Suzanne Graauw schreef op maandag 28 juni 2010, 17:43:
>
> Even los van boogbrug-principes:ik heb OOIT in een ver verleden begrepen
> dat je het lichaam van een opgroeiend paard JUIST IN DE GROEI moet
> voorbereiden op het werk wat hij gaat doen later.
I see... dus iemand die voorbestemd is voor kantoorwerk lijm je het best vanaf geboorte aan een stoel en die voor het werk in de mijnen... flauwekul natuurlijk!
> Dus ben ik met mijn paard begonnen met erop zitten toen hij ruim 3 was
> (jaja achteraf te jong maar dat wist ik toen ook niet) en het eerste half
> jaar 2 x per week 15 minuten gereden en het 2e halfjaar 3x 15 minuten en
> daarna steeds langere tijd,maar wel maar 3x per week,zodat het lichaam
> zich kon herstellen/aanpassen tussen de training door.
> Dit was in samenwerking met een paardenfysio.
> Nog steeds vind ik dit wel een logische redenering,wat vinden jullie ervan?
> (al ga ik nu wel twijfelen door die groeischijven)
Ik zie de logica erin niet.
Maar ook heb ik geen flauw idee in welk patroon de schade aan groeischijven verloopt. Dát er schade optreedt lijkt me een feit. Eenmaal ontstaan twijfel ik aan voldoende herstel.
Paarden, grote zware beesten, zijn natuurlijk niet van chocola. Ze ravotten met elkaar, etc. Maar dan heb je het over piekbelastingen. En daarmee is, denk ik, van nature uit bewezen dat ze hoge piekbelastingen (i.i.g. veel hoger dan gegenereerd door een aap die op hun rug mee hobbelt) aan kunnen.
Dat meehobbelen, als een geheel bekeken verbonden aan een tijdsduur, is geen piekbelasting maar een duurbelasting. In duur blijft 75kg 75kg, of dat nu vloeiend mee gaat in de bewegingen van het paard of op en neer hobbelt van 50 naar 100 kg - maakt allemaal niet uit. Dat is precies wat dame Cats' intellect blijkbaar te hoog gegrepen is.
Ik weet niet meer waar het precies op PN staat maar Frans heeft er zelfs een test met een weegschaal over gemaakt, een filmpje waarin je de duurbelasting en piekbelastingen (die tesamen als
gemiddelde een duurbelasting opleveren) kunt ZIEN.
Warboel
