eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 mei 2010, 1:43:


Als Druppel het niet heeft geschreven, dan is het onzin, om doodmoe van te worden.
Als de beweging er is, kan je het op cue (que in Druppel taal) zetten. Moeilijk he.

Isabel van der Made schreef op maandag 24 mei 2010, 1:43:


Hoeven we niet Isabel.... het zeker wéten is voor ons beiden voldoende toch?
Ik denk nog zo vaak terug aan die k.... dag op de kliniek indertijd... was gewoon een horrorstory. Doodsvonnis wat 'even' uitgesproken wordt over jouw paard, die teveel sedatie heeft gehad dus bijna omlazert.... schei uit....
Nog 1 ding wat je kunt proberen... zolen, siliconen die 24 uur uit moeten harden dus moet ie ook nog ingetaped en op stal... wiggen omdat ie een beginnende spat heeft dus binnendoor gekorrigeerd moet worden... en daarom pijnstillers.... allemachtig.... in die tussentijd was er kennelijk een 'hoefsmedenkursus' of zo aan de gang... dus iedereen geeft even vrolijk z'n mening. Kortom: er is ontzettend veel negatief geluld die dag maar het ging wel over MIJN paard. De ziel. Er was die dag maar 1 ding positief wat ik met mijn lekenogen zelf kon zien. Prachtige gave hoefbeentjes, en keurig op de plek waar ze horen. De rest heb ik alleen maar hele slechte dromen van gehad.

Maar goed, het heeft me wél hier gebracht, en waar ik nú ben.

Hoefijzers..... het einde!!!

Wil schreef op maandag 24 mei 2010, 1:48:


Hebben we het over dezelfde foto? Ik dacht misschien een grasklokjes-soort of een delphinium, voor Foto Img_2412 (een foto op de bovenste rij). Ik kan 'm niet groter / van meer dichtbij bekijken, dus het is nogal een wilde gok .

Die plat ligt, bij de Oostindische kers, dat is een andere foto. Die plant herken ik niet (het leek me geen Slangenkruid; maar natuurlijk kan ik me vergissen).

Karen

Ik kan je bovendien uit ervaring zeggen dat het werkt. Mijn paard heeft van nature een prachtige uitgestrekte draf, die ze ook graag laat zien. We hebben menig paard op de boven omschreven manier geholpen te leren wat de bedoeling is als er gevraagd wordt te strekken.

Gave hoefbeentjes, dat is mazzel.
En dat is ook waarom hij ondanks slecht volgroeide hoeven toch over de rotsbodem kan banjeren. Denk ik.

Opal's hoefbenen zijn totaal misvormd. Door de beklemming van te jong ijzers.

Karen Koomans schreef op maandag 24 mei 2010, 2:02:

Eh nee.... haha..... 2412 is juist de plant die ik niet kan vinden!
Heb we al wezenloos gezocht... zo'n 40 google pagina's doorgespit, maar nog niets.
2412 is ook vrij hoog.... en de bloemetjes zijn echt maar 1 mm groot of zo... heel veel bloemetjes bij elkaar op een takje dus.
Ik bedoelde idd. de plant bij de OostIndische kers....
Diep blauw/paars, rode meeldraden, sommige bloemetjes hebben ook een rossige gloed. De afbeeldingen die ik gezien heb van Slangenkruid komen er echt wel heel dichtbij. Het blad is idd. harig.

Wil

Hoefijzers..... het einde!!!

Isabel van der Made schreef op maandag 24 mei 2010, 2:09:


Kun je nagaan, wat een hoeven Chaser gehad zou kunnen hebben... denk dat goede hoeven toen nog in het ras aanwezig waren. Als het nu er nog niet uitgefokt is....

Hoe oud was Opal eigenlijk toen er ijzers onder kwamen?

