Gea R schreef op maandag 17 mei 2010, 20:25:


HéHé , hier , op dit forum ? Intensief getraind ? .Waar 400m naar de buren als ultimate grens vooropgesteld word ?

Dit hoeft daarom niet altijd fysiek belastend te zijn.

Denk dat het lummelen aspect hier ruimschoots vertegenwoordigt word .Dat de meeste gezondheidproblemen hier voorvloeien uit TE weinig beweging en TEvéél vreten .Dat men gewoon een tiental paarden van mensen die frequent rijden moet stellen tegenover mensen die meestal rondlummelen met hun paarden om zo de meest spraakmakende fotootjes te schieten


Doet geen enkel paard hoor !

Er moet mij eventjes iets van het hart, soms snap ik er werkelijk niets meer van ...
Ik heb eerst heel wat pagina's door zitten bladeren om te verifiëren of ik de zaken helder voor ogen heb of dat ik overgevoelig (ben per slot van rekening een vrouw ) reageer.
Maar nee, ik snap het echt niet meer ...

Enerzijds lees ik tientallen topics waarin mensen het hoofd breken hoe ze hun paarden meer beweging kunnen geven, druk in de weer zijn met paddock paradise's bouwen, allerlei gezondheidsproblemen met betrekking tot te rijk voer en te weinig beweging moeten oplossen, hoe we al clickerend dressuuroefeningen kunnen aanleren, de schouderbinnenwaartse en ga zo maar door ... om vervolgens anderzijds heel stellig en heel principieel te beweren dat we een paard gewoon in de wei kunnen zetten, er nooit meer naar om hoeven te kijken, want dan beweegt hij van nature voldoende, is hij op en top gelukkig, want het dier zit echt niet op ons te wachten???

Maar als dat zo is hé ... zit dat paard dan wel te wachten op Pat Parelli? Raakt dat paard dan helemaal in extase van clickeren? Moet ik dan met een step naast mijn paard gaan steppen? Of wat te denken van de mega paardenbal? Wat moet een paard dan met zo'n bal? Zal ik die blinde dan ook maar de kogel geven ... per slot van rekening was hij in de vrije natuur allang kanonnenvlees geweest hé?

Kortom, hoe natuurlijk zijn wij nu eigenlijk? Of zijn wij natuurlijk als het ons het beste uitkomt?

Vooraf excuses voor mijn reactie, het zullen de hormonen wel zijn (dan mag het, is natuurlijk hé?)

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 20:55:


Tja die hormonen hé. Wat zijn we als vrouw door de natuur toch bevoordeeld

Ik stel me deze vraag best wel vaak. En als je er goed over nadenkt, doen we al hetgene wat we voor onze paarden doen, voor ons plezier. Omdat wij het fijn vinden om weet ik veel wat met paarden te doen.

Aan de andere kant (misschien is het mezelf sussen), vind ik ook dat als ik dan als mens beslist heb om mij een paard aan te schaffen voor mijn plezier, ik de plicht heb om mij te verdiepen in het wezen paard en mijn "plezier" af te stemmen op de "noden" van het paard. En zodoende iets creeër wat misschien tegennatuurlijk is, maar waar je paard ook wel plezier aan heeft.
Daarbij komt ook de plicht om je paard te voorzien van de noden die een paard nodig heeft. Veel beweging buiten en kameraadjes. En dat deze zorg dan ook voor mijn plezier komt.

Nils Vellinga schreef op zondag 16 mei 2010, 22:01:


Super Nils, heel fijn voor jullie. Ik heb Olly ook zien lopen en weet dus ook dat ze héél veel energie heeft en er bovendien goed uitziet.
Maar bij ons is het deze winter niet echt gelukt
Terwijl Mel en Indy blaakten van gezondheid en glommen als een spiegel op alleen maar hooi... Moesten Sela en Couscous echt wel wat bijkrijgen. Couscous vermagert anders zienderogen en Sela bleek na een bloedonderzoek tekorten te hebben...
Jammer... maar het is wel de realiteit.

