Ik weet ook wat je bedoelt. Ik kom ook uit de tradi-kant. Wist niet beter...
En typisch genoeg is er voor veel mensen geen sprake van tweestrijd. Ze houden werkelijk van hun paard. Maar die zweep, dat bit, die mooie stal...dat hoort er toch bij?
Alleen leken denken daar anders over.
Mijn man bv... geen paardeman, maar hij heeft nooit het nut van een bit ingezien. Opsluiting in een stal vind ie belachelijk. Slaan ook.
Hij is een beginner, maar in vele opzichten al veel verder dan menig ruiter. Misschien is zijn merrie daarom gek op hem
(al wil ze hem af en toe ook nog wel eens flink plagen
)
Ik kijk naar de eigenares van mijn paard. Ze vond het moeilijk haar op te geven want ze hield van het paard.
Op mijn mededeling dat ik de ijzers eronder uit haal, zegt ze dat het waarschijnlijk geen probleem is. Want ze is wel ooit eens ijzers verloren en heeft gewoon doorgereden zonder dat het paard er last van had (en ze schaamt zich daarbij dat ze toch is doorgereden... zonder ijzer)
Ze wil dressuurrijden. Paard aan de teugel. Paard vindt dat niet leuk. Ze wil die druk in de mond niet; die gedwongen houding, en protesteert. Ellelange discussies, omdat dit paard nog voldoende persoonlijkheid heeft. Als ik vertel dat ik zonder bit wil rijden, laat ze mij een rapport van de dierenarts kijken. Paard heeft in het verleden wat mondproblemen gehad en is gevoelig in de mond. Zijn advies;
bitloos.
Ze koos voor een zacht bit, zonder echt aan te kunnen geven waarom ze niet voor
bitloos koos. Ze vertrouwt het paard voldoende.
Maar ja... ze staat op een pension met wedstrijdruiters; alles op ijzers, alles met bit...
het hoort gewoon zo.
Geen gemene meid, echt niet... maar het is het meegaan in hoe het hoort
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als paarden gilden, jankten of schreeuwden.
Zou het lawaai oorverdovend zijn of zouden mensen anders gaan handelen?
Misschien kan iemand een apparaatje uitvinden wat paarden een stem geeft,
Warboel
