Net nog even weer goed gekeken, zou i.d.d. mok kunnen zijn. De eerste week had ze een paar wondjes direct boven de hoefrand. Nu zitten ze net iets hoger. Ok, kan er ook nog wel bij....

Net mokzalf gehaald, ze heeft in het eerste jaar toen ze hier was ook mok gehad. Met mokzalf pas goed weg gekregen. Ga dus niet afwachten nu....

Afspoelen voorlopig maar even achterwege laten.

En over hoefschoenen, tja ben nog op zoek naar 2e-"hoefjes". Nog niet gevonden.
Het stuk is te lang voor een houten plank. Ga zo min mogelijk over het grind, spaar haar zoveel mogelijk.

Anita Cats schreef op vrijdag 11 juni 2010, 9:40:


Waar zou zij komen dan? Hier in de buurt?

Spirithorses schreef op vrijdag 11 juni 2010, 14:04:


Ik heb haar 8 maanden alleen op hooi gehouden en in de lente begon ze net zo goed te schuren, zelfs nog erger dan anders. Heeft het dan wel nut om dat verder te proberen?
Ik verwachtte geen miraculeuze genezing maar had toch op z'n minst ietsje verbetering verwacht. Iets wat zou bevestigen dat het gerechtvaardigd was om haar zo schraal te houden en niet mee naar de wei te sturen.
Maar dat was er dus geheel niet. Integendeel.
Dus heb ik dat opgegeven en haar mee naar de wei laten gaan. Ik heb overgings nog nooit verschil gemerkt in haar eczeem afhankelijk van dat ze wel/niet op de wei loopt.
Ik kon haar maanden op zand laten lopen en van de ene op de andere dag 24/7 op de wei gooien, zonder enig verschil te merken.
Het enige voedingsmiddel wat ik tot nu toe heb gevonden waar ze wel jeuk van krijgt, ook in de winter, dat zijn voederbieten.

En ik ben normaal wel heel consequent in het opdoen van haar deken. Dat deken gaat normaal zelden af. Ik rijd haar soms zelfs met een eczeemdeken op.
Ze heeft ook 3 verschillende Boett-deken zodat ik altijd eentje reserve heb. Alleen loopt ze momenteel onder de bomen en heeft ze in sneltempo al die dekens stuk gemaakt.
En mijn zusje, die haar dekens normaal weer aaneen stikt, heeft deze week nog geen tijd gehad om ze te maken.
Ik denk dat deze situatie in 5 jaar nog niet is voorgevallen.

Ik kan wel raden hoe jij over mij denkt.
Ik wil het beste voor mijn dieren maar ben absoluut niet iemand die zijn beesten dood voert of plat knuffelt. Doorgaans ga ik heel sec om met mijn paarden. Té sec misschien zelfs. Aangezien ik daar meer commentaar op krijg dan wat jij nu een beetje insinueert. En met bepaalde dingen, kan ik echt wel hard zijn.
Momenteel ben ik net degene die mijn stalgenoten continu tot de orde moet roepen. Pête mag geen wortel, geen appel, niks!
Het enige wat ze extra krijgt zijn die brokjes die ze niet lust en soms 1 sneetje brood, alleen als ze gelopen/gewerkt heeft.


Of haar bloedbeeld nu normaal is, weet ik niet.
Ik heb het vermoeden dat dat nogal schommelt.
Haar spierwaarden zitten doorgaans net boven de referentiewaarden, Vit E heeft ze zowat altijd tekort.
En die leverwaarden waren een tijdje zo hoog, dat haar lever er gewoon mee aan het ophouden was en iedereen maar aan mijn hoofd bleef zagen dat ze naar de kliniek moest. (En hoe dat afgelopen is ) De laatste bloedtesten waren volgens mijn DA ok. Maar dat is ondertussen ook weeral meer dan een half jaar geleden. En als je héél nauw kijkt, die leverwaarden lagen nog steeds niet binnen de referentiewaarden.
Maar als je nu een GGT-waarde hebt van 50 (die max 22 mag zijn) terwijl het tervoren 250 was, dan mag je dat wel 'ok' noemen zeker?
Ik heb geen idee wat het nu is.
Dat is nog zoiets dat ik ondertussen heb opgegeven.


Ach, weet je Pien.
Je moet het mij maar niet kwalijk nemen.
Maar ik ben er echt wel een beetje klaar mee.
Pête blijft gewoon lopen en het volgende ding wat ze krijgt, zal het laatste zijn.
Paardlief een beetje kennende duurt dat geen jaren.

Ans Jondral schreef :

Ans, ik denk niet slecht over je en ik neem je ook niks kwalijk.
Maar het is zo zonde als je zelf misschien het idee hebt alles te hebben gedaan terwijl er dan toch nog dingetjes mis gaan die je had kunnen oplossen/voorkomen, snap je wat ik bedoel?

