Anja, sterke met het verlies van Ingenioso.
Van achter een computer kan en wil niet beoordelen of veroordelen dus ik houd me buiten die discussie en ik ben geen doorgewinterde paarden bezitter.

Trudy schreef op donderdag 15 juli 2010, 22:29:

auw, ergens bij je lies. Klinkt heel pijnlijk sterkte

Kiyasa kreeg zaterdag ook een tik, niet van mij maar het hielp heel goed. Ik was haar aan het natspuiten wat ze heerlijk vond toen mevrouw ineens bedacht dat de straat onder haar hoeven nat werd en natte bestrating zeer eng is en ze daar uit principe niet op gaat staan . Ze ging dus eerst maar steigeren en toen dat niet hielp naar achteren lopen waar iemand met zijn paard stond te wachten. Die iemand zag een kont van Kiyasa op haar afkomen en gaf haar een tik. Kiyasa schrok even en stapte toen keurig weer terug op de natte straat om weer verder afgekoeld te willen worden. De natte bestrating was weer vergeten.

ach, zo heb ik ook een keer toen Opal een paniek aanval kreeg, omdat ik een onderdeel van haar lijf met Hibiscrub wilde ontsmetten (bleek later dat haar vorige eigenaar altijd Hibiscrub gebruikte, traumaatje), de hele emmer met hibiscrub onder haar paniekbenen gegooid, wist zelf ook niet wat ik deed hoor. Toen was het wel over met panieken. Dat was mazzel.
Beetje als klap in gezicht van iemand die hysterisch is, kan helpen, niet te vaak doen.

Trudy schreef op donderdag 15 juli 2010, 22:29:



Tsja... soms is dat kennelijk de methode. Als vriendelijk vragen gewoon niet helpt? Wat moet je dan? Je moet wel altijd aan jullie eigen veiligheid denken hoor, dat is het belangrijkste! Ging ze ineens weer in staking dan? Vreemd vind ik dat toch... ik begrijp gewoon niet waarom, wat de reden dan is....

Maar wat heb je nu dan Trui?? Iets goed verrekt of zo??

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op donderdag 15 juli 2010, 23:23:

Stomme is dat als je jezelf pijn hebt gedaan, je meteen niet meer goed zit, en dan gaat dus alles daarna mis. Anda begreep denk ik niet wat er aan de hand was. Trui zat 'gek'.

Weet je nog Catcher, de eerste keer dat ik hem reed, en bij opstijgen mijn heup knakte? Hij dacht toen ook, die ouwe daar op mijn rug, die zit niet lekker. Voor hem niet lekker dus.

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 juli 2010, 23:21:


Ik 'n keer 'n emmer vol met voer. Onbeschoft + onopgevoed en stikverwend paard wat dacht mij even omver te kunnen lopen en te kunnen gaan vreten nog voordat ik de emmer neer kon zetten. Foutje.... Was ook niet de eerste keer dat ie het flikte.... en dan z'n zin niet krijgen en gelijk z'n kont naar je toe draaien.. achteruit hupsend om eens flink uit te kunnen halen! Jaja.... Hij was al een paar dagen aan het klieren en uitproberen. Ditmaal was ik het zat. Ik heb de volle emmer zo naar 'm toe gesmeten, en het was nog raak ook. Meestal gooi ik hardstikke mis, ik kan helemaal niet gooien!
Het was zó raak dat ie flink geschrokken naar de andere kant van het weiland is gegaan... daar heeft ie een hele poos gestaan. Nee, geen voertje meer gehad die dag!
En ik geen problemen meer met hem.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Oh, en lies verrekken duurt lang trouwens, voordat dat weer goed is. Kan lang duren.
Wat helpt, is een riem omdoen, om je lies dus. Als je weer begint met paardrijden. Want je moet jezelf wel even rust gunnen nu.

Isabel van der Made schreef op donderdag 15 juli 2010, 23:29:

Weet niet Isabel... denk niet dat het aan jou lag.
Catcher is gewoon een sneaky uitprobeerder. Doet ie bij iedereen.
Eventjes uitproberen tot hoever die kan gaan.
Wint ie... heeft ie mazzel toch? Misschien stap je wel af... of draai je om en ga je terug... kan toch?
Je zou zeggen dat na al die tijd hij het opgegeven zou hebben, echter ik haal ook uit zo'n karakter dat ze eeuwig zullen blijven uitproberen. Veel en veel langer als de meeste paarden.
Gisteren had ie mij weer te pakken hoor... met z'n lievige gelebber. Hij weet dat het niet mag.... en toch probeert ie het dan weer 'n keertje. Gevolg: schoon T-shirt gelijk rijp voor de 60-graden was. Ja hoor... ik hou ook best wel van 'm....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Als ik mijn heup niet geknakt had, had hij het ook wel geprobeerd, maar ik kon er nu te weinig aan doen, omdat ik mezelf in het gareel aan het houden was. Dat bedoel ik eigenlijk. En dus vergelijk met Anda, dat ze het raar vond.

En Catcher is een lieve stoute schat.

Moniek schreef op donderdag 15 juli 2010, 21:19:


Fructaan wordt niet opgenomen maar door de plant gemaakt. Dat dood gras (juist) veel fructaan kan bevatten staat o.a. op safergrass.
Ook het feit dat het gras rustig aan heeft kunnen uitgroeien tot en met zaadvorming zegt niet dat het fructaan dan laag is. Ook hierover staan artikelen op safergrass.org.

Karen

Lebber..haha..Linda wil ook altijk iets in dr bek houden,T-shirt, touwtje, halster als ik m omdoe, na 20 jaar nog niet afgeleerd...ik ben mss. ook nog nooit boos genoeg geweest

Gea R schreef op donderdag 15 juli 2010, 20:16:


Ik had er bijna niet eens meer op gereageerd . Het is nu eenmaal zo dat eens in de zoveel tijd er een agressief Parelli filmpje voorbij komt zeilen. Dan is het paard enorm dominant en ver-schrik-ke-lijk- moeilijk en gevaarlijk. Pffff én dan volgt er ook meestal nog wel bij dat dit niet met een koekje en een knuffel is op te lossen. Maw, zo is het goed en als het niet goed is is het de ander zijn schuld.
Je moet dus bij zo'n verschrikkelijk paard wel zo werken.

Schei toch uit.
Ik zie niks gevaarlijks, ik zie niks dominants en verschrikkelijk moeilijks.
Ik zie een paard wat weg wil voor de druk en wat als dat niet lukt daarop gaat reageren..
Ik had in 5 minuten aan de eigenaar uitgelegd wat hij moest doen om het op te lossen- gewoon met een koekje en een knuffel - en hem iedere keer een schop onder zijn flikker gegeven als hij het op deze manier probeerde.