Moeilijk alles helder te houden, want er is een grote differentiatie onder moderne bekappers. De afgeleiden van Deurne tot de bijklussende buurman. Maar daar moeten de bekappers zelf misschien uit zien te komen. Laat duidelijk weten waar je voor staat als profi bekapper.
Met betrekking tot NB: alleen de doehetzelver kan daartoe behoren.

Coulash schreef op donderdag 19 augustus 2010, 23:18:




Dat hoofd ook op de 3e foto

Dat is wel zo'n beetje 80% van de dag haar uitdrukking: ongeloofelijk confident is dat beest: niet snel van haar voetstuk te krijgen, mits ik iets met druk vraag...
Heeft even geduurd voor ik daar achter was (bewust tenminste) maar die 'verloren ' tijd wordt nu met goud terugbetaald!

Groeten Bianca

Was ook mijn gedachtegang Letje.
Ik betrek het even op mezelf , maar wat maakt het mensen nu uit of ze mij verpleegster/verpleegkundige/hoofd/of ambulant noemen...Hun maakt het niets uit , en ze gooien alles door mekaar.
Waar het om gaat , ikke dus , weet de goeie term wel te gebruiken , en binnen onze beroepsgroep is het ook wel duidelijk wie je met wat moet aanspreken , maar daarbuiten???
Maar goed , goede termonologie staat of valt met de kennis en kunde binnen de beroepsgroep zelf. Transparantie en duidelijkheid over wat nu wat bevat/omvat/scholing etc etc.
Ik begrijp Egon wel , maar ik vrees dat hij er weinig aan kan veranderen als alle bekappers zich nb gaan noemen.....Maar misschien komen ze zelf met een zelfbedachte , goed omschrijvende- wat- hun- functie- inhoud naam...

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Supersupersuper gedaan Geertje!
Je mag trots zijn op jezelf , en je knollen!!!!

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Hahaha , leuk!
Hier een keer per jaar een verse bult witzand in de bak , nou je moest het eens zien hoe ze dan tekeer gaan.
Bult begint met 2 meter hoogte , en eindigt 1 uur later op nog geen meter hoogte.
Graven , kappen , bokken ,en er bovenop proberen te gaan staan. en heb het op een bandje staan die ik nooit meer kan afdraaien....
Dit jaar moet de bult nog komen , ik zal eens filmen met de fotocamera als ik er aan denk.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Dazen en vliegen , bleehhhhhh!
Gewoon niet te houden!
De vliegen waren erg in het voorjaar , en nu na de regenbuien van afgelopen tijd een echte explosie!

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Hier al de hele zomer massaal veel vliegen, opvallend weinig dazen en nog nauwelijks een mug gezien (en ook nog niet gehoord 's nachts...)

Lena
(grandioos bitloos )

Alvast een kort verslagje. Het ging heel goed vandaag! Hij liep keurig mee, neus zowat over de grond, zeer veel interesse voor de targetstick (bal aanraken met neus = beloning). We hebben nog een stukje ruiterpad gewandeld, door het mechanische hek gegaan met knisperend grindpad (was allemaal niet eng). Daarna de volgende uitdaging, hoeven uitkrabben. Van het begin af aan al is hij daar niet heel makkelijk mee. Maandag begon hij met geirriteerd uithalen met zijn achterbenen als ik zijn achterhoeven wilde uitkrabben. Nu weer, en na mezelf ervan verzekerd te hebben dat het niet kwam door pijn, blessures, wondjes oid heb ik hem in een paddock gezet, lange lijn aan zijn halster (die ik vast bleef houden). Voorhoeven gingen wel goed, dus die duidelijk beloond. Daarna daadkrachtig en assertief bij zijn achterhand gaan staan (zo van: ja, ik ga echt je hoef uitkrabben), rustig gevraagd, en hij gaf z'n voet keurig, zonder uit te halen Maandag schrok ik er enorm van en heb ik hem maar snel weer terug gezet. Vandaag had ik zoiets van: ik blijf rustig, neem de tijd en communiceer duidelijk wat ik wil. En, heel belangrijk, uitgebreid belonen als het lukt. Ik zal zeker weer tegen andere moeilijkheden aanlopen, maar als ik deze aanpak onthoud moet het lukken. Echt blij dat ik weer een beetje op de goede weg ben

Denk je niet Sandra, dat de paarden die je gehad hebt bewust op je pad gekomen zijn?
En dat je daar heel veel van geleerd hebt? Zodat je kon groeien tot waar je nu bent?

