Hihi... dank je voor de uitleg Ilona.... ik geloof dat ik iets met dat onderschrift moet doen.... Kan idd. weleens verkeerd uitgelegd worden!
Tsja, toevallig gisteren nog met Chaser/Smitjes gereden. Toch echt in volle galop de berg op hoor... OK, geen rengalop, haha... arme Chase... haalt ie niet eens meer!
Voor Chaser waren toen de Smitjes een hele goede oplossing, en ik rij er nog steeds meer. De knalrode Rnegades zijn ook binnen, maar die moet ik eerst goed op maat maken.
Kreeg het hielstuk niet goed over zijn verzenen heen!

Wil

Hoefijzers..... het einde!!!

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 12:06:

Ik besef me nu meer als ooit dat beweging/werk een zeer belangrijk onderdeel is om een paard fysiek en metaal lekker in het vel te hebben en te houden. Alleen naar huisvestiging of voeding kijken is gewoon niet voldoende. Het idee "ze staan 24/7 buiten, dus ze bewegen" is bullshit en het zijn niets anders dan grasmaaiertjes of paddockers ... ofwel reuze konijnen in een hok waarbij je continue tegen het probleem met betrekking tot voeren aanloopt ... of je verhongert ze of ze zijn te vet.
Als ik zie hoe Jeen geniet van het buiten zijn, ondanks zijn bedenkingen bij sommige objecten, moet dit de reden zijn waarom mensen paarden houden. De leefomstandigheden (dus het natuurlijk houden) zijn de puntjes op de "i" maar laten werken, de wereld laten zien en afwisseling in arbeid ... ik geloof dat dat misschien nog wel het allerbelangrijkste is.
Wil je dat goed doen en daarnaast ook nog eens je andere verplichtingen (werk bijvoorbeeld) nakomen, dan is het rekensommetje al snel gemaakt hé?

Anja Seijn schreef :

Ga je dan een ander tehuis voor Nolasco zoeken?
Waar is Ingenioso nu?
Groet, Pien

Trudy schreef op zondag 16 mei 2010, 17:53:


Zo die Anda stapt flink door. Hele leuke Filmpjes en die special effects zijn best grappig.

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 12:51:


Pien, ben jij het er mee eens dat het niet paardwaardig is om in een weide rond te huppelen en niet zo vaak buiten te komen?

Ikke totaal niet, als je de beesten leuke maatjes geeft, een goede huisvesting waarin ze kunnen rennen wat ze willen en zich niet hoeven te vervelen, en zorgt dat ze lichamelijk oké zijn, nou dan vermaken ze zich ook wel zonder de mens. Ik ben het er dus echt niet mee eens dat je ze zou moeten vermaken en dat je ze anders beter niet kunt hebben. Sterker nog, als je het de paarden vraagt dan denk ik dat het gros zegt: "laat maar zitten, ik hoef dat gestuiter op mijn rug niet, ik ben graag hier met mn maten in de wei".
--
Ilona

Anja Seijn schreef op maandag 17 mei 2010, 11:48:


Je doet heel veel met Jeen, petje af, jullie hebben je super ontwikkeld. Maar let je er wel op dat Jeen ook voldoende rustmomenten krijgt om z'n hoofd vrij te maken/houden? Je hóéft niet elke dag met hem te werken hoor

Meestal na trainingsperiode die toch best intensief kan zijn geven wij onze eigen (jonge) paarden een tijdje rust op de weide. Niks doen, alleen maar eten, spelen, luieren, nog niet eens poetsen of wandelen, gewoon hoofd vrijmaken en alles even laten bezinken.
Als training solide is (en dat is het zeker bij Eddy) kun je een paard bij wijze van spreken een jaar laten staan , daarna kent-ie alles nog.

Teveel op een korte tijd zonder bezinkingsmomenten kan over enkele maanden een periode van verzet of vermoeidheid geven. Daar merk je nu nog niks van, nu ben je enthousiast.

Groet, Pien

Ilona Kooistra schreef :

Ik vind het hartstikke wél paardwaardig als een paard lekker op de weide mag lopen te niksen en geen poot hoeft te verzetten. Heerlijk toch?



Ik vind ook dat wij paarden niet zouden hoeven te vermaken, dat doen ze zelf wel in een goede kuddesamenstelling. Hebben ze ons gebemoei echt niet voor nodig.

Groet, Pien

ow ik denk dat ik het weer eens verkeerd uitleg.

Ik hoef geen z dressuur hoor (zou ik niet kennen)
Maar ze is erg stijf en slecht bespierd, onbeleerd en heeft sterk karaktertje.

Met soepel rijden bedoel ik goed in het vel zitten zonder stijfheid (ze struikelde bv erg veel in het begin. Nu niet meer) simpel te kunnen rijden, zonder dat ze last heeft van rug en ledematen. Niet meer, niet minder.
Reageren op lichte signalen omdat ik niet wil gaan bonken met benen of trekken aan teugels.

