Ik heb zelf actief les in Alexandertechniek.
En ik lees helemaal geen boeken daarover, op het moment.
Wat ik je vertel is puur mijn eigen ervaring.
Ondanks het feit dat ik zelf dagelijks les sta te geven heb ik er behoefte aan dat iemand mij nu eens vertelt hoe ik zit, wat ik moet doen, en hoe bepaalde problemen op te lossen.
Als je naast het paard staat is dat vaak heel anders dan ermee te rijden.

Met mijn pijnlijke rug ben ik wel altijd blijven rijden, tja, ik moest ook wel want het is mijn beroep en ik ben nou eenmaal niet in de wieg gelegd voor iets anders.
Het rijden zelf is ook nooit het probleem geweest, gek genoeg ben ik heel soepel, maar het was de pijn erna.

Het is de bedoeling door deze manier van rijden comfortabeler te rijden, je kunt het vergelijken met een soort mensendieck te paard. Een houdingtherapie waarbij je leert te zien hoe je jezelf en je paard in houding en beweging kunt beinvloeden.

Ik ben nu in staat dit weer mee te nemen in de lessen die ik zelf geef, zo zie ik nu heel snel wat voor invloed de houding van een ruiter op zijn paard heeft en dat gaat dieper dan hetgeen wat je met je ogen ziet.

Rijden op deze manier krijgt zo iets heel spiritueels, je wordt zo één met je paard en je paard met jou. Je rijdt niet op een paard maar haast
'in' het paard en het paard in jou. Met gevoel en beweging kom je heel dicht bij elkaar en dat is een prachtige verdieping.

Groet, Pien

Moniek schreef :

Ik kan geen 20 liter water sjouwen maar wel 4 uur paardrijden. Het is een geheel ander soort belasting. Dus dat herken ik wel. Groet, Pien

Rutger schreef op woensdag, 26 januari 2005, 11:07:


Bedenk dat het ongeveer een jaar duurt voor de hoefwand vanaf de kroonrand naar de grond is gegroeid. De hoef zal langzaam harder worden maar het eerste jaar merk je daar nog niets van.

Als het echt al te gek wordt kun je het gebruik van hoefschoenen overwegen.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op woensdag, 26 januari 2005, 11:30:


Grappig om dit allemaal te lezen. Ik ken ook mensen met hernia's die vanwege hun rug moeten blijven paardrijden.
Zelf had ik in het begin van de paardenhobby het idee dat paardrijden slecht was voor mijn rug; ik kreeg steeds meer rugklachten. Tot ik me realiseerde dat al die 'bezigheden' als met pakken stro slepen, stal uitmesten, water slepen, zakken bix verslepen e.d. een zware belasting voor mijn rug waren.

Tegenwoordig heb ik dat niet meer:
- Geen gesleep met stro meer, want we gebruiken geen bodembedekker meer.
Uitmesten is veel gemakkelijker geworden want het is vooral het doordrenkte stro dat zo zwaar is.Nu is het slechts de mest zelf. Als ze al in de schuilstal hebben gestaan.
- Water slepen hoeft niet meer, ook niet als het gevroren heeft, want de paarden drinken uit het 'zwembad'.
- Slepen met zakken bix en granen hoeft ook al niet meer.
- Mijn zware westernzadel til ik ook niet meer zo vaak omdat ik meestal op mijn lichte barefoot rijd.
- De wei uitmesten doen we ook niet; kippen woelen de mest om, schapen mogen er soms lopen en zijn uitstekende wormbestrijders.
- Hooi sjouwen is ook tot een minimum beperkt; we laden het op de kar en vertstrekken het voer vanaf de kar. (zie webcam).

Natuurlijk paardenbeheer scheelt niet alleen in je rug, maar ook in tijd. Afgezien van bovenstaande voordelen, die niet alleen je rug besparen maar meestal ook tijd, scheelt het ook nog tijd dat je geen dieren in- en uit de stal moet halen (die zelf goed kunnen beslissen of ze binnen of buiten willen zijn) geen gepruts met dekens meer, etc.

