Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 mei 2010, 10:27:


Ja over dat soort oefeningen heb ik het dus.

Maar snap je laatste vraag niet zo ... paarden als jeen hebben dat probleem niet Wat bedoel je?

Maria Delavega schreef op dinsdag 18 mei 2010, 10:56:


Zou je eerst niet leren lopen, voordat je horden gaat lopen?

Sandra van Bommel schreef :


Nou, ik heb het wel luxe want Evy (medewerkster) en ik doen de trainingen samen, ik ernaast en zij erop. Eerste keer zadel erop gaat ook zo, eigenlijk alles (ik aan het hoofd en zij met het zadel).

Met rijden dus vanaf de grond geef ik het signaal en daarna al gelijk de eerste keer op het paard begint Evy met het zo geleidelijk van me over te nemen. We leren hierbij in de eerste trainingsdagen het paard vooraf (dus nog op de grond) de basisdingen en op stem reageren.

Dus 'stap' kun je ook vanaf de grond aanleren, draf idem (ernaast rennen/fietsen), 'ho' (stoppen), wijken (alleen basis), achterwaarts ook. Stil blijven staan, hangen, eerste keer erop wordt altijd met ons tweeën gedaan. Erg veilig, geconcentreerd en gecontroleerd. Geen kletsende of drukke omstanders in de buurt, iedereen is stil en geconcentreerd (en anders stuur ik ze weg hoor). Het eerste moment van opstappen en daarna de eerste stappen zijn altijd de meest spannende want je wilt niet dat een paard gaat bokken of wil wegrennen (dan zouden wij ons voorwerk niet helemaal goed hebben gedaan). Maar je weet maar nooit of ergens oude trauma's/ herinneringen zitten die opeens bovenkomen.
Stoppen gaat met stem en zit. Al binnen een keer of drie weet het paard wat er bedoeld wordt en neem ik wat afstand zodat het paard leert te reageren op de persoon óp hem/haar.

Probleem is vaak dat mensen allerlei cues verzinnen om dat paard iet te laten doen. In één stroom hoor ik kusgeluid, klikgeluid, een heleboel woorden, zitten ze te schokken met dat bovenlijf om het paard naar voren te drijven. Paard weet dan helemaal niet wat gaande is en houdt zich doodstil ('staken' wordt er dan beweerd, tsss ). Dus één cue (woord) voor stap, een andere cue voor draf, 'easy' ís ook easy (en wordt ook op een easy manier gezegd want je wilt je paard vertragen) en de 'ho' (whow bij ons) wordt uitsluitend gebruikt om te stoppen en stil te staan.

Zelden dat we van te voren aangeven dat we er vandaag voor het eerst op zullen gaan, dat soort momenten voel je aan en omdat Evy en ik zo op elkaar ingespeeld zijn zitten we altijd juist daarmee. We hebben ook allebei de afspraak dat we ons er beiden goed bij moeten voelen. Twijfelt een van ons nog of we erop stappen dan wachten we nog even. Soms is 10 minuten en één weggetje verder voldoende. Je weet namelijk wel dat het moment eraan zit te komen (binnen de eerste trainingsweek zitten we er al op). In 8 van de 10 gevallen gaan we naast het paard wandelend van huis en komen we rijdend thuis. Gewoon kwestie van het juiste moment en ja, dat is heel erg op gevoel en kijken naar het paard (signalen). Het valt ons telkens weer op dat we zelfs allebei tegelijk op hetzelfde moment belonen (stem, krabbel) dus dan zit je op één lijn en in dezelfde stroom. Voor een paard alleen maar helder.

Nu naar jou: Haal er een helper bij die de signalen nog even vanaf de grond geeft en neem het van op het paard geleidelijk over. Als je je voorwerk gedaan hebt en je past alles correct toe (timing, loslaten, beloning) is dat binnen 10 minuten geregeld en snapt je paard je.
Ik zeg dit niet om aan te geven dat alles snel moet gaan, maar het kán heel snel gaan als je het goed doet. Ergens onnnodig in blijven hangen terwijl het paard er wel aantoe is, is alleen maar onduidelijk en geeft verveling (dus soms geklooi). Als je een paard iets nieuws leert moet je dóór kunnen gaan, dat houdt het levendig.
Zodra het paard het een paar keren gesnapt heeft stop je daarmee en ga je wat anders doen waarvan je ook weet dat het goed zal lukken.

