cornelie schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 19:00:


zijn er al mensen uit belgie die het pakket hebben toegekregen? met al jullie entoesiaste reacties wordt mijn ongeduld alleen maar groter! misschien werkt onze post trager?

Kristel

marjolijn schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 20:51:

Ja nog erger ja. Je hoeft niet eens vegetarier te zijn. Neem het verhaal van een van onze waarschijnlijk aankomende huifbedpony's welsh Cindy. Ik heb het hier nooit verteld geloof ik, maar dan in dit kader van "enge" verhalen bij deze.

Ze is een zgn. bloedpony geweest bij een bedrijf hier in Oss dat medicijnen maakt en ontwikkeld. Pony's staan op een rij met hun nek door een gazen frame. Op het moment dat ze drachtig zijn gespoten is hun enige taak bloed afgeven voor de wetenschap. Iedere keer weer (weet niet voor welk medicijn overigens). Ze krijgen een praam op de neus en als de neus kapot is op het oor. Dat is bij Cindy gebeurd, want ze mist een stuk van haar oor en de rest is wit. Na 8 maanden werd het veulen dan aborteert en werden ze weer opnieuw drachtig gespoten en ging het verhaal weer van voren af aan.

Alleen Cindy werd opstandig en Frans heeft haar daar weggekocht. Ze loopt nu al jaren bij hem op de wei en is nu zover dat je haar weer aan het hoofd mag aanraken. Ze is nu drachtig van huifbedhengst Oscar (in vrijheid gedekt) en voor het eerst van haar leven mag ze het veulen houden en grootbrengen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 13:31:


Bij ons in de buurt is ongeveer 1,5 jaar terug zelfs een nieuwe stal gebouwd op de manege. Prachtig ruim, licht en koel, maar wel weer stands!
daar begrijp ik dus niets van. dat je als je een nieuwe stal bouwt je alsnog voor stands gaat.

Door de discusies van de laatste tijd, en de spiegel die ik vandaag had, ben ik nieuwsgierig geworden. Vandaag loop ik met Falka, mijn super blindegeleidepaard wat conditie op te doen. Ineens staat er een hengstje op onze route, die had ik niet gezien natuurlijk, het was ook een mini hoor, eerlijk toegeven dat hij het ook niet kon helpen. Dit werd haast een tekenfilm, Falka draaide danste en snurkte, en wel heel rap, en ik met mijn vedergewicht zwiepte met mijn voeten dus van de grond, het draaimoleneffect zeg maar. Falka bleef blazen dansen en snurken, inmiddels had ik mijn hakken alweer in de kleffe aarde, dus de remsporen zijn nog controleerbaar, maar ik wilde niet gaan met mijn paard, ik wilde gewoon lopen. Er was nog een slootje ook, en helemaal die optie leek me echt niets.
Uiteindelijk moest ik Falka loslaten, het was mazzel dat ik handschoenen aan had, anders had ik echt blaren gehad. Gelukkig kreeg ik Falk wel weer te pakken.Maar, nu vraag ik me wel af wat going with your horse betekent, ik denk dat ik het weet IK ben vast een van de weinige die heeft gedraaimolend met een paard. Ik heb ook alle begrip, alleen ook gescheurde spieren.
Groeten Esther

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 21:43:


..... dat is waarschijnlijk geweest voor het verkrijgen van Premarin,
een medicijn dat het oestrogeen tekort bij vrouwen aanvuld.
Grrrrrr!
Marianne