Sssttt. Niet verder vertellen. Boze tongen op bokt beweren dat ik gewoon lui ben en daarom aan natuurlijk paardenhouden ben begonnen.

Groeten,
Frans

Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 10:50:


Prachtig dat je je meer wilt verdiepen in het paardrijden. Dat je wilt overstappen van een fiets met benen naar de omgang met een paard.
Tussen de regels door lees ik dat je je hierin opstelt als eenling. Geen probleem, ik ben er van overtuigd dat je op dit forum alle hulp kunt krijgen die je nodig hebt en dat je van het lezen van paardnatuurlijk veel zult leren.

Ik wil hier geen ontzettende discussie ontketenen over wat de beste manier is om je paard die dingen te leren die het moet kennen. Daarom iets algemeens.
Wel is een paard van drie jaar altijd te jong om te berijden. Het feit dat je schrijft dat ze binnenkort mee naar wedstrijden moet vind ik een gruwel om te lezen. Dan doe je wedstrijden met een paard wat de lichamelijke ontwikkeling van een kind heeft.

Een paard is een vluchtdier, reageert van nature op "enge" dingen door er van weg te lopen. In het wild zou het niet aan eten toekomen als het constant van alle ongevaarlijke zaken zou blijven schrikken, zoals harde wind door bomen, een blad dat knispert. Knallen ergens van. Donder en bliksem, hagel enz enz.
Het heeft de eigenschap om aan die dingen te wennen.
Dat bootsen we na door haar langzaam maar zeker met alles wat ze mogelijk gevaarlijk zou kunnen vinden in contact te brengen.
Alles wat ze kent en waarvan ze weet dat het niet gevaarlijk is zal ze niet meer op reageren.
Dus ga wandelen met haar, zorg dat ze went aan verkeer.
Laat haar over een plastic zeil lopen, doe hetzelfde zeil over haar heen en trek het er weer af, leer haar door plassen te lopen, kortom verzin enge dingen en ga net zolang met haar aan de gang tot ze die niet meer eng vindt en laat vooral zien door je eigen gedrag dat er niks is om bang voor te zijn.
Succes
Piet

Alvast bedankt voor de info piet, maar moet hier toch even iets recht zetten, ze is 4 jaar.
En van de zomer zal ze mee op wedstrijd gaan uiteraard niet elke week maar toch wel af en toe.
Ik ga haar vertrouwen eerst zo moeten winnen eer ik met zeilen en dergelijke kan beginnen, want wanneer ze nu in de piste iets hoor schiet ze meteen weg.
Groetjes

Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:07:


Nou daar beginnen dus. Laat haar eerst vanaf die afstand waarbij ze net niet wegschiet wennen aan dingen waar ze bang voor is. Langzaam , twee stapjes voorwaarts , stapje achterwaarts. Het is een paard waar je enorm veel geduld bij moet hebben, dat is duidelijk. Vertrouwen bouw je alleen op door haar langzaam maar zeker dapperder te maken, hoe wou je het anders doen?
Piet

Frans Veldman schreef op woensdag, 26 januari 2005, 11:53:


Hahaha, nou noem mij dan ook maar lui, maar wel zeer gelukkig! Mijn paarden genieten enorm van hun vrijheid en ik weer van hun en van het gemak. Niks mis mee, vult elkaar mooi aan! Ze hoefden niet eens te wennen aan hun 'nieuwe' stal en aan geen bodemstrooisel op de vloer meer. Alsof het nooit anders geweest is. Dit is wat mij betreft, de mooiste manier om paarden te houden. We genieten hier wat af!

Groetjes Collane

Spirithorses schreef op woensdag, 26 januari 2005, 11:26:


Rijden in het paard en het paard in mij, prachtig. Gek genoeg kan ik me daar wel wat bij voorstellen. Soms beleef ik het ook zo.
Wat je zegt over de Alexandertechniek maakt me benieuwd. Ken jij mensen die op deze manier paardrijlessen geven?

Moniek

Frans Veldman schreef op woensdag, 26 januari 2005, 11:53: