joop schreef op donderdag 20 mei 2010, 14:05:


Precies Joop, dit is geen coniferen en tulpenland!
Een hibiscus die in onze NL tuin heeft gestaan... heeft het na 2,5 jaar opgegeven.
Heel jammer, was een prachtige struik.
Een hibiscus die ik hier aanschaf, met Portugese roots, zal het waarschijnlijk wél doen.
Struiken zoals de Lantana of Oleanders.... kunnen tegen de hitte, hoeven niet zoveel water en slaan dus wel aan. Je kunt wel een prachtige tuin willen aanleggen... maar zult moeten kiezen voor planten die hier voorkomen.
Oh, niet zo erg hoor.... b.v. grote groepen Strelitzia's aanplanten is echt geen straf!

Voor weiland precies hetzelfde. Een monocultuur van raaigrassen zal het hier niet overleven, denk ook dat die veel meer water nodig hebben.
Door de hitte zullen alleen de allersterkste rassen overleven, dus wat hier van nature voorkomt moeten we blij mee zijn. Nou, als ik zo naar onze (glimmen!) paarden kijk gaat dat prima!
En dit jaar is een fantastisch topjaar... omdat er zoveel regen gevallen is. Ik geniet er nog even van... want volgens mij is de grote droogte aangebroken, en zal alles met een paar dagen verdorren en daarna verdwenen zijn. Er zal hooi in overvloed zijn, heerlijk geruststellend gevoel!
Wil

Hoefijzers..... het einde!!!

Isabel van der Made schreef op donderdag 20 mei 2010, 14:01:


Amen!

ik heb wel vertrouwen in mijn bekapper maar als mensen roepen over de spieren enzo dat is weer meer onbekend terein voor mij en wil ik wel weten als ik een vreemde bij mijn paard haal of dat wel de juiste persoon is ik vertrouw niet zomaar iemand.
Heb al slechte ervaringen gehad omdat ik die personen vertrouwde nou he er wel van geleerd.

Verder kan ik het wel alleen doen maar als ik twijfel of als ik door mijn slechte rug het even niet aankan laat ik bekapper komen maar het groeit echt snel en het is zo hard wat zeker wel goed is maar pfffffff

Maar als ik het goed wil doen moet de bakapper elke 2 tot 3 weken komen en dan ben ik al aan de late kant.
maar dat apperaat hoe kom je daaraan en wat kost het kan me het niet voorstellen namelijk.

angelique hage schreef op donderdag 20 mei 2010, 0:04:


Jij spreekt niet in de geest van Eddy! Anja heeft uitgelegd dat ze door de lessen van Eddy heeft geleerd om elke uitdaging, elke 'zwakte' als trainingsmoment te beschouwen. Dat is een waardevolle les. Deze knop moet ook in jouw hoofd om! Je denkt naar mijn bescheiden mening nu teveel vanuit het paard en wat hij naar verwachting gaat doen. Dat zou je moeten ombuigen naar actief leiden: WE gaan DAARheen.
Idem dito met leuk in het water spleshen. Je kunt erop wachten dat zo'n paard gaat rollen, dat is gegarandeerd de volgende stap. Als je dat niet wil aangezien het gevaarlijk kan zijn, zorg je dat je hem voor bent. Je beperkt het spleshen tot enkele meppen op het water en neemt dan de leiding weer: we gaan nu daarheen. Oftewel: "Come on, go on, it's okay, good boy, let's go", zo je wil.

Christel Provaas schreef op donderdag 20 mei 2010, 14:29:


Klopt, Christel, ik ben alle "owwwww shits" te boven en zie dingen onderweg waarbij ik denk "heeee das interessant", ik heb nog maar een paar basisdingetjes in mijn rugzak, maar daarmee kom ik tot in Tokyo (als het niet via zee is ) Ik doe op een buitenrit met Angelique redelijk mijn eigen ding. Zo laat ik Angelique springen met Banjer en loop dan met Jeen door, ze nemen een heuvel in volle galop en ik blijf beneden. Het echt van elkaar weglopen en een blokkie om ... nee, dat hebben we nog niet gedaan, maar dat gaan we zeker doen! Niks is eng als je je kop maar gebruikt en het paard dat blijft uitleggen ... inderdaad "it's okay" en dat is het ook!
Dat waterdansen is grappig, maar, zoals je terecht zegt, het is wachten op een duik ... dus ben ik gisteren begonnen vrijwel direct afbreken die akties en helaas moet ik daar behoorlijk been voor gebruiken om hem een tweetal keren erna met véél minder druk gewoon door een plas te krijgen. Ik zit er helemaal niet op te wachten dat als ik één keer minder oplet of te langzaam ben wij samen in een situatie worden gebracht waar niemand op zit te wachten. We doen rustig voort en pakken iedere hobbel die we onderweg tegenkomen. Ik vind het zo vreselijk leuk!