Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 9:24:


De hielen lopen gelijk met de zool en hij zet zijn voeten goed neer zonder wiebel. Alleen als hij staat zie je dat de buitenkant hoger staat als de binnenkant. Toch heb ik het idée dat dat erger is geweest dan nu het geval is. De hoeven slijten vanzelf en het enige wat we eraan doen is de hoefwand rond houden. De steunsels zijn bij hem heel kort. Ik zal proberen het 'euvel' op de foto te zetten.

Groet,
Ineke

Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 7:55:


Wij wonen ook op veengrond en er groeien zelfs moerasplanten in de wei. Erg vochtig inderdaad. Maar de paarden hebben er geen last van. En wat Piet zegt is waar: Je kan er eigenlijk weinig tegen doen, wat ik zelf heb moeten ervaren. Zand en andere zwaardere grondsoorten zakken gewoon weg. Drainage werkt niet omdat de veendeeltjes de afvoerbuizen verstoppen. Hier en daar een geul graven werkt nog het beste.

Als je al iets wilt aanleggen (zoals wij een zandpad naar achteren hebben aangelegd) dan werkt het alleen als je het veen een halve meter diep uitgraaft en er zand voor in de plaats terugstort. Uiteraard alleen geschikt voor paarden; als je er met een trekker overheen gaat dan gaat het alsnog kapot.

Groeten,
Frans

Tja.... en dan sta je voor de vraag wat je wilt met je dode paard.
We hebben hier al zovaak een discussie over gevoerd, maar er is nog een mogelijkheid : Het vel laten prepareren.

Het klinkt misschien luguber als je het niet gewend bent maar dat is het absoluut niet. Sterker zelfs : Wij vinden het een mooie gedachte dat Frank en Jacqueline straks een heel tastbare herinnering hebben aan Fenja.

Dus gisterochtend weer met de trailer op pad met dode Fenja erin, naar Venlo dit keer.

Daar aangekomen werden we op een heel prettige manier rondgeleid en werd ons alles uitgelegd wat we wilden weten. Ik kan alleen maar zeggen dat we erg onder de indruk waren van de manier van werken van dit bedrijf.

Het is een bedrijf dat oa voor dierentuinen prepareert (We hebben een leeuw mogen aaien, en een dromedaris, een wolf, diverse prachtige vogels, en andere zeldzame dieren).
Er zijn dieren die worden opgezet, maar dat leek allen van ons geen prettige gedachte; een paard in de huiskamer. (Hmmm, heb je natuurlijk wel altijd een plek bij de hand waar je je zadel op kwijt kunt....).

Fenja's vel wordt dus nu geprepareerd, enenals de hoeven en een paar tanden om daar een herinnering in de vorm van een ring of kettingkje van te maken. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het een prachtige gedachte vind. En het is veel goedkoper dan cremeren....

Pien

e m kraak schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:24:


Haha, ook jij hebt gelijk hoor - het is altijd verstandig om dingen te doen die binnen je bereik liggen! Maar.. hoe hoger je zit, hoe weidser het uitzicht ( dat mag je zowel letterlijk als figuurlijk interpreteren!).
Ik kan overigens heel best op zo'n groot paard klimmen hoor, de enige reden waarom ik hier thuis in de rijbak een opstappertje gebruik is dat ik mij in gedachten voorstel hoe het moet zijn als je 100 x in de maand een gewicht tussen de 50-60 kg aan je rug voelt hangen als een ruiter zich naar boven hijst. Tuurlijk ben ik met je eens dat die ruiter eigenlijk eerst veel beter van z'n benen springveren kan maken - ik heb ooit op dit forum zelfs wel eens een beginnetje gemaakt met 'gymnastieklessen' om meer veerkracht in je enkels en kuitspieren te krijgen.

Groet, Marianne