Eerst in het kort wat informatie over mijzelf en mijn paard. Na jaren bij maneges te hebben gereden, was ik het helemaal zat en besloot ik 3 maanden geleden een eigen paard te kopen. Ik las hiervoor al wel een aantal jaren mee op het forum van PN en heb allerlei NH manieren onderzocht. Ik probeerde eerst een paard te kiezen op een rationele manier, wat past het best bij mijn karakter, wat compenseert mij het best, etc. Maar uiteindelijk heb ik de wijze raad van mijn vriend opgevolgd, die mij adviseerde te kiezen wat het beste voelt, waar mijn hart echt bij ligt. En dat was meteen duidelijk: een arabische volbloed. Omdat ik al zo'n duidelijk beeld had van hoe ik hem wilde beleren (geen dwang, bitten, zwepen etc.) wilde ik het liefst een jong maar wel ingereden paard, van de eerste eigenaar die niet opgesloten op een stal stond. Dat heb ik allemaal gevonden in Fyodor (Russisch voor 'geschenk van god' )

De eerste dagen bleek al dat we het goed konden vinden, alles leek vanzelf te gaan. Alleen zodra ik mijn gevoel niet volgde (gewoon, in mijn eigen leven met keuzes) blokkeerde hij. Ook had ik al snel door dat hij niet blij was op zijn plek, veel stress op stal, koliek, darmproblemen, veel veranderingen, bemoeienissen, gewoon niet goed. Omdat ik onder druk stond reageerde ik niet erg positief en onderzoekend op de signalen die hij gaf. De verhuizing naar de nieuwe stal ging goed, en ik zie dat hij het daar veel meer naar zijn zin heeft. Hij staat heerlijk in een kudde van 7 paarden, met genoeg gras en bewegingsruimte. Maar... hij wilde niet meer mee de wei uit. Ik (nog behoorlijk overspannen van de situatie op de vorige stal) werd daar heel onzeker van en begon te twijfelen aan mijn kunnen. Misschien klikt het niet, ben ik geen goede leider, had ik beter een ouder paard kunnen nemen, of gewoon helemaal geen paard. Ik begon vorige week met clickeren aan de hand van de targetstick met tennisbal erop. En wonderwel, ik kreeg hem een heel eind verder mee, zonder druk. Maar helaas bleef de onzekerheid bij mij, gedachten als: ik moet hem toch gewoon mee kunnen krijgen, waarom kunnen anderen wel alles met hun paard. En stalgenoten die proberen te helpen door hem op te duwen. Ik zag het helemaal niet meer zitten.

Ik besloot hulp de zoeken, en de afspraak had ik vanochtend. Samen hebben we hem uit de wei gehaald (wat alleen lukte met de targetstick!) en daarna in de bak los met hem aan de gang gegaan. En wat blijkt: er zijn helemaal geen problemen met leiderschap of andere structurele problemen. Hij blijkt juist enorm op mij gericht te zijn. Bij Fyodor is een positieve motivatie alles. Het enige wat ik hoef te doen, is het voor hem (en mezelf) leuk maken, en creatief zijn! Veel dingen op een speelse manier aanpakken en zeker niet denken: dit moet want het hoort zo. Veel meer vertrouwen op mijn gevoel en dat intuitieve stemmetje. Heel moeilijk, zo blijkt, maar als het lukt.... dan voelt dat echt fantastisch. Stiekem ben ik heel blij dat ik zonder hulp toch op de goede weg zat, maar het is heel erg fijn om daar in bevestigd te worden door de juiste persoon. Nog steeds vraag ik me wel af of ik het kan, steeds weer de juiste motivatie vinden en mijn gevoel volgen. Het heeft tot nu toe ook heel veel stress opgeleverd (en daardoor ook druk op mijn relatie en werk). Ik hoop dat mijn positieve gevoel weer helemaal terugkomt, en dat ik vooral veel plezier met mijn paard ga hebben

Groetjes Femke

Louise Ester schreef op donderdag 19 augustus 2010, 14:29:


Dit komt omdat je nog steeds 1 op 1 beloond. Voetje = snoeppie.
Probeer 'n voet ontspannen in je hand te laten liggen, vooral niet vasthouden, geen dwang/druk gebruiken. En wat écht helpt: ROEREN!

Ja, klinkt raar he? Maar probeer het maar. Gewoon proberen kleine cirkels met die voet (been) te maken, ik noem dat roeren. Ook beetje schudden wil weleens helpen.
Zodra je dit kunt... wordt het als volgt: voetje optillen, roeren... JIJ besluit wanneer ze het neer mag zetten... dan pas snoeppie. Zo werk je volgens het principe van de uitgestelde beloning. De tijd die tussen voet + beloning ligt wordt zo steeds langer.
Totdat jij bent waar je wezen wilt. En... het wordt volkomen normaal voor haar.
Een opdringerig paard wat NU haar beloning wenst.... straal negeren.
Ze neemt je niet in de maling.... paarden zijn net als kleine kinderen... ze moet leren dat de beloning pas volgt als ze gedaan heeft wat jij wenst.

Wat zou jij zelf willen doen als je stikt van de honger er een dampende biefstuk op je bord ligt maar iemand zegt dat je eerst je handen moet wassen?
Kun je kiezen... ofwel je probeert het tóch maar kunt niet bij het bord komen..... ofwel je wast als een speer je handen en kunt aanvallen!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wat super dat het allemaal is gelukt.
En nog veel fijner dat het redelijk zonder druk is gegaan.
Welkom hier in het drukke westen.