Niet frustreren, maar aanbieden: druk houden met dat been - (niet druk opvoeren bij geen reaktie) totdat je een kleine reaktie krijgt, release en gelijk belonen, paar keer herhalen, wachten op reaktie, idem en klaar. Teugel blijft in de 'wijk' positie maar je gaat niet harder trekken bij geen reaktie. Je wacht alleen maar af (adem in je buik) tot de reaktie komt. In feite bied jij iets aan en laat je het het paard zelf uitzoeken. Bij de minste gewenste reaktie beloon en release. Wachten. Klein beginnen. Zo verschrikkelijk simpel, maar de meeste mensen hebben te weinig geduld om te wachten, die gaan de druk opvoeren en aan dat dier lopen trekken/duwen om het paard te laten reageren. En dat snapt zo'n dier niet!

Alles valt of staat met jouw intentie, met heldere communicatie naar je paard toe, signalen te leren interpreteren (ook je eigen signalen naar hem toe), timing, consequent zijn en op de juiste momenten release en belonen. Helaas schort het hier vaak aan en worden paarden overladen met allerhande soorten informatie om maar iets van ze gedaan te krijgen en doen ze de luiken dicht of erger- gaan ze tegen je in. 'Dominant' of 'lui' heet dat dan.



Zie boven. Bos is perfect daarvoor, why not? Lekker luchtig houden.

groet, Pien

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 mei 2010, 10:33:


Nou, je brengt hem weg en een maand later ga je hem weer ophalen.

Neeje, dat hangt allemaal af van wat je juist verwacht van de trainer.
Ik heb mijn merrie ooit weggebracht omdat ze kreupel was en ik mij afvroeg of het mogelijk was om haar daar alleen met training doorheen te krijgen. (Het zogenaamde rechtrichten dus.) Ik ben daar toen zelf niet mee begonnen omdat ik daar geen kennis van had. Ik had geen zin om maanden met een kreupel paard aan te modderen, fouten te maken en om dan te moeten concluderen dat het niet werkt/lukt. Ik wilde zeker zijn dat ze correct gereden werd zodat ik een goed beeld had of die manier van trainen wel/niet mogelijkheden bood voor haar. Als ik dat zelf zou doen, zou dat ook een beïnvloedende factor kunnen zijn en dat wilde ik vermijden. Het ging mij in de eerste plaats om of het mogelijk was voor mijn paard. En toen dat bleek te lukken, moest ik het natuurlijk zelf ook leren.
Mijn paard is toen eerst 1,5 weken dagelijks alleen door de trainer gereden. Maar ik ging wel kijken om de dag. Na een weekje moest ik er al eens op na een training zodat ik 5 minuten kon voelen hoe ze liep. (Nou, wreed goed )
En de laatste 2,5 weken reed ik haar ook een dag of 2/3 in de week terwijl de trainer mij les gaf. De rest van de dagen werd ze nog door haar gereden.
Toen ze weer thuis was, liep het trouwens compleet mis. (Eigenlijk was ze ook een beetje op een verkeerde moment naar huis gegaan. Net op een moment dat ik er in de les een beetje mee in de knoop zat. ) In principe was het niet gepland dat ik nog vaak les zou hebben van degene die haar gereden had omdat de afstand te ver was. Maar ze is ons toen wel komen helpen om weer op het goeie spoor te komen en daarna heb ik nog bijna 2 jaar wekelijks les gehad van haar. (Ik snap nog altijd niet waarom ze dat deed, want ze was ruim 3 kwartier onderweg voor ze hier was. Maar ik heb daar wel heel veel aan gehad.)

