Pff, het is toch, naar mijn idee voor 90% zeker, AM
Ik neem me heftig voor om voortaan nóg beter naar m'n intuitie te luisteren. Dan had Joris tegelijkertijd met Fálk al een Cortisol (prednison) gekregen. Ach na jah, ik weet ok wel dat dat ook fout had kunnen uitpakken, niet voor niets heb ik bij grote twijgfel toen gekozen voor "doe dan maar niet".

Toen ik net ging kijken was Joris half van de wereld. Hij lag, ademde heel zwaar, z'n ogen stonden heel vreemd en hij reageerde nauwelijks op mij. Hij had liggend gemest, zo te zien. Zijn achterbenen zijn zwaar verkrampt (= myopathie). Ik heb hem letterlijk geslagen (hard!) om hem alert en overeind te krijgen. Dat viel niet mee.

Eenmaal overeind heb ik zijn staldeur opengezet en geprobeerd, zonder dwang, naar buiten te lokken. Een minuut of twee, drie lang stond hij daar volkomen wezenloos, z'n achterbenen in een hele rare stand naar achteren geplaatst. Uiteindelijk, na een stevige "massage"beurt, werd hij meer "wakker" en toen wilde hij wel zijn stal uitstappen. Hij loopt echt verschrikkelijk, voor valt wel mee, maar achter is 10x niks. Zijn hoeven zijn niet warm. De witte lijn is niks byzonders aan te zien. Geen koorts (37,6 nu).

Ik heb hem met zachte dwang laten bewegen voor een minuut of twee (zoveel dwang als nodig maar gelukkig was er niet veel dwang nodig toen hij eenmaal een halstertje om had en aan een touwtje liep). De verkramping verdween daardoor ten dele, zijn ademhaling werd weer bijna normaal en zijn ogen weer normaal/alert. Dat alles was bij ons varken precies zo. Dat helemaal verdwaasd zijn, maar overigens wél met smaak een brokje opeten als je dat in haar bek deed (dat heb ik bij Joris nu niet getest). Door te stimuleren, indien nodig met dwang, kun je zo'n dier uit die toestand halen. En dat is hard nodig, want door aanmaak van stresshormonen als gevolg op de dwang, zorg je (ook) voor de aanmaak van cortisol. Cortisol gaat de ontsteking tegen en belangrijker nog bij Myopathie, het helpt om de afbraak van de spieren te voorkomen. Want dát is wat gebeurt bij AM ;-(. Door lichaamsbeweging stimuleer je bovendien de bloedsomloop, waardoor de gifstoffen beter worden afgevoerd. En bij een paard voorkom je bovendien dat te lang liggen leidt tot bijkomende darmproblemen.

Ik had van m'n DA twee doseringen Cortisol extra gekregen, zodat ik hem niet uit z'n bed hoefde te bellen bij de volgende AM-patient , of als Toos er nog extra nodig had. Ben heel blij dat ik daarom nu direct Joris zelf kon spuiten. Als ik het niet in huis had gehaald, had ik inderdaad absoluut m'n DA uit bed gebeld.

Later weer meer.

karen

Wil, ik zie je naam bij de online deelnemers staan? Klopt dat, ben je online? Als je even kunt reageren, heel graag. Voel me een beetje alleen midden in de nacht met zo'n ziek paard.

Karen

Hennie van Oosten schreef op woensdag 12 mei 2010, 21:53:


Dit artikel is kennelijk aangepast? Want nu gaat het juist wel over het gevaar van Esdoorns.

Hoe gaat het met je, Hennie? Ik zou me kunnen voorstellen dat nu pas echt bij je is doorgedrongen dat je geweldige paard nu niet meer leeft .

Karen

Karen Koomans schreef op donderdag 27 mei 2010, 4:48:


Ach nee, , ik denk nu dat ik wat jij schreef verkeerd interpreteerde.

Ik dacht dat "dus niet in paddock /landjes met esdoorn eromheen" op de inhoud van het artikel sloeg; dat het artikel niet uitwees dat paarden in paddock /landjes met esdoorn eromheen, extra gevaar zouden lopen.
Maar nu denk ik dat jij/dat artikel dat aanbeveelt aan paardeneigenaren, je paarden niet laten lopen in in paddock /landjes met esdoorn eromheen....

