Sandra van Bommel schreef op dinsdag 13 juli 2010, 13:28:
>
> En dan komen we bij de vraag die Pien stelde. In dit geval aan Piet, maar
> hij kan ook aan Isabel worden gesteld.
de vraag van Pien:
"De vraag die bij mij opkomt is of jij zou kunnen accepteren dat een paard dusdanig ziek en/of getraumatiseerd kan zijn dat er geen enkele uitweg meer is?
Je hebt het ook over levenskwaliteit he."
Als ik heel zeker weet dat de levenskwaliteit slecht is, zal ik een paard/hond, vul maar in, af laten maken, en heb die beslissing in het verleden ook wel genomen, zonder dat ik daar achteraf spijt van had.
Maar de vraag is, wat is het plaatje dat je hebt, en dat wisselt per persoon
Wat is levenskwaliteit voor een paard. Ga er maar aan staan om die vraag te beantwoorden. En Piet, ik, wie ook, kan en mag daar een ander idee over hebben.
Lichamelijke pijn is een duidelijke factor overigens. Geestelijk trauma een stuk moeilijker te beoordelen, en ook een stuk moeilijker te behandelen. Vraag is of dat wel goed is gelukt. En dat is, denk ik, waar Piet zich, naar mijn mening terecht, over opwindt. Niet dat dat helpt, en ik vind ook eigenlijk dat we er beter over op kunnen houden, want deze gedane zaak neemt geen keer. En het is ook niet het einde van de wereld.
Warboel
