joop schreef op zondag 13 juni 2010, 10:48:


Denk dat ik het ermee eens ben. Zal leuk zijn weer eens een jong paard op te voeden en als je je inprent dat je als tussenpaus fungeert kun je er tzt misschien ook weer wat gemakkelijker afscheid van nemen als je dat nodig vindt.
Leuk man!

Piet schreef op zondag 13 juni 2010, 11:14:



O ja?? Dán is een paard wegdoen wel ok?? Het was toch geen brommer?? Jij bent wel onconsequent bezig Piet.

Ík zou het wel kunnen op die basis, zo kwam Troy ook hier, en ging toen hij klaar was. Maar Piet.. die koopt een paard voor altijd (zegt ie altijd). Hopenlijk worden jou, Wil, die verschrikkelijke reacties bespaard als je mooie veulen op een dag een andere weg gaat.

trea hoex schreef op zondag 13 juni 2010, 12:36:


Je vangt een paard in nood op, dat hoeft niet voor altijd te zijn. Ik zou er hier zo'n 100 hebben staan als ik ze voor altijd moest houden. Ik geloof niet dat ik dat zelf zou overleven. Mijn eigen paarden daarentegen doe ik niet weg, hoewel, ik kan niks beloven, ik ben bijna 60 en de jongste is nu 5, dus uiteindelijk zal zij waarschijnlijk een nieuw tehuis nodig hebben.

Was dat zo? weet niet of dat ermee te maken heeft dat je 'nieuw' bent hier, denk het eigenlijk niet.

Hihi... stel je de vraag nogmaals....
Of gaat verder in je topic waar je gebleven was.
Komen altijd wel weer nieuwe inzichten...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

trea hoex schreef op zondag 13 juni 2010, 12:36:

Zo had ik het al helemaal niet opgevat wat Piet schreef...
Eerlijk gezegd is het best wel een idee, zou het zover komen.

Ik vind wel dat er een verschil is tussen een paard aanschaffen voor jezelf.... en die blijft dan.... Ofwel een paard opvangen/aanschaffen, voor mijn part krijgen, waarvan je al weet dat die niet blijft.
Dan doe je het voor het dier, zodat z'n kansen op een goede eigenaar wat groter worden. Ook dit heb ik vroeger meermaals gedaan...

Geen probleem....
Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

joop schreef op zondag 13 juni 2010, 12:48:

Precies. Alhoewel hier meer de eigenaren dat hijzelf in nood is...
Eerst maar eens zien in hoeverre het meisje zelf bereid is tot stappen.... en een gesprek met haar ouders...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

trea hoex schreef op zondag 13 juni 2010, 12:36:


Uitzonderingen bevestigen de regel, vandaar deze ene reactie.
Jij bent zo ongeveer het meest valse tiep wat hier af en toe weer verschijnt om te kijken of je de boel op kunt naaien.
Wat dat betreft had Eddy gelijk.
Mijn bericht heeft niets met mijn paarden te maken, noch met de paarden van Wil. Het gaat erom of je dit veulen wilt opvoeden om hem de kans te geven op een leven of als het nog een poos zo door gaat , de dood.
Stijlloos!, maar ja dat ken ik van je......

Ikzelf kijk ook altijd eerst of mijn reactie al vermeld is , dan hoeft dat niet meer, of alleen wat aanvulling ofzo...En ja de tip om zelf ook verder te gaan in je topic dus reageren op reacties of doorvragen , wil ook helpen , denk ik.
Zal idd. nix te maken hebben met nieuw zijn , hoor...

Wil schreef op zondag 13 juni 2010, 12:58:


Ik had dus helemaal weer niet hoeven reageren......

Piet schreef op zondag 13 juni 2010, 13:12:


) Gebeurd mij ook zo vaak..... eigenlijk moeten we alles eerst lezen... maar ja.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ik denk dat het toch wel zo is hoor. Merkte het ook toen ik alleen nog maar meelas (en dat was best een tijd) dat op de topics van onbekende nieuwelingen nauwelijks werd gereageerd. Dat is wel logisch hoor, soms wordt er veel gepost en dan ga je eerder lezen en reageren in topics van mensen die je kent. Is verder geen verwijt ofzo, maar het is wel jammer en soms een gemiste kans want nieuwelingen moeten wel over doorzettingsvermogen beschikken om hier te blijven posten.

Over de gedragsproblemen van mijn verzorgpaard (aanvallen, steigeren met rijden, enz.); ik heb in andere topics gelezen dat er hier best veel mensen zijn die met moeilijke paarden te maken hebben (gehad) en van die mensen had ik best graag een reactie gekregen.

Op dit moment ga ik eerst even afwachten wat de eigenaar beslist. Hulp is natuurlijk nooit weg, daar niet van, maar ik ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat het mij in mijn eentje waarschijnlijk niet gaat lukken de (rij)problemen op te lossen.

Wil schreef op zondag 13 juni 2010, 12:58:


Je kan het opvatten hoe je wilt, natuurlijk. Ik herinner me echter nog goed een zekere reactie van P. Hoezeer hij nu ook in de stress schiet en me weer een vals wijf noemt.
Maakt niet uit, dat zal hij bij jou nooit doen, ook al zijn de omstandigheden exact hetzelfde.

Moet je dan wel kunnen hè Wil.. een paard als dit, extravert, open.. het gaat in je bloed zitten hoor!

Piet schreef op zondag 13 juni 2010, 13:08:


Stijlloos!

Wat een dilemma Wil... zeg dat wel!
Ik krijg het gevoel dat er al een 'klik' is, ...met jou én met Jules, of niet?
Voors en tegens afwegen, voor jezelf, voor het paardje in kwestie. Maar dat laatste lijkt mij redelijk duidelijk: veel beter dan bij jou kan hij niet terecht komen toch? Je zegt dat hij in een gemengde kudde hoort, tja, ik denk dat gezelschap van een coole en een speelse ruin samen al héél wat is voor zo een jong ding.
En voor jou: een speelkameraad voor Catcher, en dan nog eentje waar je zelf op termijn als rijpaard iets aan kan hebben, of die over een poos zo beroemd is hier op het forum dat z'n ticketje voor een warme thuis in Nederland of Vlaanderen al klaarligt
Denk je niet dat het gros van het opvoeden gewoon vanzelf door jouw twee mannen gaat gebeuren, en dat je er verder gewoon lol mee hebt als project zonder haast?

Ik probeer je eigenlijk gewoon te overtuigen, want lees in je bericht dat je hart al gesmolten is!

Ga niet meer kijken zonder Jules, of je bent verloren... of stuur Jules alleen naar ginds, nog beter.

Veel plezier!

Ha, ik vroeg het me al af waar de grijze gasten bleven... hier ook nog niks tot op vandaag, terwijl ik ze op 1 juni verwachtte. Bij een klant heb ik er al ééntje gezien, verder nog geen. Ik had al even hoop dat dankzij drie jaar dazenvallen hier de dazendruk wat minder was, maar ik merk dat het overal is... ach ja, we genieten van elk dazenvrij moment!