Marianne

Was ook maar een mopje hé. Allez, k'zal wat minder overdrijven. Vol enthousiasme naar je toe komen gegaloppeerd als ze in de weide staan. En dan niet omdat je je zakken vol koekjes hebt zitten

Christel Provaas schreef op maandag 17 mei 2010, 18:57:


Christel het geeft niet hoor...toch bedankt dat je hierover een opmerking gaf. Sorry dat ik grof was laatst tegen u, maar soms doen me zaken pijn. Ik heb soms gevoel dat ik niets goed doe, niets zinnigs zeg, al wil ik het graag en dan reageer ik te fel.
Soms denk ik, geef Eddy z'n zin en post niets meer, de mensen hebben er toch niets aan aan mijn gewouwel, maar waarom? Er zijn hier toch mensen die het de moeite blijven houden voor mij om raad en advies aan te vragen. Daar dient een forum toch voor?
Ik ben niet goed, ik ken niets, ik heb geen super atletische knollen, maar ik wil plezier hebben van m'n hobby...soms, is dat ver te zoeken door mensen die het me blijkbaar niet gunnen. Het feit dat Eddy me niet wou helpen is juist de oorzaak geweest van m'n zoektocht. Geloof me, als ik iemand vind, zoals de mevrouw van wie ik nu les krijg en die het ziet zitten om tijd aan mij te besteden, dan hou ik die met beide handen vast. De rest verkoopt vele mooie woorden, maar als puntje bij paaltje komt, gebeurt er bitter weinig heb ik tot schade en schande en veel geld lichter mogen ondervinden. breng je paard maar, we doen ons best, maar o wee als je eens een kijkje wil gaan nemen, dan hebben ze plots geen tijd voor je. Je weet niet eens hoeveel en wat ze gedaan hebben met je paard.
Eddy doet dat wél, maar waarom hij het nodig vindt om zoveel mensen pijn te doen, is me een groot raadsel...ik heb nooit pijnlijke commentaar verkocht bij zijn filmpjes.
Toch, ik doe verder zoals ik bezig ben, ben blij dat ze me na tweede keer niet meer intimideert door te steigeren en te kloppen, mooi voetje geeft en neem het advies die ik hier gekregen heb ten harte om beter te doen.

Uiteraard

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 20:55:


Hmmm, dat je je dit afvraagt komt natuurlijk door mijn reaktie.
Ik zou graag meediscussieren maar heb hier een dochter op de bank zitten die een paar dagen komt logeren (en extra vrij genomen heeft van haar werk). 't Zal dus effe moeten wachten. Dan weet je dat ik niet mijn snor probeer te drukken voor jouw bedenkingen.

Groetjes, tot later, Pien

Gea R schreef op maandag 17 mei 2010, 21:08:


Ja! Hiero, mijn paarden doen dat.
BD roep ik van de weide en die komt altijd aanrennen. Alegría nu ook al.
Quib, Najib, Spirit, heel zeker weten!
En ik heb geen voerbeloningen dus dat kan het niet zijn.
Ik ben ook de voerverstrekker niet, dat doe ik zelden.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 21:12:


Ik lees het later graag, Pien! Mijn bedenkingen kwamen niet echt door jouw reactie. Jouw reactie vond ik eigenlijk een soort controlevraag Kwam eigenlijk door het vervolg ... lees sommige topics maar door en zie hoe tegenstrijdig het is.
Groet en have fun met je dochter!
Anja

Sandra van Bommel schreef op maandag 17 mei 2010, 15:11:


Denk ik ook niet, maar een ondervoed naamgenootje van mij, met blijkbaar goeie hoeven en keurige manen, maar verder zonder beschrijving? Ik moest het toch even melden. En wellicht kent iemand weer iemand, die gehoord heeft van iemand die...

