joop schreef op woensdag 14 juli 2010, 9:52:
> Deze vrouw is waarschijnlijk overleden omdat haar weerstand tot beneden
> nul was gedaald en zij een ontsteking niet meer aankon. Het laatste half
> jaar heeft ze geleefd mede dankzij de katheter. Juist de medische
> wetenschap maakt dat we langer kunnen leven, zonder was deze vrouw veel
> eerder overleden. Gelukkig maar dat de dood iemand uiteindelijk toch komt
> ophalen. Er zijn veel mensen die zich aan het einde van de rit aan elke
> strohalm vast klampen, ongeacht de kwaliteit van leven, ze willen of
> kunnen geen afscheid nemen, misschien uit angst voor de dood. Mijn oudoom
> stierf jaren geleden opgewekt, zijn laatste woorden waren: " dit is zo
> mooi, als je eens wist hoe mooi dit is." Sterkte er mee.
Ze was niet bang. We hebben hele diepe gesprekjes gehad. Met weinig woorden kon ze veel zeggen. Ze maakte ook totaal geen bange indruk.
Ze heeft dit laatste half jaar een diepe indruk bij mij achtergelaten. Ook haar kinderen hebben het laatste half jaar als heel bijzonder ervaren.
> Met een dier zou je zo ver toch niet gaan lijkt me, ik hoop het van niet.
Zoals ik al aangaf zullen mijn paardjes nooit een kliniek van binnen zien. Daar ligt de rationele grens. Wil niet zeggen dat ik moeite zal hebben om de beslissing te maken
Nu naar Nancy kijkende zal ik haar vreselijk missen. De zure merrie die ik in drie jaar heb zien veranderen in een lieve zachte merrie.
Winsor die al op de nominatie slacht stond wanneer wij hem drie jaar geleden niet hadden gehouden/gekocht. Losse knie, liep toen af en toe behoorlijk kreupel. Nu af en toe niet helemaal zuiver. Is van een angstig dier (die eens over mijn toen 11-jarige dochter heenwalste in paniek/angst) is een dier wat rust en vertrouwen uitstraalt. Moet nog veel leren, zijn nog vele enge dingen die overwonnen moeten worden.... maar we rijden voorzichtig op hem (3 jaar geleden onvoorstelbaar... weet je nog Piet?) Wandelen af en toe op het fietspad met hem, Nancy als geleidepaardje die rust uitstraalt. Kortom.... eigenlijk wil ik geen van beide missen. En toch... toch zal dat moment eens komen.....
Warboel
