een asiel steken om niet meer te komen ophalen na hun vakantie, naja, altijd beter dan maar uit de auto gooien of aan een boom in het bos vastbinden?
Dat is ook hun keuze.
Dus nee, ik heb niet voor iedereen zijn handelswijze respect, om de dooie dood niet.


Je zegt eerst dat ik de keuze van mensen moet respecteren....en hier is dat dan niet meer nodig?
Natuurlijk kan ik wat je hier schrijft ook geen respect opbrengen, zoals ik al eerder schreef, het is onmogelijk om voor alles en iedreen zijn keuze respect op te brengen.


Dat woor "humaan" daar struikel ik wel over.
Daar wordt nogal makkelijk me gegooid.
Wat is humaan eigenlijk? Menselijk?
Voor mij is humaan, je dier behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden.
Dus...slacht?
Geef mij dan maar een spuitje als er sprake is van ondraaglijk lijden.

IK doelde op respect voor de keuze van de manier van afmaken, als dit onvermijdelijk blijkt.
Niet voor alles wat de mens uitspookt.

Lijkt me logisch.

Ik probeer alleen duidelijk te maken dat spuitje niet per definitie goed is en slacht per definitie slecht.
Slacht kan ellende betekenen, maar ook een snelle pijnloze dood.
Ligt er maar net aan waar en op welke manier het gebeurt.
Zowel hier in zweden, al bij bepaalde slachters in nederland gebeurt het op de manier waarop ik omschreef. Niks geen roze wolk. Die is er nooit op zo'n moment, wat het is voor menigeen het meest ellendige moment wat je kunt doormaken.

Spuit kan rustig en pijnloos zijn, maar in de praktijk kan het anders lopen.
Kan je verzekeren dat ik er een dusdanig trauma aan heb overgehouden dat IK het nooit meer op die wijze zal doen, mocht ik ooit hier weer voor de keuze komen te staan
(hopelijk de eerste 100 jaar niet)

Dus maw.. spuit per definitie de goede manier, slacht per definitie de verkeerde manier...
Nee.

Ik ging hierbij alleen in op jouw opmerking over slacht versus spuit

Voor het overige ben ik het ermee eens dat er lichtzinnig met dierenlevens wordt omgesprongen. Niet wat keuze betreft voor manier van afmaken als het onvermijdelijk is, maar mbt aanschaf en verantwoordelijkheden.

Mariss schreef op maandag 13 september 2010, 12:06:


Dat is natuurlijk afhankelijk van de situatie. Bij ons is 1 keer per jaar genoeg.
Ik zou het los van de jaarlijkse controle nog een keer doen als:
1) Ik een paard zou hebben die een hoge telling te zien gaf en ontwormd moest worden, zodat ik daarna kan controleren of de ontwormkuur effect heeft gehad,
2) Als ik een paard heb waarbij het klinisch beeld aanleiding geeft om te denken aan wormen. (Onverklaard vermageren, bloedarmoede, etc.)
3) Als ik jonge veulens zou hebben.
4) Ik een paard zou hebben dat ernstig verzwakt is geweest door een besmettelijke ziekte of operatie, om te controleren of wormen niet misbruik hebben gemaakt van de verzwakte weerstand.
5) Ik een paard heb dat nog nooit eerder is gecontroleerd.
6) Wanneer ik ernstig reden heb om te twijfelen aan de uitslag van een eitelling. Dus een hoge uitslag bij een paard dat normaal een lage telling heeft en waarbij niets bijzonders aan de hand is. Of andersom.

Die extra controle zou dan alleen plaatsvinden op het specifieke paard dat aan een van bovenstaande criteria voldoet.

Ik zou nu dus een eitelling laten doen, omdat je er mee begint (zie punt 5) over een half jaar nog een keer. Vaker dan twee keer per jaar is in normale situaties echt niet nodig.


Wormen zijn niet zo besmettelijk als je denkt. De paarden grazen bij ons allemaal op dezelfde weides. We ruimen geen mest. Toch hebben de veulens in eerste instantie last gehad van wormen, terwijl andere paarden hier op dezelfde weide geen verhoging van de eitelling hebben laten zien. Het hele punt is dat je je paard de kans moet geven om weerstand te ontwikkelen tegen wormen. Is die weerstand er, dan maakt het niet zo veel uit of de weidemaatjes wel goed ontwormd zijn.


Lijkt me helemaal perfect! Als je het een ander laat doen en betalen dan laat je ze dat 2 keer per jaar doen, als het om jezelf gaat doe je dat met verstand (zie criteria hierboven) en kan 1 keer per jaar ook voldoende zijn.

Frans

Sandra van Bommel schreef op maandag 13 september 2010, 13:41:


Het is inderdaad nooit zwart of wit.
En ja, ik volg je.
Zou misschien in jouw schoenen hetzelfde doen.In zweden staan ze - zo blijkt - toch weer een pak verder.

Hier zou ik voorlopig toch kiezen voor een spuitje op de wei.
Wil ze wel eerst onder narcose laten brengen.

