Spirithorses schreef op zaterdag 10 juli 2010, 8:02:


Betadine, of liever jodium dood cellen, dus bacterien en schimmelcellen. Ook cellen in de wond waar het opsmeert. Daarom is het beter niet al te lang met jodium door te gaan, uiteindelijk leveren de dode cellen een goede voedingsbodem op voor bacterien. Betadine is simpel bekeken in water opgeloste jodium, daarom prikt het niet. Jodiumtinctuur is in alcohol opgeloste jodium en prikt daarom wel.

Allemaal waardevolle reacties, ik voeg mijn ervaring er nog aan toe: ik ging ook eens met mijn merrie van start, bijna direct na aankomst, onder leiding van een vrouw die lange ervaring had met paarden en mij op weg wou helpen, wel bitloos waaraan ik toen al de voorkeur gaf. Zij is een leerling van Linda Parelli, dus velen begrijpen dan hoe zij te werk ging. Het was snel afgelopen, want op een dag gaf deze merrie mij zo'n trap dat ik weken niet kon lopen. Achteraf gelukkig, want dat was voor mij een nieuw begin met dat paardje en nu is ze nog steeds mijn fijnste rijpaard en super betrouwbaar. Haar fotootje links.

Vroeger vielen de distels onder het zogenaamde distelbesluit, dwz men was verplicht de distels te maaien voor ze in de bloei stonden. Ik weet niet of dit besluit nog van kracht is. Ook zeldzame distels zoals kale jonker vielen onder dit besluit maar in de praktijk toch voornamelijk de akkerdistel en de speerdistel.
Paarden eten graag de bloemen van distels. Akker en speerdistel zijn onrustplanten, groeien graag op geploegd en gefreest land, komt de rust in de grond terug, verdwijnen ze vanzelf.

Daarbij wil ik dan wel even opmerken dat het probleem niet bij parelli ligt, maar wel aan de eigen interpretatie van de betreffende dame (en velen anderen), blijkbaar (hoewel ik zelf Linda ook niet altijd prettig vindt werken)
Het is niet het systeem waar het fout zit, maar de manier waarop ermee wordt gewerkt.

Ik heb dvd's waar Pat Parelli zelf met een zelfverzekerd paard werkt wat veel is gepushd door mensen en daardoor veel weerstand biedt(een algemeen probleem met paarden die niet alles pikken)
Ik kan je verzekeren dat hij deze paarden het respekt geeft wat ze nodig hebben en meerdere keren opmerkt dat je met dit soort paarden geen gevecht moet aangaan.
Je ziet hem in die dvd's geen gebruik maken van oplopende fases, alleen van heel veel geduld, rustig vragen en wel volharden, begrip, beetje humor, rust en jaja.... heeeeeel veel snoepjes

Hij geeft ook aan dat Parelli niet meer dan een kaal geraamte is en dat de invulling ervan aan de eigenaar/trainer is waarbij gekeken moet worden naar het paard. Hij is zelfs een voorstander van het open blijven kijken naar andere trainers en manieren van omgaan met... om meer pijlen op je boog te krijgen. (hij doet het zelf ook en geeft dat ook aan)

Het probleem is dat een aantal parelli-opvolgers, ook instrukteurs, enorm zijn vastgeroest in de games, de fases en hoe het moet, als een extremist die de bijbel letterlijk neemt.
En daarin zit het probleem.
(een neiging die linda soms ook aan de dag legt, vrees ik)
En daarom klinkt de naam 'parelli' bij een aantal mensen negatief.

Daarom zie je een aantal parellifimpjes op you tube etc waar je niet vrolijk wordt. Daar staan dan soms ook weer juist hele leuke filmpjes tegenover.
Kwestie van interpretatie en de manier waarop je een methode gebruikt, denk ik

Geldt overigens ook voor andere methodes. Het is, denk ik, altijd zinvol, om te kijken welke mogelijkheden dat er bestaan (voor zover je op dat moment weet) en wat bij dit paard is. Daarom denk ik ook dat het erg zinvol is om je kennis zo goed mogelijk uit te breiden zodat je meer dan 1 oplossing hebt bij een probleem.

Niet dat ik al zover ben, maar ach... ik doe iig mijn best en kijk, lees, leer en experimenteer me suf.