Puzzle zal ik waarschijnlijk ook nog wel eens één of meerdere maanden ergens heen brengen. Maar dan om compleet andere redenen.
Eigenlijk wilde ik hem verkopen maar nu Charly haar veulen een hengstje is, mag hij blijven. Dus moet ik ook maar verder met hem.
Als ik Puzzle wegbreng wil ik er veel minder bij betrokken worden.
Ik heb hem zelf in gereden en eigenlijk is hij heel leuk en simpel te rijden. Maar ik vertrouw hem voor geen haar. Ondertussen staat hij al weer een jaar stil.
Ik zou hem kunnen rijden, maar ik wil dat niet. Ik heb geen zin in de stress om hem dingen te leren, met hem te gaan wandelen, etc... Daar heb ik geen plezier in. Als ik paardrijd wil ik kunnen ontspannen en dat kan nog niet met hem.
Ik wil mij ook niet zitten afvragen of hij wel/niet gaat ontploffen etc... Ik wil dat hij braaf is, of dat ik op z'n minst weet wanneer hij stout is, onder welke omstandigheden.
Dan heb ik liever dat iemand anders dat nagaat, hem mee naar buiten neemt en doorrijdt.
Op Puzzle ga ik niet opzitten voor ik 99% zeker weet dat hij safe is. Dan is een maand waarschijnlijk niet eens genoeg.

groetjes
Ans

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 mei 2010, 10:33:


Tuurlijk is het het allerleukste om het zelf te doen, al helemaal als je je paard van jongs af aan al hebt en je er samen mee hebt ontwikkeld. Als je kunt rijden, niet bang aangelegd bent, een beetje snapt hoe je dingen kunt aanleren. Maar die eerste keer op je paard stappen vinden veel mensen eng, bang ook om fouten te maken (terecht). Je zult wel die basis goed moeten (kunnen) aanleren. Maar dat weet je meestal zelf wel.

(nu blijf ik even weg, ben m'n boekhouding aan het doen die anders blijft liggen)

Tot later, Pien

Anja Seijn schreef op dinsdag 18 mei 2010, 11:11:


Was lange teugelwerk niet de basis? Zijgangen kent ze al aan de lange teugel, maar is haar aangeleerd en niet aan mij...ik heb wel gezien op de cd van Piet Bakker hoe het werkt, maar om dat nu op m'n eentje te gaan uittesten, liever niet...

Spirithorses schreef op dinsdag 18 mei 2010, 11:25:


Ik heb m'n Hafje helemaal alleen gedaan, maar met deze merrie zou ik toch wel graag wat meer niveau bereiken...dan is alleen klooien niet ideaal.
Veel rekenplezier met de boekhouding (pff en dat in zo'n mooi weer )

Maria Delavega schreef :


Ik kan jou het lange teugelwerk niet aanleren en met rechtrichten zijn we net zelf ook pas echt serieus begonnen. Daar heb ikzelf nog wat tijd voor nodig.

Maar ik zou je wel kunnen helpen al die andere dingen te doen.
Echter, voorlopig zitten we vol hier, dus aan mij heb je niks op dit moment.
Ik wil niet teveel trainingspaarden tegelijk omdat we ook nog de lessen, cursussen, bekappingen etc hebben en nu het hoogseizoen ingaan.
Pas in september zijn er bij mij weer mogelijkheden.

Breng je paard naar Eddy, die werkt precies zoals ik maar die heeft minder andere dingen die zijn aandacht vragen. Of vraag Cindy om je te komen leren lange teugelen. Binnenkort komt ze hier ook. Trouwens, ben ook een datum aan het plannen met Antoine de Bodt, dan komt hij hierheen om wat rechtricht lessen te geven. Als je interesse hebt kun je me even mailen om erbij te zijn.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 20:55:


Ik vind dit bericht appels met peren vergelijken.
Hoe natuurlijk zijn wij? Als we op een paard rijden sowieso niet. Geen enkel paard heeft in de natuur een mens op zijn rug die hem belast en dingen van hem eist die hij uit zijn vrije natuurlijke wil helemaal nooit zou doen.
Dus rijden is een kwestie van een door de meeste mensen neergelegde norm. Die het paard moet accepteren en waarvan wij zeggen dat dat goed voor hem is en dat ie daar blij mee moet zijn.
Paard is een gewoontedier en laat zich ondergeschikt maken. Daarom kunnen we erop rijden.
Als het paard het op de een of andere manier niet accepteert, veranderen we zijn gewoontes even en hop, niks meer aan de hand.