Een dier zoals Amber, was niet verknipt door jou toedoen he?? Je hebt het tenminste geprobeerd en zoals ik jou indertijd gelezen heb, voelde je het beslist wel goed aan.
Dat is heel belangrijk... ik ben ook geen vooraf denker en uitstippelaar... kan ik niet.
Ik handel als het moment dáár is... en doe dan wat nodig is. Dat kan een leuk moment zijn, iets om te lachen... maar net zo goed een trainingsmoment.
Maar weet je.... zaken mislukken weleens. Gaat het niet zoals je hoopte dat het zou gaan.
So what??? Niet denken: volledig ongeschikt.... welnee. Gewoon denken: OK. Vandaag dus niet... morgen weer een dag! Nieuwe dag, nieuwe kansen...

Ik kan b.v. lekker helemaal niets doen. Geef ze hooi, zie en ruik hoe lekker dat hooi moet wezen... gooi er ook nog wat zelfgemaaid kruidenhooi bij.... en kan écht gewoon in de inloopstal staan te genieten hoe ze in dat hooi duiken, ervan genieten... eerst alle lekkere kruidensprieten eruit scharrelen... hoe ze allebei glanzen, hoe tevreden ze zijn met hun op dit moment luie varkensleven...

Je bent echt nooit uitgeleerd, nooit.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nog wat verdere mijmeringen en bedenkingen.

Ik heb intussen nog eens een uurtje met hem kunnen doorbrengen in de piste om grondwerk ter doen, en verder nog wat in de stal.
Hij reageert in zijn stal veel beter dan in de afgesloten piste. Ik denk echt dat dit komt omdat hij in de piste niet op zijn gemak is.

Het is ook echt heel opvallend dat hij steeds naar mij blijft toekomen als ik me ontspannen opstel. Op een bepaald moment liet ik hem gewoon los in de piste en ging ik aan de kant staan. Hij keek me aan met een blik "waar ga jij nu naar toe?", en dan kwam hij gewoon bij me staan. En weer snuffelen. En na enkele minuten ging hij verderop heerlijk aan het rollen.

Hij doe me zo sterk denken aan onze Qadish, tja en dat kan ik niet echt meer rationeel denken . Dit paardje lijkt ook zo'n lieve kleuter.
Hij geeft een compleet ander gevoel dan toen we onze 2 andere paarden kochten. Bij onze Nexor kwam er zelfs weinig/geen gevoel aan te pas. Dat was zo van: hij is rustig en braaf en ik zit er graag op. Bij onze merrie had ik veel meer bedenkingen, maar daar was mijn man echt weg van. Een grote stevige tante...
Voor we haar kochten hadden we echt een lijstje opgesteld met alle pro's en contra's en dat was 50-50.
Intussen vind mijn echtgenoot dit kleine opdondertje ook zeer tof. Het moet tegenwoordig niet meer groot en imposant zijn... Ik denk dat we dus toch een hele evolutie hebben doorgemaakt.

We hebben nog een paar keer wat gereden, ook zonder toezicht. De pensionhouder begint ons er nu mee te vertrouwen. We doen blijkbaar niet al te veel verkeerd. Onze ideëen komen niet helemaal overeen. Ik heb de neiging om de teugels niet kort te nemen en dat doen ze daar wel. Ze willen ook alles zo rustig mogelijk houden, vb. kinderen elders laten spelen, en geen speelse honden aan de ingang. Zelf beschouw ik dat soort dingen net als leermomenten. Ik merk nu ook op wanneer hij moe begint te worden. Ik vind dat ik dan al te lang ben bezig geweest, maar zij vinden dat ik dan nog even verder moet doen (hij moet het leren en conditie opbouwen)...

