jennet schreef op woensdag 25 augustus 2010, 12:19:

Wanneer het de behandeling van een blessure betreft, is het de bedoeling dat het de genezing van de blessure bevordert. Zodra dat herstel een feit is, kan het paard weer op eigen houtje verder en heeft de injectie geen invloed meer. Het is overigens schering en inslag bij klinieken om gewrichten in te spuiten. Ik ben er geen voorstander van, maar het schijnt blessuregenezing te kunnen versnellen.

Injecties met hyaluronzuur worden minder algemeen toegepast en helpen de synovia (gewrichtsvloeistof). Deze injecties zijn reteduur.


Dat kan, maar ik betwijfel of de injecties daar dan voor hebben gezorgd. Ik denk dat er dan in aanleg al iets fout zat.


Gaat het om Dusty?
••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

moll schreef op woensdag 25 augustus 2010, 13:13:


en waarschijnlijk nog niet goed uit zn ogen gekeken hier......

Peter Donck schreef op woensdag 25 augustus 2010, 13:45:

Pffff..... is niet van suiker toch? Zal ut wel overleven hoor....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Peter Donck schreef op woensdag 25 augustus 2010, 13:37:


Jamaica is nu ongeveer 3 maanden en half en Charly begint er aardig opgegeten uit te zien.
(Jammie daarentegen... ) Ze begint zo'n heus uitgezakt fokmerriemodel te krijgen.
Grasbuik tot op haar tenen, maar schoft zichtbaar (wat op z'n minst opmerkelijk is voor zo'n schoftloze pony), schrale kont,... Kortom Jammie is druk bezig om zijn mams haar spieren op te peuzelen.
Char krijgt ondertussen ook al eiwitrijk voer bij om de schade te beperken. Maar daar valt niet echt tegenop te voeren. Ze is ook niet echt te mager, ze smelt alleen weg op de verkeerde plaatsen.

Tja wat moet je daar mee?
Jammie zou normaal tot het voorjaar bij zijn mams blijven lopen. (Oa op aanraden van de opfok, waar ze ook heel laat spenen.) Maar tegen dan schiet er van Char niet al te veel meer over, denk ik?
En Charly is eigenlijk een rij-pony. Om die weer in model te krijgen, zal mijn zusje héél véél geduld nodig hebben. (En ook de nodige -peuten en -paten, vrees ik)
Leuk, veulentje fokken!

http://vandelupinehof.webklik.nl/page/instructie

moet nog veel leren hier, deze mol

Ik heb zojuist het interessante stukje van jullie doorgelezen over de werking van de vacht van het paard, het zweten enz..
Klinkt me allemaal erg logisch en zou mij in eerste instantie doen besluiten mijn pony wederom gewoon weer lekker als teddy de winter door te laten gaan..

Echter vraag ik mij af; hoe is het gesteld met het kacheltje en werking van de vacht wanneer een pony op leeftijd raakt? En niet meer zo veel vetreserves heeft?

Komt er een moment dat wij het toch een handje zouden moeten helpen als onze beestjes oud worden..?
En wat bij ongelooflijke stortbuien die soms dagenlang aanhouden, met wind? Dan is de vacht toch echt wel een keertje door naar mijn idee..?

als je nooit wast, scheert, niet borstelt, geen dekens op legt of op andere wijze de vacht verstoort kan elk paard ook op hoge leeftijd het beste zonder deken buiten lopen. Liever niet stilstaan in kleine weitjes in de stortregen, maar met natuurlijke beschutting voor koude wind en regen.

Hai Aafke, dank je wel voor je medeleven. Bedoel je dat jij ook een hb-paard hebt of hebt gehad? Ik hoop het laatste!
Wij geven nu verse geelwortel door het voer (in stukjes gehakt) en ze eet het gewoon op. Yoghurt lijkt me niet echt natuurlijk voedsel voor een paard?

