Nils Vellinga schreef op zondag 11 juli 2010, 18:07:

Het blijft een moeilijk onderwerp.
Moet eerlijk zeggen dat toen ik de tekst las ik geen woede voelde. Eerder een flinke brok in m'n keel omdat zo'n prachtig dier idd. geen paard kán zijn.
Op die foto... gaat heel m'n hart naar hem uit, zo'n aansprekend hoofd heeft hij.
Ik heb de littekens en de verse wonden op z'n neus ook gezien.
Kan wel raden waar het vandaan komt.
Ik denk ook dat Anja er álles aan gedaan heeft om hem een goed leven te kunnen geven. Is het eerlijk om een dier in leven te houden wat gevangen zit in zijn eigen angsten? Is dat wél paardwaardig?

Dan ben ik mede-schuldig.
Ook ik heb een keer een kat in laten slapen (ook na minstens 1,5 jaar proberen!) omdat ze niet eens meer uit de stal durfde en in haar eigen ontlasting lag te slapen. Is dat een leuk leven voor een kat? Nee, net zomin.
Denk dat deze beslissing een hele harde is geweest... hardstikke moeilijk en treurig!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.