amar schreef op zaterdag 17 juli 2010, 10:57:


In je voorbeeld met je hond en kat vergeet je de 3e participant, jezelf.
Zowel je hond als je kat willen worden aangehaald... ok.
Beide hebben dus simultaan een relatief simpele stimulus/respons relatie met jou, niet noodzakelijk met elkaar; ze hebben op dat moment wel een interspecifieke concurrentie relatie met elkaar (IK WIL GEAAID WORDEN! - wat door mensen opgevat kan worden als jaloezie). In dit voorbeeld komt dominantie niet voor.

Goed... ik kan je gedachtengang volgen maar toch...
Dat paarden ons als leeuwen zien... nee (hoewel... sommige mensen misschien wel)
Menig paard ziet ons niet eens meer als roofdier (koudbloed veelal... met de houding *mot je wat?)

Wat ze dan wel van ons denken Geen idee... zal per paard en per ervaringsverhaal anders zijn.
Blijft echter toch een feit dat ze ook op vriendelijke gestes reageren, niet alleen op roofdier gedrag om zich uit de voeten te maken.

Hang ik bij ze rond, komen ze regelmatig ff groeten (vaak met een laag bromhinnik), kroel ik ze, dan willen ze terugkroelen (gelukkig begrijpen ze meestal toch wel dat ik niet helemaal kroelbestand ben en doen ze het subtiel), en zo kun je nog wel wat dingen verzinnen...

Is het dan niet toch gewoon communicatie tussen verschillende soorten, waarbij de mens zich verstaanbaar probeert te maken en paard probeert te begrijpen wat die maffe tweebener wil?

Daarnaast merk je dat een paard in het voordeel verandert als het merkt dat je opmerkt wat het probeert aan te geven. Ook soort van communicatie denk ik en wellicht wegvallend dreiging?

Dat paarden toch hechten aan baasjes is wellicht te verklaren vanuit het sociale vermogen van een paard om vriendschappen te sluiten, ook met andere diersoorten.

Alleen ben ik nog niet helemaal uit die subtiele signalen die dominantiesignalen worden genoemd...
Want... zowel bij paarden als bij honden (heb ik ook al een heel leven en ook veel geexperimenteerd met training)
Als je de kleine 'dominantiesignaaltjes' (zal ze voor het gemak ff zo noemen) mist, kun je rekenen op grote problemen in de toekomst.

Bv... paardje schuurt net iets te hard lieftallig koppie aan baasje, paardje stoot 'per ongeluk' tegen je aan als het 'toevallig' voorbij loopt. Paard gaat 'per ongeluk' op teen staan etc... en voordat je het weet drukt deze knuffelbeer je te pletter tegen de muur. Om maar eens een voorbeeld te noemen.
Waar schaar je dat dan onder?

Bij honden zie je overigens hetzelfde...
*per ongeluk' tegen je aan rennen, als eerste de deur uit (en daarbij baasje aan de kant dringen), zo snoezig op je gaan staan etc...

Je hebt iig gelijk met het feit dat een moederloosdier een probleem kan worden in de omgang. Zelf gezien bij een flessenveulen. Kan knap gevaarlijk worden zonder juiste socialisatie door soortgenoot. En dat kan de mens bij lange na idd niet vervangen.

marjolijn schreef op zaterdag 17 juli 2010, 17:10:


Je haalde mijn topic aan,maar noch opluchting,noch teleurstelling hoor.
Tis een DISkussieforum toch?

Marlies Sanders schreef op zaterdag 17 juli 2010, 17:03:


Volgens dokter kon t wel 2 tot 14 WEEEken duren.
Nou eg nie.
Ik oefen me suf en ben vandaag met de scootmobiel van mn buurman(die ik verzorg)al naar mn anda geweest.
Ben de hele dag in beweging.
Ook af en toe rusten en ik neem geen pijnstillers,dus ik voel precies wat ik voelen moet.
Gaat al stukken beter en mn paard lekker weer gezien.
groetjes trudy

Parelli reageert inmiddels via een open brief, via zijn youtube kanaal, daar is ook een filmpje te vinden van overige sessies met hetzelfde paard.

http://www.youtube.com/v/SzOqBZRjYoY

http://www.youtube.com/watch?v=8j25pS6ixWk&feature=related