Ik hoef dat doel niet morgen te bereiken. Over tien jaar is ook goed.
Het is alleen zo dat ik met dat doel voor ogen geen energie en tijd steek in onnodige oefeningen voorgeschreven door de groten der NH in boekenwijsheid, maar dat ik gewoon op een recht pad kan blijven en kan kijken welke oefening zinvol is om dat doel ooit te bereiken.
En dat is eigenlijk wat ik bedoel
Als ik een oefening doe, weet ik waarom ik het doe en waar het uiteindelijk ooit toe moet leiden.
En dat doe ik in kleuterstappen.

Om een beeld te geven. Momenteel werk ik aan wijken voor druk. Ik wil graag een reactie op lichte druk, ongeacht waar toegepast. Dus wijken voorhand/wijken achterhand/zijwaarts/achterwaarts/voorwaarts/reageren op druk touw/halster enz enz.
Ik gebruik slechts hele lichte druk en een reactie van haar kant, wordt onmiddellijk beloond.
Ze kent dat eigenlijk al redelijk, maar we zetten even de puntjes op de i.
Daarna probeer ik hetzelfde uit vanaf haar rug. Dus verder niets vragen dan reactie op wijken voor druk.
Meteen heeft ze mij op de rug en kan ze ook daaraan gewend raken.
(heb er vaker op gezeten hoor, maar ze heeft nog weinig bespiering en moet dat opbouwen, dus begin ik met bv vijf minuutjes)

Daarna wil ik werken aan impuls. Dwz commando voorwaarts/sneller/langzamer... in stap
Hetzelfde principe. Iedere goede poging belonen.
Eerst naast haar lopen, daarna zelfstandig laten reageren op commando, door bv lange teugel te gebruiken en wellicht aan de longe te werken of vrij in de roundpen.

Daarna dezelfde oefening onder het zadel. Rest gewoon de rest laten en alleen aan die commando's werken.

Daarna een combi van de eerste twee oefeningen

Daarna oef nr 3. Overgangen.

etc.

Dus dan snap je wellicht wat ik bedoel.
Eea straks afwisselen met wandelingen in het bos (in begin ff samen met man, omdat ik nog wat zelfvertrouwen op dat gebied nodig heb) en later rijden in het bos. Het uiteindelijk doel, maar dan moet ze dus gewoon goed reageren op been/teugel/stemhulp.
Dan kan mijn man er veilig mee rijden.

Tot nu toe schoot ze wortel als hij erop zat of plofte neer. In het bos kregen ze ruzie omdat ze niet aan de hulpen was.

Vandaar.

Er zijn vast betere aanpakken, maar goed... tot nu toe heb ik hiermee een enthousiater paard dan met de voorgaande aanpak waarbij ik teveel dingen wilde en teveel verschillende dingen deed, zonder duidelijk voor ogen te hebben waarom ik dat deed en wat het doel was.
(kent ze ook al een beetje hoor)

Corali... dat doe ik ook hoor, Ben idd miv vandaag begonnen met twee keer kort op een dag. Merk wel dat het steeds beter gaat.
IN het begin zag ik werken met haar totaal niet zitten. Veel te veel paard voor mij.
Het is nogal een wilskrachtig exemplaar wat pisnijdig kan worden als je aanrommelt, haar inziens na.
Maar tegenwoordig werken we steeds leuker samen en steeds meer. Gaat dus goed komen en goede training voor als ik weer een eigen paardje vindt.

Anja... ik ken het probleem. We hebben hier nu drie paarden. Hoewel er twee slechts 80 cm hoog zijn, hebben juist die twee veel extra beweging nodig ivm hun problemen met gewrichten etc. En dan natuurlijk de dame van mijn man. Ik maak nog geen 'uren' maar dan nog.
En dan is het nog de bedoeling dat er een paard voor mij bijkomt. Dan schuif ik Silja weer in de schoenen van mijn man, maar of hij ertoe komt om haar de aandacht te geven die ze nodig heeft.... weet ik niet.
Zal deels evengoed op mij neer komen. Ja, is idd een dagtaak. En dan maak ik nog geen kilometers, zoals jij.
Hoewel bosrijden wel het doel is. Met Silja en een eventueel nieuw paardje dan.
Ik zou zeggen... laat het even op je afkomen en stel geen onrealistische eisen aan jezelf. Elke dag uren op een paard is voor de meesten van ons niet haalbaar. Al helemaal niet als je meer vierbeners hebt rondlopen.
Je gaat in ieder geval goed met Jeen...petje af.