Hij is echt heel erg braaf en doet volgens mij zijn uiterste best. Doet niks mis. Hij schrikt wel regelmatig maar dan vertrekt hij gewoon even snel, maar komt ook snel terug tot rust.
De manege is terug open en dus is het nu wat drukker. Toen er volk aan de ingang van de piste stond te praten en lachen bleef hij in eerste instantie op respectabele afstand, maar langzaam ging hij dichter en dichter. Uiteindelijk stopte hij daar om eens te kijken wat dat daar allemaal was. Voor mij was dat het belangrijkste van die sessie. Er werd wel raar opgekeken omdat ik hem dat toeliet ("zijn goesting liet doen" ).

Ik heb ook in de piste gereden met 2 andere paarden. Hij is daar bang van. Vooral van de schimmel . Ik wist niet dat paarden bang konden hebben van soortgenoten. Na een kwartiertje ging het al wel wat beter.

Wat ik wel sterk merk is dat ik tegenwoordig op een heel andere golflengte zit als het over paarden gaat. Ik beschouw mezelf (nog) niet als een 100 % PN'ner, maar er zit toch al een hele kloof tussen wat ik een aantal jaren geleden deed en dacht en nu...

Bepaalde opmerkingen die ik tot hier toe tegenkwam:

- "Ja, gij ziet graag hé zo van die pinto's?" Ik had 'm nie direct door, 't is namelijk een bruin paardje. Hij bedoelde eigenlijk een quarter...
- een paard moet niet fijn zijn, hij moet alleen maar hoog kunnen springen...
- die van mij was wel wat anders hoor in het begin, bijlange niet zo tam. Als ik dan zei van " 't veel leuker met een paard dat meewerkt..." dan voel je gewoon dat ze je niet voor vol aanschouwen..
- ge koopt 'm om 'gewoon' mee gaan te wandelen hé. (de paarden daar gaan niet wandelen)... en daar dan bovenop... ja dan maakt het allemaal niet zo veel uit wat je hebt.
- Gaat ge bij zo ne jonge ook zonder bit gaan?... "Ja natuurlijk"... En dan een blik van "ge zijt echt niet bij uw hoofd...

En toen ik het verhaal vertelde van mijn eigenwijze ruin in de wei (zie verhalenrubriek)...
"Zie maar dat 'm u niet overhoop loopt".
Ik antwoordde: "die loopt mij niet overhoop".
"Hoe kunt ge daar zeker van zijn?"
"Omdat ik hem goed heb opgevoed".
Enne... ik begrijp die commentaar van hun kant... Als ik kijk hoe hun paarden zich gedragen
Dit laatste is GEEN kritiek op de paarden... want volgens mij zijn het stuk voor stuk goedbedoelende beesten die gewoon gebruik maken van de situatie...

Uiteraard zijn er ook anderen hoor! Mensen die me zeggen dat het paardje écht iets voor ons lijkt. Maar die ben ik tot hiertoe minder tegengekomen.
Ik heb wel het gevoel dat de pensionhouder goedkeurend staat tegen onze benadering. Hij was eens komen 'gluren' naar mijn "grondwerk" en zei achteraf... Ge doet maar hoor, leert 'm maar goed op. Eerlijk gezegd denk ik dat hij verrast is van hoe goed dat we het (in zijn ogen) doen. We hebben daar nu al 3 jaar niet meer gereden en hij redeneerde vanuit dat perspectief. Ik hoor van anderen dat hij blijkbaar vindt dat het heel goed gaat.
Nu ja, dat vinden we zelf ook.

Hij is echt in mijn hoofd aan het kruipen... Het is alsof de "klik" er al is en dat lijkt me erg vlug, want eigenlijk ken ik hem nog helemaal niet. Een heel vreemd gevoel, bij onze andere 2 paarden is dat veeeeeeeeeel later gebeurd.

Lena,
(NIET grandioos bitloos )

O ja, nog een leuke andekdote:
Toen ik zei dat ik 'm zo snel mogelijk mee naar de 'overkant' (= braakliggend terrein) zou nemen als we hem zouden kopen, ging iedereen er automatisch van uit dat dit OP hem was en niet NAAST hem. Want zeg nu zelf... wat kan je in hemelsnaam naast je paard doen, behalve longeren?

Mijne frank viel toen ze zeiden dat dat nog veeeeels te gevaarlijk was.
(ze zijn toch wel bezorgd hé? )