Nou ja, behoeft verder geen uitleg toch? Ben benieuwd of er nog vermakelijke verhalen zijn, ik lees ze zo graag

Groetjes Karin

Hoi Lena

Ik zou me niet laten tegenhouden dat hij nog weinig kent. De periode dat ze met hem bezig zijn geweest is niet lang en ook niets veel te vroeg geweest. Dat vind ik al best een pre.
Is hij beslagen? Gaan ze behalve het opstallen wel op een manier met hem om waar je je in kunt vinden?

Als jou gevoel goed is, prima. Juist leuk om samen een weg vol ontdekkingen tegemoed te gaan! Misschien dat die weg iets anders is als je in je hoofd hebt bij een 5,5 jaar oud paard, maar wat maakt dat uit. Laat hem de wereld zien en geniet samen!

Voor de twee weken zou ik het verder rustig aan doen. Jij weet eigenlijk al genoeg heb ik het idee. Zou wel proberen niet elke dag te gaan rijden, dat vind ik best heftig voor zo'n jong en groen paard.

Groetjes Karin

Ik train met mijn zeer gevoelige net driejarige paard, dat ook snel de neiging heeft (had, moet ik eigenlijk zeggen) om geheel in zichzelf te keren en vervolgens minutenlang onbereikbaar te zijn, geheel zonder druk (het verschil met jouw paard is alleen dat zij geen trauma heeft). Sinds ik op die manier met haar omga heb ik een aan de ene kant veel rustiger en aan de andere kant veel enthousiaster en blijer paard. Zij heeft oh zó veel temperament en ik wist soms niet goed hoe ik daar mee om moest gaan, dit resulteerde van haar kant nog weleens in 'op slot' gaan. Nu met het clickertrainen kan ze haar energie heel goed kwijt zonder dat ze dit 'tegen mij' gebruikt.

Twee weken geleden heb ik mijn paard verhuisd en in minder dan 10 min. stond ze kant en klaar en stressloos op de trailer zonder dat we dit van te voren geoefend hebben (ik héb namelijk zelf geen trailer).

Een heel ander verhaal dan het verhaal over jouw Ziggy, natuurlijk, maar ik wil maar zeggen dat er wel mogelijkheden zijn voor paarden die geen druk verdragen. Kwestie van een betere clickeraar worden dus, Geertje .

Gr, Dani

Als ik op de link klik, lees ik: sorry, dit fotoalbum is leeg.

Dat zou betekenen dat elke Rendac-chauffeur met een chipreader op pad gaat? Het kadaver gaat readen en als hij geen chip vindt, zo weer wegrijdt? Ik geloof d'r niks van.

Hallo Ans,

Ik ken enkel deze:

http://www.anemone.nl/main.php?pag=nieuwsdetail&lang=nl&id=18

Dit is bij de bouwen zelf dus wel netjes en onderhouden.
Ik weet niet of dit te ver weg is of niet het type wat je zoekt.
Dit vrachtwagentje kunnen geen 2 grote paarden op ivm gewicht
moet je even nakijken. Mag wel met B-rijbewijs dus kan je zelf rijden.

Suzanne Graauw schreef op donderdag 12 augustus 2010, 13:59:


precies, dat soort zaken liep ik ook telkens tegen aan en is enorm frustrerend! jij bewoord het beter dan in mijn relaas over de randstad ben niet altijd even tactisch!

Christel Provaas schreef op donderdag 12 augustus 2010, 17:41:


Via het weblog kun je de foto's wel zien.

Gr, Dani

Qua concept zou die wagen wel kunnen voor mijn paard, denk ik.
Alleen is dat verhuurbedrijf uit de link wel héél ver.
Maar zoiets zou ik inderdaad zelf wel kunnen rijden.
Groter mag ook, maar dan wel liefst met chauffeur.

Ze is weggebracht met een 7-paards-vrachtwagen en die accomodatie stond mevrouw wel aan. Maar jammer genoeg kunnen die mensen haar niet ophalen.

Zo herkenbaar wat jullie schrijven.
Wist even niet zo goed hoe ik op de reactie van Anja moest reageren.
Soms is het hebben van een paard zoals in mijn geval geen keus geweest.
Toen ik nog geen paard had riep ik dat ik er geen wilde. Teveel tijd, geld, verantwoordelijkheid verzin het maar.
Wel had ik op een gegeven moment een verzorg paard. Na twee maanden kwam de eigenaar met de mededeling dat Storm (mijn paard) weg moest. Hij was niet meer geschikt voor de dressuur en op dat moment niet verkoopbaar. Jullie mogen raden waar hij naar toe was gegaan. Ik was het er niet mee eens en zei dat ook. Haar oplossing was dan neem je hem maar mee, maar dan moet hij wel over twee weken op een andere plek staan.

Ik heb er toen voor gekozen om mee te nemen.
In het begin dacht ik dat ik alles wel wist na een kleine 10 jaar manege hobbelen.
Toevallig kwam ik op een plek terecht waar de paarden overdag buiten stonden. Als snel zag ik dat Storm dat erg leuk vond en er vrolijk van werd. Kortom het was toeval.
Na 3 jaar later heb ik een hoop geleerd en beweer ik ook dat ik 3 jaar geleden helemaal niets wist van paarden.
Door vallen en opstaan word ik steeds wijzer.
Ben het met je eens als je zegt dat het hier moeilijk is. Het is goed zoeken maar wel te doen.
Ik heb met mezelf afgesproken dat als ik hier geen paardwaardige plek kan vinden dat hij ver weg waar meer ruimte is paard mag zijn.

Groetjes Mirella

mirel schreef op donderdag 12 augustus 2010, 18:05:

en gelukkig komt er steeds meer!!