Overigens heb ik geen idee wat nette manen zijn, want die van onze dames heb ik geloof ik eind juli 2009 een keer gekamd

Jet van Gulik schreef op maandag 17 mei 2010, 21:25:


Correctie: Jet staat nu met mini-filmpje op de site. Moet toch iets makkelijker zoeken worden naar een eigenaar of iemand die iemand kent die Jet kent?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 17 mei 2010, 18:10:


Er zijn nu twee mensen die Jeen gezien hebben nadat ik hem terug heb ... beide dames hebben elkaar niet gesproken én kennen elkaar niet ... beide dames hebben diverse keren tegen mij gezegd "Is dit hetzelfde paard????" om vervolgens te zeggen: "Tering, Anja, wat ben jij veranderd!"
Let wel hé, Jeen en ik zijn nog maar pas begonnen. Dikke streep onder de eerste twee jaar, die spelen geen rol meer. Het is nu, het is hier ...

Dit was jouw analyse:
De persoonlijke kant van mezelf zag een zéér Mooi/moedig/Véél te vet maar onbetrouwbaar ('K heb lak aan je ) en zelfzuchtig (Kga het niet effe" doen zie , oow shit ,no way!!) paard met een zéér moedig maar onkundig ruitertje erop !

Hij had compleet schijt aan mij en terecht had hij schijt aan mij ... ik was niet duidelijk, te bang verkeerd te doen. Er liep een 650 kg zwart paard over mijn terrein die met de ruiter kon doen wat hij wilde. Ik had geen antwoord, ik had geen oplossing. Het is te danken aan zijn zachtaardige karakter dat er geen ongelukken zijn gebeurd. Een ander paard had patatten van mij gemaakt. Eddy, ik wist dat! Je wilt niet weten hoe vaak ik echt jankend op het bankje naast de bak gezeten heb, met de handen in het haar.

Angelique zei het gisteren nog. Ze had eerder tegen mij gezegd dat ze niet begreep waarom ik zoveel moeite deed, ik had Goke toch ... maar nu ze hem gisteren heeft gezien en mij erop ... ja toen viel het kwartje ook bij haar. Het heeft even mogen duren, maar we zijn vertrokken en we hebben lol.

Er is niemand op de hele aard kloot die dit mij nog kan afpakken. Niemand!

Maria Delavega schreef op maandag 17 mei 2010, 21:09:


Caroline, heb je er misschien over nagedacht dat sommige reacties misschien bedoeld zijn om je wakker te schudden? Ik lees nu dit bericht en schrik er een beetje van. Je haalt jezelf zo onderuit, zo negatief "ik ben niet goed, ik ken niets ....". Niet doen!
Ik vind het moedig dat je een filmpje hebt gepost, maar probeer niet in de verdediging te schieten ... probeer de kritiek te filteren en doe verder. "Kan niet, bestaat niet!" Schrijf het op een sticker en plak het op je koelkast of spiegel of weet ik veel waar ... Doe je onzekerheid in de vrieskast en niet meer naar kijken. Waar een wil is, is een weg. Klinkt inderdaad als een cliché, maar potverdikkie ... doe verder en denk niet dat de hele wereld tegen je is!

Maria Delavega schreef op zondag 16 mei 2010, 23:14:

Het grappige is, het idee dat mensen bij "compost" hebben. Het moet zo nodig naar bosgrond ruiken Dan heb je al bijna aarde!
Die "mest" van bijna een jaar geleden (ook met zaagsel) kun je heel goed over de wei verspreiden. Als je het gemaaide gazon-gras netjes verspreid en niet gewoon de bak om kiepert op de mesthoop, verteerd dit heel goed mee.
IK zou zeggen; alles dat langer als een halfjaar ligt (zeker dat wat zomers verzameld is) is rijp genoeg om verspreid te worden.

Nils en Olly
Hoe meer je leert, hoe meer je beseft, dat je
weinig weet