angelique hage schreef:
>
> Da's een combinatie van niet durven en niet kunnen:
> Ten eerste rijden wij 75% van de tijd buiten (in het bos en op de heide)
> en onze pony's schrikken regelmatig (zomaar om niets) en gaan dan 180
> graden om en kogelen weg. Alhoewel ik overal lees dat je
bitloos net
> zoveel (of weinig..) te vertellen hebt op zo'n moment, voelt m'n onderbuik
> toch anders.
Waarom is dat dan? Ben je in staat om dat 'controle'gevoel los te laten en naar 'communicatie' te gaan? Je kunt niet 100 % voorkomen dat je paard schrikt. Dat zit toch een beetje in z'n natuur. De een schrikt meer dan de ander. Wel kun je je paard 'leren' om op jou te vertrouwen, zich gerust te laten stellen als dat even nodig is. Dat is wat ik bedoel met communicatie. Verder kun je dingen trainen. Ik lees dat jullie veel buitenritten maken, dat is goed, het went paarden aan allerhande situaties. Je weet zelf paarden schrikachtiger zijn naarmate ze ergens langer niet geweest zijn, niet vaak buiten komen, en zich gemakkelijker laten geruststellen als je zelf rustig bent (technieken leren!) of een ervaren rot-in-het-vak voorop hebt rijden.
Paarden die zonder bit aan de kletter gaan doen dit ook met bit. Dat stuk ijzer houdt hem echt niet tegen als-ie wilde plannen heeft....
Dat wéét je toch?
Maarja, weten en voelen he, die twee werken niet altijd samen....
> Ten tweede zijn we niet echt "goede ruiters" en zitten daarom beiden bij> een rijvereniging op les (privéles zit er simpelweg financieel niet in).
> Daar zijn we al zowat de enigen zonder ijzers en sporen, om over de
> zogenaamd grappige vragen/opmerkingen over de "winterwol" maar te
> zwijgen. Ik voel mij op dit moment als ruiter nog niet goed/kundig genoeg
> om in die setting
bitloos te gaan rijden.
Wapen je tegen allerlei meningen van anderen-die-het-zo-goed-weten. Bedenk je dat deze mensen vaak napraten wat zij weer gehoord hadden van anderen en zelf ook amper weten waar de koe de haas vangt (
) . Dacht je dat ik niet te maken kreeg met voorordelen of allang achterhaalde meningen? ik heb achter één voordeel en dat is dat ik kan zeggen 'kom het zelf maar uitproberen'.
Geloof je me dat de meesten gewoonweg vergeten dat ze zonder bit op mijn paarden zijn aan het rijden? Want:
er is geen verschil !!!!
> Ik heb wel al eens in de rijhal (toen er verder niemand was)
bitloos > geprobeerd. Ik voelde me niet op m'n gemak, mede ook omdat ik eigenlijk
> niet wist waar ik mee bezig was.
Gewoon opstappen en wegrijden, Angelique. Weet je hoe lang het duurt voordat een paard de overgang van bit naar
bitloos gemaakt heeft? Nog geen minuut. Híj gaat gewoon door waar-ie gebleven is. Dat is het leuke aan paarden. Die gaan niet denken: 'ik ga wel eens even misbruik maken en met haar aan de kletter gaan'. Waarom zou-ie???????
Maar in jouw mind heeft het langer tijd nodig. Nu maak je van dat simpele
bitloos rijden een hele barrière. Dat is zo jammer....
> Daarmee kom ik bij het derde, maar wel
> het allerbelangrijkste argument: als ik niet weet hoe, wat doe ik mijn
> pony dan misschien aan (ik ben heel bang hem pijn te doen aan z'n neus).
> En zolang ik het niet kan/durf, ga ik mijn dochtertje al helemaal niet
>
bitloos laten rijden. Maar ik hoop dat de dag ooit komt dat we de stap wel
> durven/kunnen (qua rijkunst en financieel, dus met de juiste begeleiding)
> maken. Het is in ieder geval wel mijn droom om ook die laatste stap te
> zetten.
>
Wat neus, niks neus.
Je doet hem echt geen pijn hoor. Het bit in de mond komt vele malen harder aan. Zover ben je toch wel al he.
Groetjes, Pien
Warboel