Hoefijzers..... het einde!!!

van lennep schreef op maandag 24 mei 2010, 0:29:


JIJ hebt 4u gereden terwijl één week geleden 400m je limiet was ! Talk about trainingsprogramm

Pien (en evt andere) om ff terug te komen op hoefschoenen.
Ik loop hier dagelijks met de honden door het bos en wandel er met de shetten, maar ook nu zijn er 'verharde' paden (dus met veel steen) die worden afgewisseld met zwaar modderige paden. In de herfst wordt dat nog erger,
Hoe los je zoiets dan op, als hoefschoenen bij modder niet zo handig zijn?

(verhaal met ijs klopt... heb je natuurlijk gelijk in)

Wil schreef op zondag 23 mei 2010, 20:47:


Idd gaaf!!! Wil ik ook wel...

Isabel van der Made schreef op zondag 23 mei 2010, 23:55:


Die ijzers bevielen niet, Isabel. Paard werd er niet vrolijk van (geen speelse huppeltjes meer in de wei) en ik stond doodsangsten uit bij nat asfalt op hellingen, want dan ga je echt glijden met die ijzers!
Maar voordeel was wel dat ze geen nieuwe hoefzweren meer kreeg met die ijzers eronder, en dat ik kon blijven rijden.

Wat er aan de hand is met haar hoeven? Geen idee. Ze heeft bij vorige eigenaars waarschijnlijk ook nooit ijzers onder gehad. Heel veel buiten gestaan (alleen 's winters 's nachts binnen, verder altijd op de wei).
Haar hoeven zijn kennelijk niet gemaakt voor deze omstandigheden...

Ze heeft platte zolen (dacht even dat die holler begonnen te trekken omdat ik nu de steunsels anders behandel, Swedish Hoofschool methode. Maar die zijn weer terug vol gelopen). En altijd min of meer flares in de kwartieren.

Ja, ellende hoeven. Soms voel ik me trots met die hoefschoenen aan. Krijg er vaak vragen en opmerkingen over. Maar t is wel altijd een gedoe. Zeker als ik weinig tijd heb en toch even wil rijden...
Dit jaar begonnen voorzichtig op te bouwen zonder schoenen (hele winter niet kunnen rijden, omdat ze met gladheid en blubber onderuit ging met de schoenen aan).
Totdat ze weer kreupel ging lopen. Toch maar weer met schoenen aan verder, en gelukkig is het geen nieuwe hoefzweer geworden (de vorige is nog niet eens helemaal uitgegroeid...).
Ach ja... k Hou erg veel van het paard en beleef er toch veel plezier aan.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 mei 2010, 1:27:



onlangs waren er 2 uit dezelfde lidia
elk jaar zijn er verschillende
so what

mirrorhorses schreef op zondag 23 mei 2010, 22:44:


Hallo Wendy,

Ik doe mijn best , en nu kan ik ook zeggen dat dat een hele goede dag was van ons.
Onze relatie is wisselend , maar ik probeer zoveel mogelijk naar haar te kijken , en daarnaar te luisteren en te handelen. Dat maakt het soms zo moeilijk want ik probeer alles te beredeneren.
Het is een karakterpaardje , die snel haar ongenoegen uit , en ik vind dat ik dat niet kan negeren.
Ik moet die bak uit. Daar doet ze het wel goed , maar buiten...
Buiten is de ontspanning , als ik alleen met haar rij , ver te zoeken.
Vandaar dat ik buitenritjes met meerdere paarden vanaf nu ook met beide handen ga aangrijpen , want gisteren heeft ze toch hele stukken ontspannen gestapt.
Ze kiest zelf veelvuldig voor de rechter stelling , maar ik kon haar hele stukken in de linker stelling laten lopen. Dat vond ik al heel wat van mezelf , en van haar!
Soms probeer ik de oefeningen ook gewoon buiten te doen , met wisselend succes. Schouder binnen lukt me buiten soms beter dan in de bak , omdat je buiten niet direct die stomme bocht weer tegen komt.
Ik zal proberen om nog minder te vragen , en nog meer vanuit de ontspanning te werken. Het probleem is dan dat ze ''sloom'' wordt met haar binnen achterbeen , en daar hele kleine pasjes mee zet , en vervolgens met het buitenbeen grote passen zet.

Gr Esther