Anne Schuite schreef op donderdag 9 september 2010, 12:10:
>> heeft. Die tekorten en spoelwormen zijn alleen maar een gevolg van dit
>> ernstigere onderliggende probleem.
>
> Echt willekeur was het niet. Hij was voor de eerste (jawel, hij heeft
> meerdere gehad) AB kuur goed ziek met ontzettend dikke lymfeknopen, 42
> graden koorts en ook een snotneus, waarschijnlijk droes.
Tsja, het blijft lastig om er een goed beeld van te krijgen als er in ieder bericht weer nieuwe informatie naar boven komt. Het KAN dus droes zijn geweest (maar dan zijn meestal vele paarden in je omgeving ook tegelijk ziek, want het is uiterst besmettelijk. Als jouw paard de enige was die het had, dan was het waarschijnlijk GEEN droes).
> De tweede ABkuur was ik niet bij aangezien mijn paard nog in NL stond en
> ik in Belgie studeerde. Hij had toen weer dezelfde symptomen, maar de
> koorts kwam tot 41.
Droes krijgen ze doorgaans maar 1 keer. Het nut van antibiotica bij droes is overigens nogal "omstreden".
> De derde keer niks gedaan toen de koorts niet hoger dan 40 kwam en de DA
> toch weer met AB, bloedonderzoek en koortsremmers zou komen.
Drie keer droes?
> Ik denk zelf stress van het verhuizen en 'gedoe' op de plek aldaar na een
> paar maanden, voederbieten en
muesli gevoerd krijgen (zonder mijn weten en
> later ook niet meer) en het daarna weer verhuizen omdat hij op het laatst
> alleen moest staan.
Enfin, je paard heeft dus een recente geschiedenis van koortsaanvallen, gebitsproblemen, al dan niet nutteloze AB-kuren, verhuizingen, alleen staan, wisselend voerbeleid, etc.
In die omstandigheden vind ik het niet zo verwonderlijk dat er sprake is van afvallen en gebrekkige weerstand (tegen o.a. spoelwormen).
Allereerst zou ik dit paard nu stabiliteit gaan aanbieden. Een vaste plek, kudde, etc. Daarbij nog een keer goed
ontwormen tegen spoelwormen.
Dit soort problemen verdwijnen even langzaam als dat ze gekomen zijn. Ga er maar rustig van uit dat je paard eerst nog wel verder zal afvallen, daar kun je niet echt veel tegen doen. Gelukkig komt het maar uiterst zelden voor dat een paard dood gaat aan vermageren. Als dan, met die stabiliteit, je paard in de lente niet begint aan te komen, of toch weer opnieuw koorts krijgt, dan zou ik toch echt een grondiger onderzoek overwegen.
>> Kortom, ik zou de dierenarts vragen om een duidelijke diagnose
>
> Deze is wel degelijk gegeven ah van bloedonderzoek, maar de DA wist
> het gewoon niet.
"Ik weet het niet" telt niet als diagnose.
Als de dierenarts het niet weet is er geen sprake van een diagnose. Dan moet er verder worden gezocht tot er WEL iets zinnigs uitkomt. Tenminste, als je het probleem gericht wilt behandelen.
> Het rare is dus dat hij geen afwijkende bloedwaardes liet zien, behalve
> het eenmalige eiwit tekort door de combi ziek zijn en tandproblemen en die
> iets verhoogde onstekingsindicaties.
Was het maar zo dat je aan "een bloedonderzoek" direct kon zien wat er aan de hand is. Nu bestaat er om te beginnen al geen standaard bloedonderzoek, maar moet je aan de hand van de anamnese gericht gaan zoeken in het bloed. Doorgaans ben je er niet met 1 bloedonderzoek, maar wordt het eerste globale bloedonderzoek gebruikt om te bepalen in elke richting je verder moet gaan zoeken. Het is heel goed mogelijk dat er afwijkende bloedwaardes zijn, maar dat die niet zijn opgemerkt omdat ze niet zijn gemeten. Zoals het er nu uitziet wijst het op een of andere sluimerende ontsteking die bij stress iedere keer weer opleeft.
Maar ok, ik zou het nu dus houden bij het aanbieden van stabiliteit, gezond voedsel (dus geen granen), een goede
ontwormkuur, en de winter rustig afwachten.
Frans
Warboel