Groetjes, Pien

Ans Jondral schreef op vrijdag 11 juni 2010, 14:44:
Moeilijk Ans... om zo ontzettend consequent te blijven.... ik had daar ook de grootste moeite mee. Je gunt het ze zó he??? Voor ons gevoel hebben we dan echt serieus geprobeerd, maar ook ik moet eerlijk bekennen dat ik het ook niet 100% kon laten!
Krachtvoer eruit was geen probleem. Maar die ene maiskolf.... en dat ene appeltje... wortel... en zo sluipt het er toch weer in.
Het is fijn als er successen bereikt worden door echt niets bij te voeren.... maar of dit in alle gevallen afdoende is? Nee.... geloof ik eerlijk gezegd ook niet.
Verlichting van klachten: Ja, zeker weten! Dus het is wél goed om te doen.

Zucht... idem dito toen hier ook.....

Wij ook niet. Chaser heeft weleens een zomer in de rijbak doorgebracht.
Vreselijk als ik daar nog aan terugdenk....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Spirithorses schreef op vrijdag 11 juni 2010, 15:05:


Goh, maar ik beweer ook helemaal niet dat ik 'alles' gedaan heb.
Ik zou waarschijnlijk nog veel meer en andere dingen kunnen proberen.
Misschien heb ik gewoon verkeerde keuzes gemaakt? Wie gaat het zeggen?
Wat ik wel weet is dat ik momenteel een onbruikbaar paard heb, dat mij al dik boven de 10.000 euro gekost heeft aan extra medische kosten, revalidatie en al wat daar mee te maken heeft. Bovenop de normale zorg voor het paard dus.
Ik moet telkens keuzes maken om dat te kunnen doen, andere dingen laten etc...
Ik heb dingen opgegeven voor dat paard omdat zij altijd alles voor mij geweest is. Niet alleen financieel. Je wilt het niet weten. Op een bepaalde moment ga je jezelf afvragen, waarom eigenlijk?
Ik moet de komende maanden eens goed nadenken wat ik wil, vrees ik. En of ik dit ga blijven doen. Maar ik heb nog andere plannen, waar ik wil voor gaan.
Misschien is het na al die jaren eens tijd dat ik het echt zo laat?
1 ding misschien nog, omdat ik misschien stiekem wel weekhartig ben.
En zodat ik daarna ook zonder twijfels echt een punt achter kan zetten.

Ans Jondral schreef op vrijdag 11 juni 2010, 15:40:


Waarom zou je niet gaan voor de goedkoopste optie?!

Weg met dat speciale dure voer. Ik heb eens goed gelezen bij de link die je mij gaf in een andere topic. Er staat vooral wat er niet in zit... kan nergens iets vinden van wat er wel in zit. Misschien wel iets wat toch 'triggerd'.

Waarom tesamen met mij niet een poging wagen met enkel een mengsel van hooi en stro. Nancy (en Winsor) komen vanaf nu ook niet meer op de weide. Gaan we het hooien.

Ik heb mezelf ook voor de gek gehouden, een appeltje, een worteltje, een paardensnoepje... bietenpulp, muesli......

Vanaf nu is het rigoreus... hooi/stro en water. Daarnaast als traktatie af en toe brandnetels en soms wat berkenblad. O ja, staat hier ook nog een proefverpakking wiesencob... daar krijgt enkele (± 7) geweekte korrels van na een wandeling, straks na het werk als het wat beter gaat.

En ja, ook ik vind het rot. Niets lekkers... je gunt het ze zo. Moet hier bij de meiden ook steeds aan de rem trekken. Maar.... ik wil er voor gaan!

Doe je mee...? Aan het eind van de zomer eens kijken hoever we zijn gekomen?

Aafke en Ans:

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Aafke schreef op vrijdag 11 juni 2010, 14:05:


Ik zou eerst wassen met betadineshampoo, zodat de wondjes goed ontsmet zijn. Vervolgens vet houden. Wel eventjes goed uitsluiten of het geen parasieten zijn, want dan ga je het niet redden met alleen mokzalf, dan zou ik er voor kiezen het paard royaal in de Sebacil te zetten (met royaal bedoel ik dus niet alleen de kootholten, maar van mij part het hele paard). Door een verminderde weerstand grijpen de mijten snel om zich heen!

Aafke schreef op vrijdag 11 juni 2010, 15:57:


Wat er wel inzit?
Olie, vit E en probiotica.
Voor de rest inderdaad zo weinig mogelijk. Geen toegevoegde suikers en zetmelen.
Maar ook dat was eigenlijk een beetje een economisch overwogen beslissing hoor Aafke. Reken maar eens uit wat ik kwijt zou zijn als ik dat zou moeten geven als supplementen bovenop een oliedieet. Vit E en probiotica an sich zijn al alles behalve goedkoop.
En dan moet je nog eens zelf gaan beginnen knoeien om een iets samengesteld te krijgen wat wel volledig is maar niets bevat waar ze mogelijk op kan reageren.

