Soms zijn er momenten waarop je denkt: jemig, wat een oogkleppen heb ik op
Maar omdat iemand van jullie er misschien iets aan heeft wil ik toch onze ervaring van de afgelopen maand hier neer zetten.
Even kort de geschiedenis van pride: juli 2003
hoefbevangen verklaard door emmeloord met een kanteling van 3 mm ( maar ik ben er nu uit dat dat nou niet bepaald ernstig is geweest ) 5 dagen lang gezegd dat hij ook nog cushing had en ik moest er maar rekening mee houden dat hij niet lang meer zou leven.
We werden uiteindelijk naar huis gestuurd met een hoefzweer.......
Maar wel ijzers met zooltjes.
Sept 2003 gingen die eronderuit en jemig, het was om te janken.
Hoeven vreselijk slecht, roodbruin van kleur, zool tot op de grond, pijnlijk, gevoelig noem maar op.
Ik heb toen de info van deze site afgedrukt en ben zelf aan de slag gegaan. Uiteraard wel door bijna iedereen beschuldigd van dierenmishandeling.
Ik heb toen wel hoefschoenen aangeschaft.
September 2004, het gaat steeds beter en hier in de buurt rijd ik inmiddels blootvoets. Dus ook zonder schoenen.
Oktober 2004, even een trailer miscommunicatie. Hierdoor loopt hij 3,5 uur over de stenen in stap en draf.
Nadeel: hij loopt 3 weken lang vreselijk, de eerste week heb ik hem daarom met schoenen laten staan.
Voordeel wat ik had gehoopt en wat ook is gebeurd. De hoeven waren zo ver gesleten dat ze op een punt kwamen waarop de witte lijn helemaal goed was.
En jawel, het gebeurde wat ik al hoopte. Toen zijn hoeven weer aangroeide groeide dus ook die gezonde witte lijn door. En ineens werd de zool een stok holler en ging hij lopen als een trein!!
Begin december 2004, het gaat weer slechter, hij loopt vreselijk kort en kreupel op de stenen.
Ik ging er vanuit dat het zijn voorvoetjes weer waren en dat dacht eigenlijk iedereen. De moed zonk mij al weer in de schoenen.
Totdat ik eens even heeeeeeeeel goed ging nadenken.
En ik kwam tot de conclusie dat het zijn hoeven NIET konden zijn. Die zagen er prachtig uit, mooie witte lijn, holle zolen, geen rare afwijkingen, mooie zool etc etc.
Ineens kreeg ik de ingeving om eens naar een fysio te gaan met pride.
Nou, dat was geen verkeerd idee.
Het bleek dus dat de spieren bij de lendenpartij vast zaten maar vooral ook zijn linkerachterknie.
Na een paar behandelingen loopt hij weer als een kieviet en begin ik zelfs hoop te krijgen om ook zonder schoenen endurance te kunnen rijden.
Lang verhaal kort: het zijn dus niet altijd hoefproblemen die ervoor zorgen dat een paard moeilijk loopt. Eigenlijk heel logisch natuurlijk maar ik moet denk ik maar eens die schrik voor zijn 'bevangen' voetjes loslaten.
cornelie
Warboel