Onze Bella hebi ik moeten laten spuiten toen ze met dat dode reuzeveulen opzat; we haden geen tijd om na te denken hoe of wat. Het is razendsnel gegaan, gelukkig, ze was natuurlijk ook óp.

altijd ellendig, hoe dan ook, op welke manier dan ook.

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 13 september 2010, 13:32:


Zo hoort het dan, voor het paard althans, wel te zijn.
Ook hier hebben we (Ilona eigenlijk) een bijzonder nare ervaring gehad met "het spuitje". Daarna ook weer een goede bij de hoogbejaarde pony. Je kunt niet zeggen dat een spuitje altijd de beste keus is. Ik heb geen principiele bezwaren tegen de slacht, mits het traject er naar toe geen gestress voor het dier is.


Dat ligt aan de situatie. Als je ineens geen baan meer hebt en het geld er gewoon niet meer is, of wanneer je in scheiding ligt en het huis en het geld er niet meer is, of je fysiek niet meer voor het paard kunt zorgen, of weet ik veel wat...
Verkopen is niet per definitie beter. Als jij jouw paard verkoopt dan is dat plekje bezet, en gaat er een ander paard voor in de plaats naar de slacht. Het is gewoon een stoelendans, en op dit moment zijn er veel spelers (paarden) en weinig stoelen (baasjes).
De schuld ligt voor een deel ook bij al die mensen die fokken, een nieuw paard op de wereld zetten, die ze zelf niet willen of kunnen houden, en daarmee zorgen dat het aanbod de vraag overschrijdt.
Een beetje een economische crisis en we zitten met veel te veel paarden en de stoelendans kan beginnen.


Precies. Zo'n beest komt nooit goed terecht. En als het al goed terecht komt dan is dat ten koste van een ander paard. Het is hard maar de slacht is dan nog de eerlijkste oplossing.

Natuurlijk ben ik het niet eens met de manier waarop sommige mensen afstand nemen van een paard, niet omdat ze geen geld meer hebben, maar omdat ze er op uitgekeken zijn of perse een nieuwe auto willen kopen, of weet ik veel wat. Maar dan nog vind ik het te koop zetten en het paard in "de handel" laten verdwijnen een laffe oplossing. Laten ze zo'n paard zelf maar naar de slacht brengen, misschien leren ze er wat van en denken ze de volgende keer als ze een paard ineens weer leuk vinden er aan terug.

Frans

Volgens mij zijn er maar 4 paardenslachthuizen zolas jij omschrijft in NL
Nijkerk, Wolvega en Purmerend en Bodegraven. Met andere woorden de meeste paardeneigenaren moeten een vaak zwak/oud/ziek paard een paar uur in een trailer proppen om uren later op een vreemd adres een pen door het hoofd te laten geven. Aan huis slachten kan ik me iets bij voorstellen zoals een noodslachting echter dat gebeurd niet meer vanwege alle regels.

Het gekke is dat ik wel verhalen hoor van het vechten tegen de verdovingsprik (ik neem aan dat je da niet de hartprik er direct in zet) voor in laten slapen en nooit als ze onder narcose gaan. De keren dat ik het meegemaakt heb is allemaal heel vredig gegaan tussen of naast de andere paarden rustig in elkaar gezakt en paar minuten later de fatale prik. Afscheid van de andere paarden en rustig de tijd nemen voor alles. Dit kan allemaal niet als je ze naar de slacht brengt. Direct na de dood zijn de kuddegenoten de grootste zorg, het paard zelf niet mee. Het is mij niet het moment van het heengaan maar die laatste belangrijke uren in het leven van mijn paard.

Deze 4 slachterijen doen gezamenlijk nog geen 100 paarden per week dus je kan je voorstellen waar de rest wordt geslacht. De reden dat 90 % zijn paard naar de slacht brengt zijn nog altijd die paar rotcenten, daarnaast laten ze ze ophalen door de handel. Leuke rit naar Italie. Sorry ik heb weinig respect voor het wegbrengen naar de slacht in NL.

grappig dat je het schrijft van beide stijlen. Ik heb eventjes op de Gerstalhoeve gereden toen het nog manege was en die paarden konden ook zowel engels als western. Kwestie van welk zadel inderdaad. Ik heb er maar heel even gereden om de basis western te leren. Nu is het geen manege meer naar mijn weten.

Ik denk dat de basis zoiezo hetzelfde is, zoals ze hier boven ook schrijven. En verder is het persoonlijke voorkeur voor zadel denk ik. Ik kan beetje western en heb meeste ervaring met engels. Heb daarom ook voor mijn paardje voor engels gekozen omdat dat toch meer mijn ding is. Maar kijk wat jou het meeste aanspreekt.
En ik denk ook dat als je het wil laten inrijden het belangrijk is een "stal" te vinden in de stijl maar die je voor de rest kwa werking aanspreekt en aan wie je je paard zou toevertrouwen.