Dat doe ik dus niet hé Aafke.
Als ik zeg dat ik haar niks geef, dan geef ik haar niks. En dan staat ze maar te kniezen boven die k*tbrokjes. Maar ze krijgt toch echt niks anders.
Alleen om haar te belonen als ik met haar gaan rijden ben, krijgt ze 1 sneetje brood.
Maar hoe vaak is dat? 1 keer in de week ofzo.


Daarnaast geloof ik dus niet meer in een alleen-hooi regime.
Been there, done that.

Ik denk dat ik er beter over op kan houden.
Wat die eczeem betreft ben ik sowieso al lang niet meer op zoek naar een oplossing.
En de rest, tja zoals ik al schreef. Na 2 jaar geklooi om haar weer normaal te kunnen rijden, heb ik het daarmee ook wel ongeveer gehad.

Je moet het nog zelf willen ook hé.
En ik wil het gewoon niet meer.

Leonieke schreef op donderdag 10 juni 2010, 16:50:


Inslapen lijkt me bij zo'n jong dier wat kort door de bocht. Bij veulens zijn er vaak veel betere mogelijkheden tot behandeling dan je zou denken als je de afwijking ziet.
Ken je de eigenaar? En is deze bereid om het dier te laten behandelen?

Ik schrijf vrijwel nooit op dit forum, maar dit veulen en deze afwijking heeft mij getriggerd.
Mag ik vragen waar dit dier staat?

Wil schreef op vrijdag 11 juni 2010, 13:28:


iets groener dan bij jou Wil ?
daar kan géén oostvaardersplas aan tippen me dunkt
@ nils : verwacht van de meeste moderne koeien maar géén te hoge leeftijd,
daarvoor zijn ze genetisch kompleet verziekt
als referentie naar de oeros (bos primigenius) : de spaanse vechtstieren staan er waarschijnlijk het dichtste bij
de donkerbruin/zwarte met de lichte aalstreep en snuitring is een mooi voorbeeld,
de horens hebben ook nog de juiste vorm, zijdelings naar voor en licht omhoog,
de oeros was waarschijnlijk wel een stuk groter, en misschien wat ieler in de lendenen,
de koeien, waren bruiner, op de fotos lopen ook een paar mooie exemplaren voor de lens.....
helaas zijn deze dieren allang uit de markt geprezen, er groeit géén vlees op,
zeker niet in rekordtijd, én er komt amper melk uit.......
dat ze mobiel, agiel, gehard, resistent, inteligent en zelfredzaam zijn speelt in de moderne markt géén rol meer

mag het verwonderen dat ze net nog voorkomen op hetzelfde peninsula als de sorraia ?

Rox schreef op vrijdag 11 juni 2010, 17:45:


De eigenaar ken ik niet, wel de verzorger want de merrie is naar de eigenaar van mijn verzorgpaard verhuisd om daar te bevallen. Die heeft er nog niks aan gedaan en wil meestal niet teveel geld uitgeven. Hoe het zit met de eigenaar weet ik niet.

Inslapen lijkt misschien kort door de bocht, maar dit veulen heeft ernstige moeite met vooruit komen en sowieso al zijn balans bewaren, ik vind het hartverscheurend om te zien. Op de foto's zie je ook dat zijn hele gewicht op die manke voorpootjes komt. Maar, ik heb er geen verstand van of ervaring mee en wellicht dat het met spalken (zoals anderen al noemden) toch nog goed zou kunnen komen.


Lijkt me niet echt relevant, ook i.v.m. privacy. Het is niet mijn dier.

Peter Donck schreef op vrijdag 11 juni 2010, 17:54:

Nee, niet echt. In de regenperiode zijn hier de velden ook weelderig groen.
Dit soort runderen (was altijd nog 'ns van plan om ook zo'n fotoserie te maken! iemand is me vóór geweest!) lopen hier veelal in olijf- of kurkgaarden, over honderden hectares vrij rond. Stier loopt bij de kudde in, net zoals de nazaten.

Nee, zeker weten van niet.

Denk omdat op het Iberisch schierland nog steeds de ruimte is om het op deze wijze te doen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Leonieke schreef op vrijdag 11 juni 2010, 17:55:


Ik bedoelde: in welk deel van Nederland?

Dat het hartverscheurend is, is evident. Maar daar is het dier niet mee geholpen. Ik begrijp dat het jouw pony niet is, en dus niet jouw verantwoordelijkheid. En je kan niet ieder dier helpen. Daarom reageer ik ook nooit op dit soort sneue gevallen. Maar, zoals ik zei, op een of andere manier ben ik getriggerd. Daarom vraag ik me af of dit dier door de eigenaar geholpen gaat worden (hetzij door behandeling, hetzij door euthanasie).