Wat beweging betreft.... denk niet dat alleen rondlopen op wei altijd optimaal is voor paarden.
Bij silja bijvoorbeeld, merk ik dat de bespiering weg is en dat ze erg stijf is geworden.
Ze struikelde erg veel.
Nu ik met haar bezig ben, ziet ze er al beter uit, loopt stukken beter en struikelt niet meer.
Nu vermoed ik dat er bij haar sprake is van wellicht wat lichte artrose; ze is veertien en heeft zeven jaar op de drafbaan doorgebracht, zeer intensief (veel prijzen gewonnen). Daarna jaren stil gestaan in de wei.
Ik denk echt dat beweging buiten de weidegang (en we hebben toch echt een hele grote wei van 6 ha) voor haar nodig is. Als ik al naar de vooruitgang nu krijg.
In mijn omgeving zie ik ook paarden fitter worden/blijven als ze aan het werk worden gehouden
Net als mensen.
Ik betwijfel of paarden uit zichzelf in de wei net zo veel lopen.
Maar ik neem aan dat het ook situatie/paard afhankelijk is.
Ken ook weidepaarden die straatoud zijn geworden zonder beperkingen.

Ze werken idd niet bij dazen. Wij hebben ook een dazenval, maar daar vangen we dagelijks niet de hoeveelheden mee die vermeld worden. We merken wel dat het heel erg wisselt waar de dazenval precies staat. We zijn dus nog zoekende naar het beste plekje. Ik heb wel het idee dat zo'n dazenval verschil maakt. Maar hoeveel??? We willen dit jaar graag 2 dazenvallen neerzetten, eens zien wat dat oplevert. Sinds we de dazenval hebben heb ik in de zomer wel in de buitenbak kunnen rijden. Het jaar daarvoor echt niet. Maar of dat aan het weer ligt, of echt aan de dazenval geen idee.

Succes met bouwen! We hebben er het eerste jaar ook een gemaakt, maar dat werkte lang niet zo goed als zo'n echte dazenval. Ze kosten helaas wel een aardige duit, dus ik wacht nog even op de dazenval van PN, in de hoop dat die betaalbaarder zal zijn

Groetjes Jolanda

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 12:59:


Ja zeker zal ik hier rekening mee houden, ook met mezelf uiteraard
In de praktijk zal het er op neer komen dat met name in het weekend er tijd zal zijn om er echt eens lekker op uit te gaan. Ik ben geen snelheidsduivel en het is echt de bedoeling lekker ontspannen buiten samen te zijn. Vandaag is zo'n bezinkingsdag en de overige dagen zal echt lichte arbeid inhouden, als ik dat zo eens afzet tegen gisteren. Dat was mijn bedoeling ook eigenlijk niet hoor, om direct 4 uur buiten te gaan rijden, maar alle paarden/pony's hadden bij thuiskomst nog voldoende energie over om met elkaar te rommelen in de paddock/rijbak van Angelique. Ik zal hem niet overvragen, maar ga hem zeker niet weken in een weiland parkeren. Gewoon lol met de knol en waarbij ik ook zeker oplet dat hij lol met mij heeft

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 13:03:


Kan ik het ook mee eens zijn ... rest mij de vraag: wat is een goede kuddesamenstelling en is dat reëel voor een doorsnee paardeneigenaar?

Spirithorses schreef op maandag 17 mei 2010, 12:51:


Ik heb al een goed tehuis voor Nolasco, in principe
Ingenioso is nog gewoon bij mij en daar blijft hij tot hij de laatste adem uitblaast. Hij staat samen met zijn twee shettenmonstervriendjes en het gaat hem goed. Nolasco staat nu tussen Goke, Pepper en Jeen. Mijn aandacht voor Ingenioso bestaat uit gewoon aanwezig zijn, af en toe een spelletje clickeren, hem poetsen, krabben en tegen hem praten. Dit gaat, na wikken en wegen, never nooit een rijpaard worden. Ook al zou het mogelijk zijn, ik kan het gevoelsmatig niet verantwoorden. Snap je, zonder zweverig te worden?
Het houden van een paard gaat mijns inzien verder dan persoonlijke behoeften, ik vind dat het welzijn van het dier voorop dient te blijven staan. Nolasco zou ik graag, héél erg graag, als rijpaard willen zien, maar als ik kijk naar Goke én Jeen ... Ik heb al tegen diverse mensen gezegd "ze mogen alles bij me weghalen, als ze Jeen maar laten staan!" Dat is mijn paard. Tuurlijk ben ik gek op de anderen en daar moet ook niets mee gebeuren, maar Jeen ... 't is mijn Jeen. Goke is 16 jaar oud en heeft een druk werkzaam verleden, haar heb ik gekocht met één doel: leerpaard voor mij en als ruil een prachtig leven tot aan haar dood. Dus never nooit niet gaat Goke hier weg. Nolasco en Ingenioso had ik maar één doel: weghalen waar ze stonden en dan maar zien wat er van te redden was. Missie geslaagd ... dan komt het vervolgtraject en dan ga je denken, overwegen, afwegen en proberen het belang van het paard voor ogen te houen. Ik probeer dat echt zo oprecht mogelijk te doen.