Succes

groetjes
danielle

amar schreef op zondag 12 september 2010, 10:13:


De slager is inderdaad niet de beste optie, ook niet als het geld op is. dat is waar.
Maar het euthaniseren van een gezond dier lijkt me ook niet te doen.

Moniek

Wie heeft er voor mij een tip?

Mijn paard Bart mag geen hooi, kuil, stro, biks ed meer. (zie onderwerp in huisvesting) Nu ben ik een heel eind op weg met dingen die hij wel mag en kan eten. Zelfs zo ver, dat als hij alles eet wat ik hieronder zal beschrijven, hij het heel goed zou kunnen doen!

Nu zit ik met een probleem(pje). De grasbrok en bietenpulp eet hij niet uit z'n emmer, alleen uit m'n hand of in kleine hoeveelheid door z'n slobber. Ik kan niet zijn volledige portie door z'n slobber doen, want dan overheerst het te veel. Heeft iemand misschien een tip? Moet ik iets aan de grasbrok en bietenpulp toevoegen, zodat hij het wel eet? Op een bepaalde manier opbouwen? Ik weet het niet.

Hij krijgt (van de winter):
- Onbeperkt Compactgras uit de speciale voerbox van Hartog.
- Slobber-mash van Havens (In principe 1 schep per dag)
- Grasbrok (Waarschijnlijk 6 scheppen per dag, droog gemeten)
- Bietenpulp (Waarschijnlijk 2 scheppen per dag, droog gemeten)

Ik hoop dat jullie mij (weer) kunnen helpen!

Groetjes Marsha

Alles wat je beschrijft wijst op pijn. Ik zou dus de oplossing voorlopig helemaal niet in training gericht op het gedrag zoeken. Onderzoek van de wervelkolom (dus inclusief hals) is een goed begin.

Overigens zijn Wintec-zadels niet zonder meer aan te passen, wat boommaat betreft. Je schrijft dat je het kopijzer van het zadel wil vervangen door een breder exemplaar. Echter, de maat van het zadel is niet alleen afhankelijk van het kopijzer: door een breder kopijzer verander je de breedte van de voorkant van de boom, maar de rest van de boom verandert nauwelijks mee. Gevolg is dat je een vreemd model boom krijgt, dat nagenoeg geen enkel paard past. Niet doen dus, tenzij je zeer goed weet hoe je de vorm van de volledige boom moet beoordelen en je zeker weet dat juist zo'n "vervormde" boom op de rug van jouw paard past! Wintec wil zijn klanten laten geloven dat met een setje kopijzers ieder Wintec-zadel aan te passen is aan ieder paard, maar dit is een illusie die helaas al veel rugklachten bij veel paarden heeft veroorzaakt.

muriel schreef op maandag 13 september 2010, 14:18:

Mee eens.

En toch he Muriel.... plaats ik een kanttekening. Ook ik was daar altijd zo fel op tegen. Eventjes niet om het geld (trouwens, weet je wel wat NU de kiloprijs is?? zowat niks!), maar puur de keuze die je hebt (indien mogelijk natuurlijk) als eigenaar. Slachten of in laten slapen op eigen erf.
En weet je dat ik door alle verhalen serieus ben gaan twijfelen wat te doen?
Want wat Sandra beschreven heeft, dat vechten tegen de definitieve spuit, gebeurd vaker als je denkt. En eerlijk gezegd vind ik het doodeng!
Nog enger vond ik altijd het idee van 'n slachthuis. Dus heb ik zowat alle YouTube's daarover uitgeplozen, zeker die van Nederland.
Die slachterij in Nijkerk biedt de mogelijkheid om een afspraak te maken. Als je dan aankomt is jouw paard als enigste en gelijk aan de beurt. Het is echt in een fractie van een seconde gebeurd. Dus mijn mening is bijgesteld/veranderd.

Hier in Portugal is een slachthuis helemaal geen optie. Ik zou niet eens weten of hier uberhaupt wel paarden voor consumptie geslacht worden.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik vind slachten een prima optie...

Gelukkig heb ik zelf nog nooit voor zo een keuze gestaan, en ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat het zo ver is.

Ik denk dat er nu veel te veel gedacht wordt vanuit ethiek, vanuit gevoel van de eigenaar. Wat heel logisch is, want de eigenaar is verbonden met het paard en heeft er voor gezorgd.

Overigens zou ik wel zeker willen weten dat mijn paard dood is, dus het liefste zou ik iemand anders laten kijken naar de slachting; zelf wil. Gewoon voor mijn veilige gevoel. Maar dat is hoe ik er dan nu over denk...

Ik ben niet voor of tegen het één of ander, ik ben tegen eigenaars die hun verantwoording niet nemen.

Christel Provaas schreef op maandag 13 september 2010, 10:15:


Klopt, ik had iets vergelijkbaars.

Toch voelt tellen veiliger dan nietsdoen, in combi met je overige maatregelen geeft het mij in elk geval het gevoel een beeld te hebben. :)
(Net als wat Frans zegt)