e m kraak schreef op vrijdag 25 juni 2010, 16:52:


Ah, jij schreef dat ook al. Die boog is dus het element dat de duwkrachten moet verwerken.


Met dien verstande dat de trekkende zijde wordt gevormd door de ondergrond. Zet de steunberen op wieltjes en het geheel spat alsnog uit elkaar.
Je hebt altijd een duwende en een trekkende zijde.


Waarom?

Frans

Anita Cats schreef op vrijdag 25 juni 2010, 17:36:


Er is heel veel over bekend. Het is een uitontwikkeld onderwerp. Het is alleen niet zo bekend in de hippische wereld.

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 25 juni 2010, 18:56:


Het staat vast dat kneuzingen, verrekingen, ontwrichtingen, verzwikkingen ed (sprains and strains noemen ze dat in het GB) bij kinderen die nog in de groei zijn juist zo veel ernstiger kunnen uitpakken dan bij volwassenen omdat daarbij de groeischijven beschadigd kunnen worden. Dus bij volwassenen banale aandoeningen kunnen bij kinderen zeer ernstige gevolgen hebben.

joop schreef op vrijdag 25 juni 2010, 19:49:


Natuurlijk zijn er zat aanknopingspunten voor een ieder die het wil zien.

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 25 juni 2010, 18:50:


Frans je uitleg is heel helder en leerzaam, mijn dank! Klein vraagje, heb je een idee om dit thuis eens te zien? Een idee om met simpele materialen (wc rolletje, papier, karton) iets te knutselen waardoor ik het ook kan zien hoe het werkt? Misschien weet je een site waar zoiets op staat?

Want ik snap je verhaal en ik neem aan dat je gelijk hebt met dat ze beide nodig zijn. Maar het zien (door 1 van de twee door te knippen oid), maakt het begrijpelijker.

Groetjes Karin

Als Glucobalance niets doet, is je paard misschien niet insulineresistent? want daar is het uiteindelijk voor samengesteld.

Anita Cats schreef op vrijdag 25 juni 2010, 16:21:


Fiat Lumen !!!!!!
natuurlijk Anita !!!! de eerste pijler is voorbeen + schouders + schoft
de tweede pijler is achterbeen + heup
alle ingewanden worden ingesloten in een ge(om)spierde 'zak'
die 'zak' bungelt aan de ruggengraat (maar ook aan de heuppijler), die zo kort mogelijk moet gehouden worden
zodat het gewicht van die 'zak' plus de eventuele 'zak' die er bovenop zit
zo snel mogelijk afgeleid wordt naar de pijlers,
want hoe langer de afstand tussen de pijlers, hoe groter de doorbuiging

als je nu je beide afbeeldingen bekijkt zal je zien dat er niet zoveel verschil zit op het gedeelte tussen beide pijlers, de ruggengraat-wevels worden bijeengehouden door de erbovenop liggende, tusseninhakende en hechtende spieren en spiertjes,
en dit 'trekkende geheel' is opgehangen aan de pijlers

wat helpt bij die "trek" op de ruggengraat is het tegengewicht van het hoofd,
dat via de nekspieren over de schoft, die ruggengraat helpt opspannen.
Echter in je laatste tekening met de hals bijna vlak, zijn het vooral de blauwe spieren die hun trekarbeid kunnen verrichten
dat zijn samen met de groene spieren de "trekkabels" van die kabelkraan die de hals vanuit het diepe koppelpunt met de ruggengraat helpen optrekken

bij de eerste tekening met de opgeheven hoofdhouding zijn het vooral de groene spieren die de trekkracht verzekeren om het hoofd op te houden
die groene spieren moeten veel massiever zijn om die trekkracht te realiseren omdat ze aanhechten ter hoogte van de schoft (driehoek is opspanning) en vlakker werken ;
bij de halshouding vlak zijn die groene spieren zowat buiten werking (lang en vlak)
ze zijn wel 'opgerokken ' maar niet 'samengetrokken', niet te verwarren maar wel essentieel in deze mechaniek

conclusie :
- bij hals vlak, train je de blauwe halsspieren, waarbij de groene spieren niet kunnen opspannen en bijgevolg, verder doorlopend de rug ook niet samengespannen wordt
- bij hals opgericht, train je de groene spieren in de hals, ze verkorten sterk
ik veronderstel dat hierbij de groene rugspieren ook aangetrokken worden

maar, wat nog veel belangerijker is de écht verzamelde houding :
- daarbij wordt de lichtgroene dijspier aangetrokken, die verder ondertreden bewerkstelligt, maar die bovendien zorgt voor bekkenkanteling door aantrekking vanaf de lendewervel naar het dijbeen
- vergelijk beide plaatjes en kijk nu wat de blauwe buikspier doet : als die korter wordt, dus samentrekt, op spanning komt, dan helpt ook dit het bekken kantelen

wat is hierin nu belangerijk, in die bekkenkanteling : het is een span-systeem,
dwz dat er traktie komt op de ruggengraat, waarbij de bovenkant (werveluitsteeksels) worden aangetrokken, dus de ruggenwervels gaan aantrekken aan elkaar langs de onderzijde, aan de bovenzijde worden de wervels opengetrokken
en net dit kompenseert het vertikaal eigen gewicht, en heel belangerijk het gewicht van de ruiter dat er net voor zorgt dat de wervels onderaan gaan openstaan en bovenaan tegen elkaar geduwd
met andere woorden : als je kissingspines wil vermijden door over-ruiter-gewicht, doe je er best aan om zo snel mogelijk een houding in evenwicht, in balans, dus verzameld te verkrijgen,
als je wil werken naar ontspanning in alle delen, dan doe je dit best zonder ruitergewicht en met hoofd in balans en hals quasi horizontaal : lange teugelen of longeren bv (zonder die bijzettroep)

laat je het hoofd nu echt diep zakken dan krijg je :
- geen werking meer van de groene nekspieren
- amper nog werking van de blauwe halsspieren
- rugspieren die alleen maar opgerokken worden, niet versterkt, want er is géén samentrekking

als je dan verder doorredeneert merk je dat het wel een grote inspanning vergt voor een paard om zijn neus uit het gras te halen naar opgerichte alarmtoestand ( van diep over vlak naar opgericht), maar het kan wél !
daarom grazen paarden ook al voortbewegend maar met het hoofd dicht bij de grond
In alarmfaze is er niet zoveel kracht nodig van vlak naar opgericht, want de groene en blauwe nekspieren werken perfekt samen, die houding is rennend dan ook makkelijk vol te houden

snappie-allemaal-n'beetie ?