(wie weet kunnen we een keer afspreken om samen te rijden oid)

Groetjes Mirella

Hallo Femke

Wat fijn dat het zo goed ging vandaag!
Ik heb nu een jaartje een arabische volbloed van 4.5jaar en heb denk ik al alles mis gedaan wat een mens mis kan doen. De twijfels die je beschrijft herken ik heel erg.
Maar super dat je merkt dat je gevoel volgen zo positief werkt voor jullie twee.
Mijn "spook" heeft nu vakantie en ik hoop dat het tussen ons ook weer goed komt. Met de nodige hulp. Want ook mijn zelfvertrouwen is gekelderd tot het nulpunt.
Maar de opgever wint...toch?

Veel plezier met je paard!

oeps.... die laatste zin moet zijn " de doorzetter wint"
Frudiaanse verspreking

Hoi Danielle,

Leuk dat je reageert! Ik heb jouw verhaal ook gevolgd, wat lastig kan het soms zijn he! Maar ik weet zeker dat het met jullie goed komt, en (goede) hulp is soms gewoon echt nodig. Al is het alleen maar voor de bevestiging. Ik ga jullie zeker volgen, ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat na Kyliam's vakantie.

groetjes Femke

Ik heb eindelijk weer een trailer-trek auto, ook even iemand geregeld die nog van een bouwjaar is toen het E-rijbewijs nog gratis was

Safino had een zandkasteel ontdekt, dat onmiddelijk afgebroken diende te worden, volgens hem dan. Hij was driftig aan het graven en ik pakte mijn camera, natuurlijk stopte die drol toen direct met spitten. Maar voor de camera wilde hij het toch nog eventjes een klein beetje overdoen, niet zo spectaculair maar wel grappig. Naast het spitten zijn andere hobby; lekker in de rondte kijken.

http://www.youtube.com/watch?v=_C58jjasfXA

Let niet op het commentaar van mij, ik praat altijd zo idioot tegen mijn paarden

Wie neemt er nou een arabier, wat moet je er mee

Mijn eerste spook trok eerst twee sterke kerels aan twee halstertouwen de stad door, nu is het een trekpaard geboren in het verkeerde lichaam. Sufferdiesuf...

Komt echt wel goed hoor met die Arabiertjes .

Ik heb het magnesiumchelaat binnen gekregen, heb het zelfs al geproefd (zie andere topic).Nou ontbreekt op mijn emmer het achteretiket (waar volgens het vooretiket de dosering op moet staan). Ik heb wel via de site kunnen uitvogelen hoeveel gram ze moeten hebben, in dat schemaatje bij 'magnesium chelaat'.
Maar nu zit er een maatschepje in de emmer met milliliter!!!!!!3, 5 of 8. HEB IK DAN TOCH NIX AAN!!!!!???????
Nu kwam ik er wel via veel gegoogle achter dat met water 1 ml gelijk is aan 1 gram. Maar met poeder is dat volgens mij heel anders. Of niet??????Wie weet dit????
Wil zo graag starten met het geven ervan, Joe loopt weer superberoerd sinds gisterochtend. Dit is heel frustrerend!!!!
HELP!!!

It takes a wise man to understand that strength lies in
a gentle hand

het soortelijk gewicht van water is 1/1 maar dat hoeft voor het poeder zeker niet zo te zijn.
Lijkt me logisch dat het lichter is dus ik zou zeker niet zomaar gokken.
Inderdaad niet zo handig zo`n schepje.

Sterkte met je paardjes! Balen dat hij weer zo slecht loopt!

Ik heb niet de hele rel gevolgd, maar behoefte aan 'profi's' zal er altijd zijn. Mensen redden het soms ook gewoon niet om het zelf te doen. Het is fysiek best zwaar. Mensen zijn soms niet handig genoeg met het gereedschap of hebben gewoonweg geen zin om elke maand een of meerdere keren lange tijd gebukt te staan onder hun horsie. Mensen die net beginnen met bekappen durven het nog niet zonder blik over hun schouder. Al dan niet onder druk van medestalgenoten die de persoon in kwestie al onder druk zetten omdat 'zelf doen' absoluut notdone is en een bron van grote roddel. Als er dan een 'prof' meekijkt, zijn ze minder het mikpunt van roddel en achterklap. Reken maar dat een zelfbekapper op een gemiddelde pensionstal behoorlijk onder een vergrootglas ligt en als er een prof meekijkt is dat vergrootglas al iets minder sterk. Zo werkt dat nou eenmaal....

In die zin is er niks tegen prof's. Waar ik wél een gloeiende hekel aan heb zijn NB-er die het zelfbekappen weer afraden. En wie de schoen past, trekke hem aan, de personen in kwestie weten precies wie ik bedoel.

Om maar niet te spreken van natuurlijk bekappers (exhoefsmid) die cursussen natuurlijk bekappen jatten en hun tradi bekapmethode een eigen naampje geven en cursisten leren om het stukje zool precies onder het hoefbeen bij te snijden, de hoefwand over het hele oppervlak vijlen van kroonrand tot grond etc etc Bij die cursus hoort dan een reader met wat foto's en verder weinig theorie en achtergrond info.... zucht... Ik weet weer precies waarom ik de de cursus van PN wilde geven en niet zelf iets opzetten of met iemand anders samenwerken; het materiaal van PN zit zo goed in elkaar, daarmee geef je mensen een hele goede basis met een hoop kennis over alles wat in relatie staat tot goede hoeven. Daarmee geef je ze gereedschap om zelf een heel aantal hoefproblemen op te lossen. Aangezien de meeste problemen direct in relatie staan tot voeding en huisvesting.

Fem schreef op donderdag 19 augustus 2010, 17:04:


Ik had al op je reactie gisteren gereageerd bij de 'reacties magnesiumchelaat'. Is idd een beroerd schepje.

Eén afgestreken schepje bevat 5/6 gram magnesiumpoeder. Stond ook op het achteretiket wat je mist.