Tsja, dit schreef ik op 16 mei, herlees ik net ; bericht #203034

Onze paarden op het erf los gelaten (vól met Esdoorn zaailingen), omdat ik onze wei op dat moment te link vond ivm met AM, waar toen nog de verdenking lag op een Clostridium bacterie als oorzaak. Zó frustrerend !

Karen

angelique hage schreef op donderdag 27 mei 2010, 0:23:


Dan probeer je het toch eens met dubbele teugels? Deed ik in het begin ook. Ik heb geen eigen paard en op andersmans paarden rijden en dan gaan expirimenteren vond ik ook zo wat. Dus deed ik gewoon ook het bit in met die teugels in een knoop op de hals. Kon ik altijd "in geval van nood" die erbij pakken.

Geeft je zelf ook een veilig idee, want zo te horen zit het tussen je oren. De pony die ik rij is geen gemakkelijke, word snel druk in zijn hoofd en gaat dan aan het lopen. Ik heb nooit problemen met de overstap gehad, maar ik heb er wel de tijd voor genomen.

En met een sidepul moet je echt aardig uit de hoek komen wil je daar pijn mee doen hoor, dat gaat je niet lukken!

Groetjes Karin

Hoe gaat het nu met Joris, karin?
Verwijt jezelf nu niets. Dit was niet te voorzien en je doet je best voor je beesten.
Goed dat je dat spul nog in huis had.
Heeft hij erop gereageerd?

Hoe gaat het nu?

Rot om dan alleen te zijn, niemand on-line die wat terug kan schrijven.

ik ga t maar gelijk proberen, om t verhaal een beetje neer te pennen ... vanmiddag neem ik een eerste les met lana, een paardje dat k mag gaan rijden,
ze is van een dame (zal ze vast wel leuk vinden dat k dat zo zeg ) die er heel lelijk mee gevallen is en ze toen maar gewoon heeft "laten staan", ondertussen zijn er nog een paar mensen afgedonderd maar ... t eerste dat ze altijd zeggen: "t was mijn eigen schuld".
Ik heb er zondag in de piste een half uurtje mee gestapt, de draf kon k niet "gezeten" krijgen ? de galop was dan weer zalig. tijdens de buiten-bos-rit daarna ben ik op haar collega-paard gestapt, zodat ik goed kon observeren hoe en of wat ze buiten doet, niets dus, zo ontspannen en rustig.
terug naar de weide ben k er wel weer zelf opgestapt, de eerstepaar honderd meter heeft ze me serieus getest, best nog doenbaar, maar toch pittig ... daarna volgde de overgave, een gecontroleerde wandeling, met behoorlijk wat "moeilijke" momenten, oa een toeterende jeep alles ok dus !
K heb in mijn leven al veel gereden, maar ben in deze "paardvriendelijke" wereld behoorlijk groen
lana wordt dus nog met bit gereden, maar voor zover ik dat kan beoordelen en vlgns eddy, is dat nu net t probleem, dus dat gaat er straks als eerste uit de eigenaresse heeft er geen probleem mee ...
bij t paardje van mij dochter heeft eddy dat bit er eigenlijk uitgegooid zonder dat ik er heb bij stil gestaan, wat trouwens geheel probleemloos is verlopen.
Nu wil ik t allemaal heel bewust zien, meemaken, vandaar ook dat k t hier wil posten. als t jullie dus boeit, schrijf ik hier graag een aantal ervaringen neer...
grtz, lie.

Ik snap wel dat mensen graag zouden wensen dat ze verder leven als ze dood zijn . Maar hoe je met alle kennis van nu kan denken dat er "meer" is na de dood, blijft voor mij een raadsel.
We zijn zo kundig, we weten zo veel, en toch maar halsstarrig blijven vasthouden aan de hoop ( en sommige mensen weten dit heel erg zeker zeggen ze) dat we na onze dood een prachtig ander soort leven tegemoet kunnen gaan.
Ik begrijp er niets van, maar snap wel dat mensen dit graag willen denken.
Groetjes jean