Wil, ik heb vandaag weer bekapt en zet een paar nieuwe foto's op het fotoalbum. Er kwam een dubbele zool tevoorschijn die ik er gedeeltelijk heb afgehaald; niet helemaal om haar niet nog gevoeliger te laten lopen. De laminae bij de toon zijn helemaal bloeddoorlopen: niet goed!
De hoefschoenen hingen er vanochtend naast, ze zijn veel te ruim. We vullen we op met pad maar omdat ze ook nog vaak kruislings loopt trapt ze ze er zelf vanaf. Vandaag alleen de linkerhoefschoen aangedaan, haar gevoeligste voet. Op rechts staat ze nu wel.

Wordt vervolgd...
Anna

Anna van Rheeden schreef op woensdag 25 augustus 2010, 14:41:


Nancy werd in mei dit jaar hb. Is nog steeds herstellende.. gaan de goeie kant op hoop ik. Waarschijnlijk heeft het al heel lang gesluimerd totdat het zich echt uitte..


Yoghurt.. kweet het gewoon niet. Ben ook veelste "bang" geworden wat voeding betreft. Weet idd dat meer mensen hun paard yoghurt geven (heb even gegoogled)


Dat bloeddoorlopen (+ pus/ontstekingsvocht) van de laminae bij de toon was ruim 2 weken geleden ook behoorlijk zichtbaar bij Nancy. Fred (onze hoefverzorger) vertelde dat dat bij het genezingproces hoorde (wat betreft Nancy) Ze heeft zowel links- en rechtsvoor behoorlijk last gehad van hoefzweren (gevolg van de hb)

Alle rotzooi vind gaandeweg de weg naar buiten toe....

Op dit moment loopt ze goed, draaft en galopeert zelfs vrolijk wanneer ze naar de weide mag... of 's morgens terug in de paddock met een gevuld hooinet (heb nu gewoon hooi gemengd met graszaadhooi) 's Nacht mag ze met haar maatje de weide op... (zolang het weer het toelaat)


Wens je heel veel sterkte, hopelijk knapt ze snel op...

Kan ook (aanleg) maar als ze te jong inrijden, sporten enz, Tja dan weten we het weer wel.
Wat erin gespoten (als dat zo is) weet de osteo ook niet denk ik. Dat kan je toch niet weten? Ik zal het vragen.

Ja Christel gaat om Dusty

Ans, kijk eens op de site van Equine Diplomate of Osteopathy, EDO-opleiding.
Zijn meer en meer dierenartsen die deze opleiding doen en kunnen hiermee vaak verder kijken en handelen dan middeltjes erin stoppen. Dus oorzaak opzoeken i.vp. tijdelijk bestrijden en er pijnstillers in stoppen.

is dat echt zo arabesk? wow ik zou in mijn gat gebeten zijn en weigeren om onder die voorwaarden een identiteitskaart te gaan halen

Piet schreef op woensdag 25 augustus 2010, 11:38:


Ja en nee... je voelt het beter als je erop zit. Je leert het gevoel van op een schouder vallen en op twee schouders gaan te herkennen en daar kun je later profijt van hebben. Aan de andere kant is het ook heel waardevol om het te ZIEN zoals met dubbellonge of langeteugel. Ik zou beide inzetten.


Piet Bakker zit overigens qua klassiekigheid veel meer op de lijn van Branderup dan de Bodt hoor! De Bodt gaat al die zijgangen niet doen waarmee Piet zijn lessen juist begint, sterker nog: waar Piet zijn hele insteek op stoelt. (Alleen Piet is weer minder van de permanente buiging en hoofd voor de boeg zoals BB). En Piet wil langzaam, bij elkaar. Niet dat naar voren jagen van de Bodt.

Zeg kabouter Prikprak! Mijn mooie kreet verkwanselen?!

••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••

jennet schreef op woensdag 25 augustus 2010, 15:05:

Nee, en dat maakt feitelijk ook niets uit. Het kan goed dat de knieën op jonge leeftijd overbelast zijn geweest, ingespoten en dat er nooit goed gerevalideerd is. Of misschien onder verdoving doorgejakkerd, weer ingespoten, dat weet je natuurlijk niet. Voor jou is relevant of het kan verbeteren. Wat zegt de osteo daarover?

Ach sneu, het zit haar ook niet mee, ik herinner me ook iets van hoefbevangenheid? Heb je een idee van haar werkzame leven hiervoor?


••• Wie de lat altijd hoog legt, leert nooit limbodansen •••