Piet schreef op zondag 27 juni 2010, 1:34:

Met langeteugelen hou je die spieren er gerust op hoor, Piet. Of kweek je ze erop. Rijden is niet het enige middel.

Krijgt hij genoeg vocht binnen, zeker nu? Kan hij drinken met graasmasker?

Christel Provaas schreef op zondag 27 juni 2010, 8:54:


Dat weet ik wel, maar hij lijkt me niet ongelukkig zo.

Ja Piet, ik weet het. Zo werkt het en ze houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd.

Toch denk ik dat het mogelijk is. Leg kinderen maar uit waarom het manegepaard het minder goed/anders heeft dan een PN paard. Leg ze maar uit dat daar mensen-belangen achter zitten. Ik heb tot op zekere hoogte begrip voor keuzes die maneges maken. Het is broodwinst. Maar er zijn echt wel veranderingen door te voeren met behoud van belangen. En is het niet al een stap wanneer kids weten 'hier doen ze het zo, maar als ik zelf een paard heb, kan ik het ook zo doen'.

Een paard is een paard, maar een manegepaard werkt en een 'eigen paard' is een huisdier. Dat wil niet zeggen dat een manegepaard niet net zo veel recht heeft op een goed leven als een ander paard. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik probeer alleen een ingang te vinden om toch uit te dragen wat we willen zonder daarbij al direct de discussie vast te laten lopen. Kleine stapjes.

Ik ben zelf lactatiekundige, borstvoedingsspecialist, en we zijn van heel ver gekomen. Ook met kleine stapjes, langs een heel tactvolle weg. Pien kan er over meepraten Het is gewoon een lange adem hebben, en blij zijn met elke vooruitgang.

even in kortzinnen typen...

ik denk als je het wol aanpakken in een manege dat je dat het beste via individu's doet. zo is groepsgevoel veel minder!!
zij kunnen dan wrl het vershil maken. sporen miss dan anderen aan.
een manege kan je niet direct veranderen, wel heel traag denk ik. soms kunnen kleine aanpassingen ook al werken!

mensen moeten gewoon weer leren nadenken!!!!

e m kraak schreef op zaterdag 26 juni 2010, 18:41:


Hier is veel over bekend. Misschien was het kinderwetje van van Houten al gebaseerd op kennis over groeischijven. Al beschreven in de 18e eeuw.


Het is inderdaad heel vreemd. Maar als je hoort dat de DA's gewoon bagataliseren en zeggen dat je zonder gevaar op een 3jarig paard kan gaan zitten, dan is er nog een lange weg te gaan. Misschien dat DA's met een kind met breuken in de groeischijven er ooit eens aandacht aan gaan besteden. Ik heb een nichtje met een kromme elleboog, door zo'n breuk ontstaan, gewoon banale valpartij. Geen botbreuk maar kneuzing waarbij de groeischijf is beschadigd.

??

charlotte zei dat ze toch ook maar foto's ging laten maken de komende dag en het duurde nogal lang eer ze weer reageerde met hoe het gegaan was, daarom dat ik een beetje vreesde dat er iets niet goed was...

Kynshiri schreef op zondag 27 juni 2010, 10:24:


vergeten het bericht waarop ik wilde reageren te quoten... was dus op het bericht van Christel bedoeld...

Nils Vellinga schreef op zondag 27 juni 2010, 0:37:


Gewoon eenvoudige kneuzing en/of verreking kunnen schade aan groeischijven veroorzaken. Er is heel veel literatuur over betreffende kinderen. Paarden en honden is ook onderzoek


Tja, hoe wil je dat dan meten. In misschien hebben ze wel tests gedaan bij muizen.

joop schreef op zondag 27 juni 2010, 10:22:


https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1950711/

Onderzoek naar sluiten van groeischijven bij ijslandse paarden. Interessant is dat het onderzoek alle botten betreft behalve de wervelkolom. In de conclusie wordt het volgende opgemerkt: According to the current study, the appendicular skeleton should be ready for increased load at 3 years of age, as most appendicular growth plates are closed by then. Dus de meeste groeischijven zijn dicht, en die paar die het niet zijn doen er dan niet toe?

joop schreef op zondag 27 juni 2010, 10:44:


en dat zijn dan nog de belangrijkste, als het gaat over dragen van het ruiter gewicht

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Wil schreef op zaterdag 26 juni 2010, 19:41:


Hier toevallig ook jubelstemming. Niet alleen naar aanleiding van jouw verhaal Wil, wat ik weer met plezier lees! maar naar aanleiding van het volgende: Gigi heeft een nieuw tehuis, samen met haar gehandicapte makker Okky. Ik kan niet zeggen hoe blij ik ben, temeer omdat het jonge mensen zijn, (rond 35) en ze wonen op een steenworp van een vriendin die dierenarts is, (allemaal GB'ers) en die Gigi verder kan verzorgen ivm de sarcoides. Gigi wordt overigens 21 augustus hier ter plekke nog behandeld door iemand die speciaal overkomt uit GB. Ze krijgt dan 1 x totale anesthesie en we halen de laatste tumoren voorlopig weg. Intussen zijn er 5 spontaan afgevallen. (sorry voor de topicvervuiling)