Heftig Wil!!!

verhuizen! geen twijfel over mogelijk..
succes.

Peter Donck schreef op maandag 26 juli 2010, 20:46:


Met je eens hoor! Het kan allemaal nog veel simpeler geschreven worden ... ooit wel eens iemand op de Veluwe, Ardenne of langs de snelweg het gras zien sproeien? Nee hé? Maar het groeit altijd! De ene keer wat uitbundiger dan de andere keer, maar komt altijd weer goed. Ooit in het grijze verleden deze wijsheid van een kweker meegekregen, in het juiste seizoen planten zodat het de kans krijgt aan te slaan en daarna noppes meer aan doen ... plantjes kun het heel goed zelf! Tja, het is een zwak houtje dat liggend breekt hé

e m kraak schreef op maandag 26 juli 2010, 19:14:

Ja, ik vond mezelf ook al wat fanatiek. Dat komt wellicht omdat IK wel heel blij ben.
Mensen komen altijd bij je, als het bekappen al heel lang is uitgesteld. Met de tang ben IK dan weer geen held en van de CT liep het bandje nog wel eens naast de rol, soms te weinig lucht-druk en meer herrie van compressor en CT, niet dat de paarden er iets om gaven, maar mijn irriteerde het wel
NU heb ik een tang- een rasp en een hoefmes in 1.


Dat kan door de bescherm kap zo te draaien, dat ie rust op de zool (ofzo)
Maar bekijk de filmpjes, het IS makkelijk te besturen met 2 handen

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Wil schreef op maandag 26 juli 2010, 19:29:


De lamellen schijf van de flex is dan ook groter en heeft een hogere snelheid.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Ja, vond ik ook wel! Ben net nog even wezen kijken... de brand hier het dichtste bij is UIT. Geen schade aan huizen, alleen nog smeulend struikgewas en bomen.
Kurkeiken overleven het trouwens bijna altijd. Omdat kurk niet wil branden.

Van Comporta is een heel ander verhaal. Die is nog lang niet onder controle.
Ik heb zojuist gekeken op het hoogste punt hier in de omgeving...
En dan zie je pas hoe ontzettend groot die is... en moet ik nog bedenken dat dit 40 km. verderop is... alles is blauw/grijs bedekt hier nu.... lijkt nog steeds alsof we vette regenbuien gaan krijgen.
Was 't maar waar!
Enfin.... niemand gewond, dieren in orde... vind ik alweer heel wat waard.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

vanavond gelukt om wel 4 minuten in het teiltje te blijven staan! Pip dan he, niet ik Ik heb haar eerst laten snuffelen aan het teiltje met inhoud, ze at weer gewoon verder (had hooi).Toen haar voetje gevraagd,toen ze het optilde het in het teiltje gezet. ze keek ernaar en bleef er gewoon in staan! Haar uiteraard uitgebreid verteld hoe knap ze wel was e.d.,haar been gekroeld de hele tijd. Na een paar minuten zette ze een stap, om een lekkerder plukje hooi te bereiken. daardoor stapte ze eigenlijk heel rustig uit t teiltje. Schrok verder ook niet ofzo. Ik was erg tevreden! Morgen kijken of het nog wat langer lukt.

Pffff..... wel spannend, lijkt mij, wat zal jij lekker slapen als alles voorbij is...

Hoi, Piet. Wij zagen je berichtje en wij ( ik en Kiki) zien zo'n opfris en hoevenpraatdag ook wel zitten! Groetjes Erica

Ik sta al jaren samen met mijn vriendin in de wei. Ik was degene die afgelopen jaar besloot om te verhuizen, weliswaar 250 km verderop, om te gaan samenwonen. En daar heb ik me ontzettend schuldig over gevoeld! Dus ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar het is je vriendin toch, ze zal toch ook wel begrijpen dat je niet de rest van je leven met haar gaat delen (hoewel je vroeger natuurlijk gezegd hebt dat jullie de rest van je leven samen blijven staan met de paardjes)... Je hebt helaas niet altijd in de hand wie je tegenkomt, en de woonplaats soms ook niet.
Dit zijn enorme rotte dingen, afsluiten van een periode, keuzes maken waaraan leuke en vervelende dingen vast hangen enz... Maar je weet zelf ook wel wat de beste keuze is toch?

Dus praat gewoon met die vriendin en zeg dat je je schuldig voelt, je zult wel zien dat het dan achteraf heel erg mee valt en je met een gerust hart kunt verhuizen. En je paardje... die vindt zijn plekje wel!

DOEN!

(paard naar een nieuwe kudde brengen dus....: klinkt al heel anders dan je paard weghalen bij zijn maatje )

Bianca

Ik snap je dilemma maar als ik zo lees waar je paard terecht komt, zou ik ook niet twijfelen. Hij zal zich moeten aanpassen en dat zal wel wat stress geven maar wat meer kun je hem en jezelf bieden dan en een perfect onderkomen en jij ook nog eens lekker dichtbij.
Dat hij zijn maatje kwijt is, is niet leuk maar hij zal er al snel nieuwe hebben.
Soms lopen dingen gewoon even anders dan je had voorzien he.

wat een nachtmerrie, verschrikkelijk.
Ik duim dat het goed afloopt..