Verder heeft de manier van aanleren helemaal
niks te maken met de beweging die een paard krijgt. Parelli, clickertraining, voorál clickertraining, zijn het resultaat van het zoeken naar betere leermethoden en dat dat ook nog diervriendelijker is, is alleen maar meegenomen. Steppen naast je paard als het om de een of andere manier niet bereden kan worden... waarom niet?
Een bal? Waarom niet de kans geven te spelen als een maatje in de wei even niet mee wil doen? Wat is er tegen?

Er is geen enkel paard wat last krijgt van bv. zijn natuurlijke scheefheid als het in de wei mag lopen.
Er is geen enkel paard wat te vet zou worden als wij niet zorgen voor te rijke weides.
Dus het oog van de meester maakt de paarden slank.
Het krijgt de conditie die hij nodig heeft om 24 uur in de wei te lopen.

Pas als wij extra zaken gaan vragen, moet hij extra spieren, extra conditie kweken, rechtgericht worden en daartoe allerlei rare oefeningen doen om hem niet kapot te rijden.

Gea R schreef op dinsdag 18 mei 2010, 11:04:

Anja Seijn schreef op dinsdag 18 mei 2010, 11:06:


Sil snapt teugelhulpen nog niet.
Paarden als haf, shetten en Jeen wel.
Hebben het probleem van 'niet snappen' dus niet.
Sorry voor onduidelijkheid.

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 14:35:


Tja ik denk dat jullie ook gelijk hebben hoor.
En ik voel me nu enorm schuldig nu ik ziek (griep, fikse keelontsteking.)in bed lig, en niks met ze kan doen.
Maar ze staan buiten dat is al heel wat. En straks gaan we er weer lekker op uit de polder in.

Savannah! Amber! en Cheyenne!

Pien... bedankt voor reactie.
Mooie uitleg... kan er wel op ingaan, maar doe dat niet hier
Dit is anja's topic.
Zal dus een eigen topic openen.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 mei 2010, 10:47:


Klopt , doe ik ook.
Maar gisteren niet gedaan.
In stap loop ik zelf nog te klungelen in schouder/voor en binnen , maar dat moet ik ook eens laten filmen! Ze heeft dan wel veel meer buiging waardoor het achterbeen grotere afstanden moet overbruggen. He nou ben ik nieuwschierig hoe dat eruit zou zien op film!!!

Ikke ook niet


Ja , moet ik ook doen.Ik ben zelf nogal groot , en als ik haar hoofd laag wil hebben , dan moet ik dat op dezelfde hoogte vragen , dus touw moet van mijn hand af op dezelfde hoogte komen , althans nu in de aanleerfase.

Ja , dat is vooral om linksom het naar buiten vallen ''over de schouder'' te kunnen corrigeren.Ze is nog zoekende , en vooral als ze zelf teveel buiging in haar hals maakt , ''wijkt'' ze naar buiten , en mij is geleerd dat dat niet mag.
Maar dat gaat nu erg goed , en ik heb niet hoeven te corrigeren.

Gr Esther

Anja Seijn schreef op dinsdag 18 mei 2010, 11:03:


Ja , ik moet hartjes zien Zo is mij dat ooit verteld , en volgens mij is dat hetzelfde als de VV van jou.


Nou dat was inderdaad een enorm probleem. Rechtsom was meestal rennen , en nu...goed he!!!!

Ik zal het eens proberen met die lijn achterlangs.

Gr Esther